Isidor Straus (6 lutego 1845 – 15 kwietnia 1912) był urodzonym w Niemczech, żydowskim, amerykańskim biznesmenem, politykiem i współwłaścicielem domu towarowego Macy’s, wraz ze swoim bratem Nathanem. Przez nieco ponad rok zasiadał również w Izbie Reprezentantów Stanów Zjednoczonych. Zginął wraz z żoną, Idą, w zatonięciu statku pasażerskiego RMS Titanic.
Po wojnie secesyjnej Strausowie przenieśli się do Nowego Jorku, gdzie Lazarus, ojciec Isidora, przekonał Rowlanda Husseya Macy’ego, założyciela Macy’s, aby pozwolił L. Straus & Sons do otwarcia działu crockery w piwnicy jego store.
Isidor Straus pracował w L. Straus & Sons, który stał się działem szkła i porcelany w Macy’s. W 1888 roku, on i brat Nathan Straus zostali partnerami Macy’s. Do 1896 r. Isidor i jego brat Nathan uzyskali pełną własność R. H. Macy & Co.
Podróżując z powrotem z zimy w Europie, głównie spędzonej na przylądku Martin w południowej Francji, Isidor i jego żona byli pasażerami RMS Titanic, kiedy około 23:40 14 kwietnia 1912 r. uderzył w górę lodową. Kiedy stało się jasne, że Titanic tonie, Ida odmówiła opuszczenia Isidora i nie chciała wsiąść do łodzi ratunkowej bez niego. Chociaż Idzie zaproponowano miejsce w szalupie ratunkowej, aby mogła towarzyszyć Idzie, odmówił on zajęcia miejsca, gdy na pokładzie były jeszcze kobiety i dzieci, i nie zgodził się na zrobienie wyjątku. Według przyjaciela i ocalałego z katastrofy Titanica pułkownika Archibalda Gracie IV, gdy zobaczył on, że Ida nie chce opuścić męża, zaproponował, że zapyta oficera pokładowego, czy Isidor i Ida mogą wejść razem do łodzi ratunkowej. Isidor podobno powiedział pułkownikowi Gracie stanowczym tonem: „Nie pójdę przed innymi mężczyznami”. Ida nalegała, by jej nowo zatrudniona angielska służąca, Ellen Bird, weszła do szalupy ratunkowej nr 8. Oddała Ellen swoje futro, twierdząc, że nie będzie go potrzebować. 
Ida podobno powiedziała: „Nie będę rozdzielona z moim mężem. Tak jak żyliśmy, tak też umrzemy, razem”. Isidor i Ida byli widziani na pokładzie po raz ostatni ramię w ramię. Naoczni świadkowie opisali tę scenę jako „najbardziej niezwykły pokaz miłości i oddania”. Oboje zginęli 15 kwietnia, gdy statek zatonął o 2:20 nad ranem. Ciało Isidora Strausa zostało odnalezione przez statek kablowy Mackay-Bennett i przewiezione do Halifaxu w Nowej Szkocji, gdzie zostało zidentyfikowane przed przewiezieniem do Nowego Jorku. Po raz pierwszy pochowano go w mauzoleum Straus-Kohns na cmentarzu Beth-El w Brooklynie. W 1928 r. jego ciało zostało przeniesione do mauzoleum Strausów na cmentarzu Woodlawn w Bronksie. Ciała Idy nigdy nie odnaleziono, więc rodzina zebrała wodę z miejsca wraku i umieściła ją w urnie w mauzoleum. Isidor i Ida zostali upamiętnieni na cenotafie znajdującym się na zewnątrz mauzoleum cytatem z Pieśni Salomona (8:7): „Wiele wód nie może ugasić miłości – ani powodzie nie mogą jej utopić.”
Jeśli kochałeś tę historię, chcesz sprawdzić, co stało się z drugim oficerem Titanica w tej historii Heroic Titanic.
.