Członek rodziny wielbłądowatych, lamy są przystosowane do surowych warunków panujących w wysokich Andach, gdzie żywią się szeroką gamą traw i innych roślin. Ale tutaj w Stanach Zjednoczonych, gdzie krajobraz i roślinność jest inna, co jedzą lamy?
Jest to jedno z głównych pytań, które każdy hodowca lub rolnik musi zadać przed podjęciem decyzji o hodowli lam, które są hodowane jako zwierzęta domowe, zwierzęta strażnicze i dla ich włókna.
W Stanach Zjednoczonych, dieta lamy zazwyczaj składa się z zebranego materiału roślinnego, siana i ograniczonej ilości określonych ziaren i suplementów. Oto kilka wskazówek od ekspertów na temat tego, co lamy powinny jeść – a czego nie powinny.
Pasza
Lamy są zwierzętami roślinożernymi, które są stworzone do poszukiwania pożywienia w szerokiej gamie roślin, podobnie jak kozy i owce. Zjedzą trawy, rośliny kwitnące, krzewy, a nawet drzewa.
„Utrzymują pastwisko czyste od zarośli”, powiedział Michael Sheridan, który wychowuje i hoduje lamy od ponad 25 lat na historycznej farmie Hemstreet Farm w East Aurora, w stanie Nowy Jork. „Wygląda jak świeżo skoszony trawnik.”
Około trzech do pięciu lam może być wypasanych na akr, zgodnie z National Sustainable Agriculture Information Service, w zależności od jakości materiału paszowego.
Jakość paszy jest oparta na gatunkach roślin, jak również na ich stadium dojrzałości. Ogólnie rzecz biorąc, lucerna, koniczyna i różne trawy są uważane za wysokiej jakości paszę dla lam, ale inne rośliny, takie jak jeżyny i mniszek lekarski, mogą być również doskonałym źródłem składników odżywczych.
Rolnicy mają różne opinie na temat tego, czy lamy są wybrednymi zjadaczami, czy nie. Sheridan, który obecnie opiekuje się stadem siedmiu lam na swojej farmie, zauważył, że lamy omijają niektóre rośliny podczas wypasu. Ale większość roślin na pastwisku podoba się jego lamom.
” do poziomu około 6 stóp do ziemi, po prostu jedzą całą tę roślinność”, powiedział. „Lubią jeść liście na drzewach, i trzeba uważać, jaki rodzaj drzew. Dzika wiśnia nie jest dobra. To jest toksyczne dla nich.”
Kilka wspólnych gatunków roślin, w tym jaskier, azalie, rododendrony i cisy, są trujące dla lam i innych zwierząt gospodarskich. Cornell College of Agriculture and Life Sciences prowadzi obszerną listę tych roślin, podobnie jak University of Illinois i Colorado State University.
Siano i ziarno
Siano jest zazwyczaj podstawą diety lam w USA, zwłaszcza w regionach, gdzie materiał roślinny jest rzadki lub ginie zimą. Tak jest w przypadku gospodarstwa Sheridana, gdzie pastwisko jest zakopane w kilku stopach śniegu każdej zimy.
„Właśnie dostaliśmy nasze siano w około tydzień temu”, powiedział Sheridan. „Bela siana starczy na tydzień z jedną lamą. Tak to sobie wyobrażam. Mówię o małych belach, starego typu, ważących około 50 funtów.”
W uzupełnieniu do siana, ograniczona ilość ziaren jest często podawana lamom dla energii i niektórych składników odżywczych, takich jak wapń i fosfor.
„Dostarczanie ziarna to tylko mechanizm próbujący lepiej uzupełnić paszę, którą normalnie by spożywały i pozwalający zwierzętom osiągnąć ich potencjał genetyczny” – powiedział Robert Van Saun, lekarz weterynarii PennState Extension, który przeprowadził szeroko zakrojone badania nad lamami w U.S. i w Ameryce Południowej.
„Lamy i alpaki w dół w Ameryce Południowej, która jest ich krajem ojczystym, nie dostać żadnych ziaren w ogóle, ale to dlatego, że nie mają tej zdolności,” Van Saun powiedział. „W rezultacie, co widziałem w moich badaniach jest ich zwierzęta rosną do mniejszych rozmiarów i nie rozmnażają się tak skutecznie, jak nasze zwierzęta.”
Van Saun napisał wiele artykułów na temat lam dla PennState Extension, w tym artykuł, w którym łamie odżywczy skład różnych ziaren i jak to się odnosi do potrzeb żywieniowych lam i ich bliskiego krewnego, alpaki.
” nie są naprawdę dobre w radzeniu sobie ze skrobią”, powiedział Van Saun. „Więc kiedy mówię o ziarnie w wielu moich artykułach, zwykle mówię o otrębach pszennych, śrucie pszennej i łuskach sojowych. Zawsze podkreślam, że produkt nie powinien być bogaty w skrobię.”
