Anatomia piosenki: The Three Most Common Song Forms

Istnieją różne rodzaje form, jakie może przybrać piosenka – a wiele znanych utworów całkowicie tworzy własne zasady, jeśli chodzi o strukturę. Ale dziś porozmawiamy o trzech najczęstszych formach piosenek, jakie można znaleźć w dzisiejszej muzyce: forma wersowo-chóralna, forma refrenu i forma AABA.

Forma wersowo-chóralna

Znakomita większość – prawdopodobnie co najmniej 95% – piosenek na listach przebojów dzisiaj to formy wersowo-chóralne, więc jest prawdopodobne, że masz dobre pojęcie jak one działają, ale wskoczmy w trochę więcej szczegółów.

The Bread and Butter

W strukturze wersowo-chóralnej są dwie główne sekcje: wers i refren. Występują one w parach na przemian, mniej więcej tak:

Wersja | Chorus | Werset | Chorus

Wersje zazwyczaj mają tę samą melodię – z lub bez kilku drobnych różnic – ale za każdym razem nowe teksty. Chórki zazwyczaj mają tę samą melodię i te same teksty za każdym razem. W rzeczywistości, z wyjątkiem może kilku zmian w instrumentacji, są one zazwyczaj identyczne.

Wersy i refreny pracują w parach: to jest główna idea struktury wersowo-chóralnej. Zadaniem wersu jest ustanowienie i zbudowanie refrenu, gdzie główna idea piosenki jest wyrażona bezpośrednio.

Oto Avril Lavigne’s „Complicated”:

Po krótkim intro – więcej o tym później – struktura idzie mniej więcej tak:

– Verse 1

– Chorus 1

– Verse 2

– Chorus 2

– Verse 3

– Chorus 3

– Chorus 4

Oto kilka rzeczy, które pewnie zauważyliście:

Lirycznie, wersy ustawiają scenę i dostarczają pewnych szczegółów i wskazówek na temat tego, o czym jest piosenka. Następnie, refreny naprawdę trafiają w sedno tego, o czym jest piosenka – „Dlaczego musiałeś iść i uczynić rzeczy tak skomplikowanymi?”

Muzycznie, usłyszycie również, jak wersy są znacznie mniej intensywne niż refreny, z ogólnie niższym rejestrem wokalnym, cieńszą teksturą, prostym brzdąkaniem gitary jako instrumentarium i cichszą dynamiką – podczas gdy refreny mają tendencję do rocka bardziej.

Wszystkie te wymiary zapewniają, że refreny są głównym wydarzeniem w tej piosence – rzeczą, która naprawdę ląduje i rzeczą, którą naprawdę pamiętasz – podczas gdy wersy zapewniają kontrast i budują. Ta prosta przemienność sekcji (choć zobaczysz, że jest podwójny refren na końcu, aby zaokrąglić strukturę) jest naprawdę prostym, ale skutecznym sposobem strukturyzacji trzy- lub czterominutowej piosenki.

Pełzanie przez lukę

Poza zasadniczymi dwiema sekcjami wersu i refrenu, wiele form wersowo-chóralnych miesza tę podstawową strukturę dodając inne sekcje, aby utrzymać rzeczy interesujące.

Jedną z bardzo powszechnych sekcji jest most – czasami nazywany środkową ósemką lub podstawowym mostem – który zazwyczaj idzie po drugim refrenie, jak poniżej:

Wersja 1 | Chorus 1 | Wers 2 | Chorus 2 | Most | Chorus 3

Zobaczmy jak to działa w przykładzie, „I Kissed a Girl” Katy Perry:

Oto struktura w pigułce:

– Verse 1

– Chorus 1

– Verse 2

– Chorus 2

– Bridge

– Chorus 3

Zapewne zauważyłeś, że obowiązują te same zasady, które widzieliśmy w „Complicated”: tekst i muzyka działają w wersach i refrenach, a główny wątek liryczny i największa intensywność muzyczna znajdują się w refrenie.

