Skrót od „Data Definition Language.” DDL to język używany do definiowania struktur danych i modyfikowania danych. Na przykład, polecenia DDL mogą być używane do dodawania, usuwania lub modyfikowania tabel w bazie danych. Polecenia DDL używane w aplikacjach bazodanowych są uważane za podzbiór języka SQL (Structured Query Language). Jednak DDL może również definiować inne typy danych, takie jak XML.
Język definicji danych ma predefiniowaną składnię do opisywania danych. Na przykład, aby zbudować nową tabelę przy użyciu składni SQL, używa się polecenia CREATE, po którym następują parametry nazwy tabeli i definicji kolumn. DDL może również definiować nazwę każdej kolumny oraz powiązany typ danych. Po utworzeniu tabeli może ona zostać zmodyfikowana za pomocą polecenia ALTER. Jeśli tabela nie jest już potrzebna, polecenie DROP może zostać użyte do jej usunięcia.
Ponieważ DDL jest podzbiorem języka SQL, nie zawiera wszystkich możliwych poleceń SQL. Na przykład, polecenia takie jak SELECT i INSERT są uważane za część języka manipulacji danymi (DML), podczas gdy polecenia dostępu takie jak CONNECT i EXECUTE są częścią języka sterowania danymi (DCL). Języki DDL, DML i DCL obejmują większość poleceń obsługiwanych przez SQL.
Updated: Luty 12, 2015
.