Effect of Soymilk Consumption on Serum Estrogen Concentrations in Premenopausal Japanese Women

Abstract

Background: Estrogeny odgrywają istotną rolę w rozwoju raka piersi. Wstępne dane sugerują, że spożywanie produktów sojowych zawierających izoflawony (fitoestrogeny) może obniżać stężenie estrogenów w surowicy. Naszym celem było określenie wpływu spożycia soi na poziom estrogenów w surowicy u kobiet przed menopauzą poprzez zastosowanie interwencji dietetycznej. Metody: Japońskie kobiety w okresie przedmenopauzalnym zostały losowo przydzielone do otrzymywania diety uzupełnionej soją (n = 31) lub normalnej (kontrolnej) diety (n = 29). Kobiety w grupie suplementowanej soją zostały poproszone o spożywanie około 400 mL mleka sojowego (zawierającego około 109 mg izoflawonów) dziennie w okresie badania, który obejmował trzy kolejne cykle miesiączkowe. Próbki krwi w fazie folikularnej miały być pobrane w cyklach menstruacyjnych poprzedzających (cykl 1) i następujących (cykl 3) po 2-miesięcznej interwencji dietetycznej. Wszystkie testy statystyczne były dwustronne. Wyniki: Pod koniec okresu badania poziom estronu i estradiolu był obniżony odpowiednio o 23% i 27% w grupie suplementowanej olejem sojowym oraz podwyższony odpowiednio o 0,6% i 4% w grupie kontrolnej. Zmiany dla każdego hormonu pomiędzy obiema grupami nie różniły się w sposób istotny statystycznie. W grupie suplementowanej olejem sojowym długość cyklu miesiączkowego zwiększyła się o prawie 2 dni, a w grupie kontrolnej zmniejszyła się o około 1 dzień, co nie było różnicą istotną statystycznie. Analiza podgrupy ograniczona do uczestniczek, które dostarczyły próbki krwi w fazie pęcherzykowej tego samego dnia lub w odstępie jednego dnia w cyklach menstruacyjnych 1 i 3 wykazała zmniejszenie poziomu estronu w surowicy w grupie suplementowanej soją, które było graniczne istotności statystycznej (P = .07 dla zmiany poziomu estronu w surowicy w grupie suplementowanej soją w porównaniu z grupą kontrolną). Wnioski: Znacznie większe badania będą wymagane, aby potwierdzić zdolność produktów sojowych do obniżania poziomu estrogenów w surowicy.

Zaproponowano, że spożycie izoflawonów, tj. genisteiny i daidzeiny (określanych również jako fitoestrogeny), które są obfite w produktach sojowych, może zmniejszyć ryzyko raka piersi u kobiet ( 1 , 2 ) . Te fitoestrogeny normalnie konkurują z estradiolem o wiązanie się z receptorami estrogenowymi ( 3 , 4 ) i dlatego mogą zakłócać proliferację komórek indukowaną estrogenami. Badania ( 5 , 6 ) wykazały, że izoflawony wpływają również na komórki poprzez hamowanie ich odpowiedzi na czynniki wzrostu i aktywację kinazy tyrozynowej. Istnieją badania epidemiologiczne, które wspierają hipotezę, że spożycie soi jest związane z obniżeniem ryzyka zachorowania na raka piersi ( 7-12 ) . Nomura i wsp. ( 7 ) stwierdzili odwrotny związek pomiędzy spożyciem zupy miso a późniejszym ryzykiem zachorowania na raka piersi. W badaniach case-control, znaczący odwrotny związek pomiędzy spożyciem soi a ryzykiem raka piersi został zaobserwowany u chińskich kobiet przez Lee i wsp. ( 8 ), ale nie przez Yuan i wsp. ( 9 ) . Odwrotny związek między spożyciem tofu a ryzykiem raka piersi odnotowano u kobiet japońskich ( 10 ) i azjatycko-amerykańskich ( 11 ). Ostatnie badanie przeprowadzone przez Ingram i wsp. ( 12 ) wykazało zmniejszenie ryzyka raka piersi wśród kobiet, które było związane z wysokim spożyciem fitoestrogenów (mierzonym wydalaniem z moczem izoflawonów i lignanów).