Ale w tym przypadku, mamy również zupełnie nową sekcję: most. I jak większość mostów, ten ma zupełnie nową muzykę i idzie gdzieś w świeże miejsce w tekście: zaczyna się od dodania szerszej perspektywy do piosenki, ze zwrotami takimi jak „My dziewczyny jesteśmy takie niewinne”.

Efektem końcowym jest to, że most zabiera nas gdzieś w nowe miejsce, gdzieś, co dodaje dodatkowy wymiar do piosenki, przed powrotem do refrenu.

Before the Bang

Inną sekcją, o której powinniśmy porozmawiać jest pre-chór. Jeśli słuchaliście naprawdę uważnie zarówno w „Complicated” jak i „I Kissed a Girl”, to zapewne zauważyliście, że gdzieś w drugiej połowie wersów faktura instrumentalna zaczęła się subtelnie, ale zdecydowanie budować. Dzieje się tak, na przykład, poprzez dodanie dodatkowej figury gitarowej, gęstszego uderzenia perkusji lub rejestru wokalnego, który zaczyna być stopniowo coraz wyższy i bardziej intensywny. Posłuchajcie jeszcze raz, jeśli chcecie zobaczyć, co mam na myśli.

Jeśli zadaniem refrenu jest być głównym wydarzeniem piosenki, a zadaniem wersu jest doprowadzenie do niego, często można znaleźć wers zaczyna rosnąć w intensywności w przygotowaniu do refrenu.

Ale czasami, ta praca wzrastania do refrenu jest wykonywana przez dedykowaną sekcję zwaną pre-chorus, zwaną również wspinaczką lub przejściowym mostem:

Verse 1 | Pre-chorus 1 | Chorus 1 | Verse 2 | Pre-chorus 2 | Chorus 2

Zobaczysz co mam na myśli w Train’s „Drive By”:

Oto struktura pierwszej mniej więcej minuty, w skrócie:

– Verse 1

– Pre-chorus 1

– Chorus 1

– Verse 2

Co więc sprawia, że jest to pre-chorus, a nie tylko wers, który rozwija się pod koniec?

Szczerze mówiąc – często można argumentować w obie strony. Ale w „Drive By”, postawiłbym na to, że w 0:48 jest prechór, ponieważ tekst nagle zmienia kierunek na „Oh, but that one night…” – historia piosenki nagle zmierza w nowe miejsce. W tym samym czasie, muzyka skacze w górę w intensywności jak perkusja nagle się bardziej natarczywy.

Ogólnie, pomysł, że wers piosenki buduje do refrenu jest uniwersalny jeden. Ale w niektórych piosenkach, gdzie autor chce dedykowanej sekcji, która robi większą sprawę z tego budowania, używają pre-choru, aby wszyscy byli podekscytowani refrenem, który ma nadejść.

Starting (and Ending) Strong

I w końcu, dwie kolejne sekcje, które powinniśmy omówić: intro i outro.

Prawdopodobnie słyszałeś w „Drive By” jak instrumentalny groove zaczyna się cztery kroki przed wejściem wokalu. To naprawdę częsty sposób na rozpoczęcie piosenki, i daje nam wszystkim kilka sekund na wejście w świat piosenki, zanim zacznie się tekst.

Istnieje kilka różnych sposobów na zakończenie piosenki. Czasami, masz outro, który jest tylko kilka środków groove nad i nad. Czasami, outro jest po prostu refren ponownie z powtórzeniem i fade out.

Więc to jest szybkie spojrzenie na werset-chór form. Jak widzieliśmy, nie ma jednego szablonu dla formy wersowo-chóralnej – tylko różne sekcje, które można łączyć na różne sposoby, w zależności od tego, jaką podróż chcesz, aby piosenka zabrała słuchacza.

Teraz, przejdźmy dalej i spójrzmy na dwie inne wspólne struktury piosenek, które można znaleźć w nowoczesnej muzyce.

Forma refrenu

Formy refrenu są jak skompresowane formy wersowo-chóralne: zamiast oddzielnej zwrotki i refrenu, jest pojedyncza powtarzana sekcja (myląco, często nazywana również wersem), która kończy się jedną lub dwiema identycznymi liniami za każdym razem, zwanymi refrenem – jak mini refren.