Nawet ziarna o niskiej zawartości skrobi powinny być podawane lamom oszczędnie, powiedział Van Saun. W przypadku przekarmienia, lamy mogą nabawić się nadwagi, co może prowadzić do różnych problemów zdrowotnych.
Lamy z nadwagą
Sheridan używa skali, aby mieć oko na wagę swoich lam, ale również sprawdza je wzrokiem i dotykiem, aby określić, czy są w dobrym stanie.
„Każda lama jest jakby innego rozmiaru i kształtu, jak ludzie”, powiedział. „Więc to, co robisz, to mierzenie ich w skali od jednego do pięciu. Więc jeśli możesz poczuć się w dół na kręgosłupie i kciuk i palec wskazujący jest dość blisko, to jest to 1. To jest poważna niedowaga.”
Ta 1 do 5 skala jest używana do oceny stanu ciała owiec i kóz, jak również. Van Saun zaadaptował ją dla wielbłądowatych w swoim artykule „Body Condition Scoring of Llamas and Alpacas”, opublikowanym przez PennState Extension.
„Przekarmianie nie jest dobre, ponieważ kiedy lama ma nadwagę, niewiele można zrobić, aby pozbyć się tej wagi” – powiedział Sheridan.
Jedną z opcji jest oddzielenie lamy od jej stada, przynajmniej tymczasowo, aby mogła być karmiona określoną dietą.
„Mam jedną samicę, na przykład – to jest Nina – która jest piękną białą lamą”, powiedział Sheridan. „A kiedy była z innymi lamami, była tak władcza, że po prostu kontrolowała kosz na siano i zmuszała innych do odejścia.”
Podczas gdy większość lam Sheridans ma około 350 funtów, Nina urosła do 440 funtów.
„Umieściłem ją w specjalnej zagrodzie, która miała za sobą wzgórze,” powiedział Sheridan. „Aby zjeść trawę, musiała wejść na wzgórze. Zacząłem ten program w tym roku i straciła 40 funtów.”
Suplementy
W USA rolnicy często karmią swoje lamy suplementami, aby uzupełnić wszelkie niedobory składników odżywczych. Często w postaci granulek, suplementy te są zazwyczaj produktami komercyjnymi, które mogą, ale nie muszą być wyprodukowane specjalnie dla lam.
„Daję im mały suplement zwany lama pellets,” powiedział Sheridan. „Kosztują mniej więcej tyle samo, co worek owsa. Lubię stosować stosunek 1 do 4 granulatu lamy do owsa. To całkiem proste.”
Ponieważ lamy przystosowały się do życia w Andach, niektóre z ich potrzeb żywieniowych nie zawsze są zaspokajane przez żerowanie na pastwiskach w USA. Na przykład, lamy w USA będzie czasami niedobór witaminy D, ponieważ w Andach, mieli więcej ekspozycji na silne światło słoneczne, Van Suan wyjaśnił. Ponadto, niektóre obszary USA mają niedobór minerałów śladowych, takich jak miedź i selen.
Dodatkowo, ludzie hodują lamy z różnych powodów i to może mieć wpływ na to, czy dostarczają suplementy czy nie. Na przykład, niektórzy ludzie skupiają się na hodowli i sprzedaży lam, podczas gdy inni mogą je hodować dla włókna, które produkują. Inni ludzie po prostu mają je jako zwierzęta domowe.
„To zależy od twoich intencji” – powiedział Van Saun. „Jeśli chcesz hodować i wychowywać dzieci, oczywiście są to inne okoliczności żywieniowe niż to, co opisałbym jako żywą, ruchomą kosiarkę do trawy.”
Water and Treats
Na farmie Sheridana organizuje on spacery lam i inne wydarzenia związane z lamami. Pokazuje również swoje stado na lokalnych targach. Jest więc przyzwyczajony do tego, że ludzie chcą karmić jego lamy i jest to coś, na co musi zwracać uwagę.
„Lamy są dość akceptujące smakołyki”, powiedział Sheridan.
Nawet wtedy, gdy nie powinny.
Niektóre pokarmy są dla lam trudne do strawienia, podczas gdy inne są dla nich zbyt trudne do przeżucia.
Lamy nie mają górnych przednich zębów. Zamiast tego mają długie dolne zęby i mają zęby trzonowe zarówno na górze, jak i na dole, aby szlifować roślinność.
„Nie są one ustawione do jedzenia jabłek i marchewek i rzeczy, które ludzie dają koniom na smakołyki,” powiedział. „Mogą udławić się takimi rzeczami jak jabłka.”
Niemniej jednak, lamy kochają owoce i warzywa. Dlatego niektórzy właściciele lam będą kroić te smakołyki na małe kawałki, które ich zwierzęta mogą bezpiecznie spożywać.
I na koniec, lamy – jak wszystkie zwierzęta – potrzebują wody.
„Piją około galonu dziennie”, powiedział Sheridan. „Ich zużycie wody nie jest zbyt duże. Są członkami rodziny wielbłądów, a wielbłądy są znane z tego, że mogą pokonywać długie dystanse bez picia – ale lubią wodę.”