Istnieje ogólna zgoda, że hormony, w szczególności estrogeny, są zaangażowane w rozwój raka piersi ( 13 ) . Naszym szczególnym zainteresowaniem było zbadanie możliwości, że spożycie soi obniża poziom żeńskich hormonów steroidowych w surowicy. Ten spadek, z kolei, może ostatecznie pomóc w zapobieganiu rozwojowi raka piersi. W naszym niedawnym badaniu przekrojowym ( 14 ) stwierdziliśmy negatywny związek między stężeniem estradiolu w surowicy a spożyciem produktów sojowych wśród japońskich kobiet przed menopauzą. Na podstawie tej obserwacji podjęliśmy dietetyczne badanie interwencyjne w celu oceny wpływu spożycia soi na stan hormonalny japońskich kobiet w wieku przedmenopauzalnym.

Materiały i metody

Przedmioty i diety i pomiary surowicy

Wszystkie studentki i nauczycielki ( n = 72) (które były w okresie przedmenopauzalnym i nie w ciąży) na kursie podanym w szkole szkoleniowej pielęgniarek w Gifu, Japonia, zostały zaproszone do udziału w obecnym badaniu. Sześćdziesiąt pięć z 72 zgodziło się na udział w badaniu w kwietniu 1997 roku. Spośród nich trzy osoby, które zgłosiły w wywiadzie choroby endokrynologiczne (cukrzycę i chorobę nadnerczy) oraz dwie, które przyjmowały leki hormonalne, zostały wykluczone z badania. Nikt nie miał raka, przewlekłego zapalenia wątroby ani choroby sercowo-naczyniowej. Badanie to zostało zatwierdzone przez lokalną instytucjonalną komisję rewizyjną, a wszystkie uczestniczki wyraziły pisemną świadomą zgodę. Pozostałe 60 kobiet przydzielono losowo do grupy suplementowanej soją lub grupy kontrolnej. Kobiety w grupie suplementowanej soją zostały poinstruowane, aby w okresie badania dietetycznego spożywały około 400 ml soi dziennie, która została im dostarczona w ramach badania. Uczestnicy badania nie spożywali mleka sojowego z żadnego innego źródła niż to, które zostało im dostarczone. Nie udało nam się uzyskać próbek moczu od uczestników badania, które mogłyby pomóc w ocenie ich zgodności z zaleceniami. Mleko sojowe użyte w tym badaniu zostało zakupione od Kibun Food, Chemifa Tokyo, Japonia. Stężenie izoflawonów w mleku sojowym zostało określone przez Japan Food Research Laboratory, Tokio, przy użyciu wcześniej opisanej techniki wysokosprawnej chromatografii cieczowej ( 15 ) . Sto gramów mleka sojowego (co odpowiada 98,0 mL) zawiera 0,7 mg daidzeiny, 9,4 mg daidzyny, 0,7 mg genisteiny i 16 mg genistyny. Strukturę tych związków oraz estronu i estradiolu przedstawiono na ryc. 1. Kobiety z grupy kontrolnej kontynuowały swoją dotychczasową dietę. Obie grupy poproszono o kontynuowanie dotychczasowego stylu życia.

Założyliśmy, że związek między estradiolem w surowicy a spożyciem izoflawonów w naszym poprzednim badaniu przekrojowym miał zastosowanie do przewidywania zmian w estradiolu w surowicy po 2 miesiącach interwencji dietetycznej w obecnym badaniu. Oczekiwaliśmy 38% spadku stężenia estradiolu przez spożycie izoflawonów dostępnych z 400 mL mleka sojowego. Określiliśmy, że co najmniej 28 uczestników w każdej grupie było wymaganych, aby mieć moc 80% do wykrycia tej różnicy w poziomie estradiolu w surowicy z błędem typu I (a) 4 0,05.

Każda kobieta wypełniła samoadministrowany kwestionariusz dostarczający podstawowych informacji demograficznych oraz historii menstruacji i reprodukcji przed rozpoczęciem okresu badania dietetycznego.