Oto dobrze znany przykład:

Po przedłużonym wstępie, usłyszysz jak każdy wers ma tę samą melodię za każdym razem, ale różne teksty, aż dojdziesz do końcowego „alleluja” powtarzanego w kółko:

Verse:

Well I’ve heard there was a secret chord…

Refrain:

Hallelujah, Hallelujah,
Hallelujah, Hallelujah

Verse:

Wiele twoja wiara była silna, lecz potrzebowałeś dowodu…

Refren:

Hallelujah, Hallelujah,
Hallelujah, Hallelujah

Słyszysz też, jak refren nie różni się muzycznie od reszty wersu (i w większości przypadków jest mniej intensywny niż reszta wersu), więc choć powtórzenie liryki może sprawić, że refren będzie wyglądał jak refren na papierze, w praktyce działa odwrotnie.

Formy refrenu działają świetnie w piosenkach, gdzie historia jest szczególnie ważna – gdzie chcesz uniknąć posiadania refrenu, który robi z siebie wielką sprawę jako część twojej struktury, a zamiast tego mieć przerywnik na tylnym siedzeniu, aby dodać zainteresowania, utrzymując skupienie na wersach.

Forma AABA

Ostatnią formą, której się przyjrzymy jest forma AABA. Ta struktura dość dużo robi to, co mówi na blasze, z dwóch kontrastujących sekcji ułożonych w formacie AABA. Oto bardzo dobrze znany przykład, „Yesterday” The Beatles:

W tej melodii, rdzeń formy AABA idzie tak:

– A

– A

– B

– A

Potem, jak to się często zdarza, kontynuuje z dodatkowym B, a następnie A. Na koniec jest jeszcze krótkie outro:

– B

– A

– Outro

Oto jak tekst pasuje do schematu AABA:

A: Wczoraj wszystkie moje kłopoty…
A: Nagle nie jestem połową człowieka…
B: Dlaczego ona musiała odejść?
A: Wczoraj, miłość była taka…
B: Dlaczego musiała odejść?
A: Wczoraj, miłość była taka…

Jest jeszcze kilka innych subtelności, o których powinniśmy wspomnieć. Dwie sekcje nie zabierają nas w wielką podróż wzlotów i upadków, jak to ma miejsce w formie wersowo-chóralnej, ale wciąż istnieją pewne sposoby tworzenia kontrastu w tej formie.

Sekcje A są bardziej rzeczowe i samoistne. Podobnie jak refren w formie wersowo-chóralnej, tam właśnie znajduje się najbardziej bezpośrednie wyrażenie przesłania piosenki. Sekcje B, z drugiej strony, są bardziej ekspresyjne i nieco bardziej śmiałe – melodia jest bardziej złożona, a harmonia jest ogólnie bogatsza.

Podobnie do mostu w strukturze wersowo-chóralnej, B w formie AABA jest czasami nazywany również mostem – sekcja B mówi o czymś nieco innym i ma zdecydowane poczucie, że zabiera nas gdzieś w nowe miejsce przed powrotem do A, bazy domowej.

Anatomy of a Song

Więc oto jesteśmy: trzy z najbardziej popularnych form pisania piosenek.

Jak zawsze, nic z tego, co powiedziałem, nie jest regułą ani formułą. Istnieje mnóstwo różnych sposobów na zastosowanie pomysłów, na których opierają się te formy.

Sposób, w jaki naprawdę opanujesz pomysły, o których tu mówiłem, to analizowanie tak wielu piosenek, jak tylko możesz, aby zrozumieć ich formę i strukturę. W ten sposób poznasz mnóstwo subtelności, jak te formy działają, co wnoszą do piosenki i jak możesz tworzyć nowe formy w swoim własnym pisaniu piosenek.

Przyjemność z poznawania anatomii swoich ulubionych piosenek!

Ed Bell jest autorem popularnej książki The Art of Songwriting i twórcą The Song Foundry, kopalni zasobów dla autorów piosenek. Przyczynił się do powstania artykułów w Making Music Magazine i Songwriting Magazine.

.