Pierwszy dzień krwawienia miesiączkowego został zapisany dla każdej kobiety (dzień 1), a okres badania dietetycznego rozpoczął się w dniu 11 pierwszego cyklu miesiączkowego (cykl 1). Kobiety w grupie suplementowanej soją zostały poinstruowane, aby spożywały około 400 mL soi dziennie do 11 dnia cyklu 3. Próbkę krwi pobrano na czczo rano 11. dnia cyklu 1 i 11. dnia cyklu 3. Każda kobieta wypełniała serię dziennych 24-godzinnych zapisów żywieniowych od dnia 2 do dnia 10 cyklu 1 (zapis żywieniowy 1) oraz od dnia 2 do dnia 10 cyklu 3 (zapis żywieniowy 2). Dodatkowo kobiety z grupy otrzymującej mleko sojowe zapisywały spożycie mleka sojowego przez cały okres badania dietetycznego. Spożycie wszystkich produktów sojowych (mleko sojowe, tofu, miso, soja itp.) oraz spożycie makro- i mikroelementów oszacowano na podstawie zapisów diety przy użyciu Standardowych Tablic Składu Żywności w Japonii, 4. poprawione wydanie ( 16 ) . Przybliżyliśmy spożycie izoflawonów z produktów sojowych innych niż mleko sojowe, wykorzystując dane z poprzednich badań ( 17 , 18 ) . Szczegółowe informacje na temat szacowania spożycia izoflawonów zostały opisane w innym miejscu ( 14 ) .

Każda kobieta była ważona przed i po okresie badania dietetycznego. Po okresie badania dietetycznego, daty rozpoczęcia dwóch kolejnych miesiączek zostały zgłoszone przez badanych.

Próbki krwi były odwirowywane przy 1300g przez 10 minut w temperaturze pokojowej w ciągu 3 godzin od pobrania próbki, a surowica została oddzielona. Próbki podzielono na 1-ml podwielokrotności i przechowywano w temperaturze -80 °C do czasu oznaczenia. Stężenie estronu, estradiolu i globuliny wiążącej hormony płciowe (SHBG) w surowicy oznaczano metodą radioimmunologiczną przy użyciu zestawów zakupionych w firmie Eiken Chemical Co. Ltd. (Tokio), Diagnostic Products Cooperation, Japan (Chiba) i Pharmacia & Upjohn Co. Ltd. (Tokio), odpowiednio. Współczynniki zmienności wewnątrz oznaczenia wynosiły 7,4% dla estronu, 2,5% dla estradiolu i 7,8% dla SHBG.

Analiza statystyczna

Aby ocenić wpływ spożycia mleka sojowego na stan hormonalny, stężenia estronu, estradiolu i SHBG przed i po okresie badania dietetycznego porównano z grupą suplementowaną mlekiem sojowym i grupą kontrolną przy użyciu testu Manna-Whitneya. Testy rang Manna-Whitneya i Wilcoxona wykorzystano do porównania wartości zmiennych na poziomie wyjściowym i zmian tych zmiennych w okresie badania. Wartości dla stężeń hormonów w surowicy i spożycia składników odżywczych zostały przekształcone w logarytm dla testu Wilcoxon matched pairs signed rank. Analiza wariancji została zastosowana do porównania długości czterech cykli w każdej grupie. Wszystkie wartości P zostały obliczone na podstawie dwuogonowych testów istotności statystycznej.

Niektóre próbki krwi nie mogły być pobrane w dniu 11 cyklu 1 lub w dniu 11 cyklu 3 u niektórych uczestników z powodu wakacji szkolnych. Rzeczywiste daty pobierania próbek wahały się od dnia 9 do dnia 13 dla cyklu 1 i od dnia 7 do dnia 14 dla cyklu 3. Dlatego przeprowadziliśmy analizę podgrupy ( n = 44) ograniczoną do osób, które dostarczyły próbki krwi w odstępie nie większym niż 1 dzień od cykli menstruacyjnych 1 i 3.

Wyniki

Sześćdziesiąt kobiet (31 w grupie suplementowanej soją i 29 w grupie kontrolnej) rozpoczęło badanie. Wstępne porównanie wieku, wzrostu, wagi i innych zmiennych dotyczących stylu życia, takich jak palenie tytoniu, ciąża i wiek menopauzy, nie wykazało istotnych statystycznie różnic między grupą otrzymującą suplement sojowy a grupą kontrolną ( Tabela 1 ).

Przed losowym przydzieleniem, początkowa dieta dla każdej grupy była prawie identyczna pod względem spożycia makroskładników i mikroskładników odżywczych, a także produktów sojowych i izoflawonów ( Tabela 1 ).

Zarówno grupa suplementowana soją, jak i grupa kontrolna znacząco zmniejszyły spożycie energii i większości składników odżywczych w okresie badania dietetycznego. W grupie suplementowanej soją zaobserwowano istotne statystycznie obniżenie (przedstawione w %) spożycia energii (8,0%), węglowodanów (11,6%), wapnia (10,3%), cholesterolu (22,0%), karotenu (35,7%), witamin B2 (15,0%) i C (34,4%), soli (19,4%) oraz alkoholu (43,8%). W grupie kontrolnej zaobserwowano statystycznie istotny spadek (przedstawiony w %) wartości energetycznej (10,8%), białkowej (11,1%), tłuszczowej (12,4%), cholesterolowej (16,6%), węglowodanowej (9,4%), wapniowej (8,2%), retinolowej (12,7%) oraz witamin B2 (16,1%) i C (15,6%). Jednakże gęstość składników odżywczych (obliczona jako spożycie składników odżywczych podzielone przez energię) nie zmieniła się statystycznie istotnie, z wyjątkiem wzrostu zawartości białka (9,8%), błonnika surowego (11,0%), żelaza (42,6%), witamin B1 (11,8%) i E (23,5%) oraz spadku zawartości węglowodanów (3,6%), cholesterolu (16,6%), witaminy C (31,0%) i soli (11,8%) w grupie suplementowanej soją (dane nie pokazane). W grupie kontrolnej gęstości składników odżywczych nie zmieniły się znacząco dla żadnego badanego przez nas składnika odżywczego.

Średnie (odchylenie standardowe ) dzienne spożycie mleka sojowego oszacowane na podstawie zapisów diety wynosiło 354,8 mL (70,1 mL) w grupie suplementowanej soją. Na podstawie zapisów dziennego spożycia soymilk przez cały okres badania dietetycznego, średnie (SD) spożycie soymilk wynosiło 365,0 mL (46,1 mL). Średnie spożycie izoflawonów było około 4,5-krotnie wyższe pod koniec okresu badania dietetycznego w porównaniu do spożycia przed jego rozpoczęciem. Zmiana ta była statystycznie istotna ( P = .0001). Spożycie produktów sojowych innych niż mleko sojowe oraz izoflawonów z tych produktów było zmniejszone pod względem gęstości składników odżywczych (odpowiednio 20,4% i 19,3%) pod koniec okresu badania dietetycznego w grupie suplementowanej mlekiem sojowym, ale różnice te nie osiągnęły istotności statystycznej.

Nie było istotnych statystycznie zmian w spożyciu izoflawonów w przeliczeniu na energię w grupie kontrolnej przed i po okresie badania dietetycznego.

Początkowe i końcowe stężenia hormonów w surowicy przedstawiono dla każdej grupy w tabeli 2 . Stężenie estronu było zbyt niskie, aby można je było zmierzyć (< 10 pg / ml) u dwóch kobiet w grupie suplementowanej soją w okresie badania dietetycznego; dla celów analizy przypisaliśmy im stężenie estronu w surowicy wynoszące 10 pg / ml. Średnie stężenie estronu istotnie zmniejszyło się o 23% (P = .02) w grupie suplementowanej soją, a w grupie kontrolnej wzrosło o 0,6%. Średnie stężenie estradiolu zmniejszyło się o 27% w grupie suplementowanej soją i wzrosło o 4% w grupie kontrolnej. Zmiany te nie były jednak istotne statystycznie (P = .20 dla estronu i P 4 .22 dla estradiolu). SHBG pozostało względnie stabilne w obu grupach.

Trzeci i czwarty cykl menstruacyjny były średnio o prawie 2 dni dłuższe niż pierwszy cykl menstruacyjny w grupie suplementowanej soją, podczas gdy w grupie kontrolnej te dwa cykle były o prawie 1 dzień krótsze niż pierwszy cykl menstruacyjny ( Tabela 3 ). Te zmiany długości cyklu nie były jednak istotne statystycznie w obu grupach. Nie stwierdzono też istotnej różnicy w średniej długości czterech cykli miesiączkowych pomiędzy obiema grupami (średnie wynosiły 31,1 i 30,3 dnia odpowiednio w grupie suplementowanej soją i kontrolnej).

Ograniczyliśmy naszą analizę statystyczną do kobiet, które dostarczyły próbki krwi w odstępie nie większym niż 1 dzień w cyklach 1 i 3 (21 kobiet w grupie suplementowanej soją i 23 kobiety w grupie kontrolnej). Wśród tych kobiet dni pobrania krwi mieściły się w zakresie od 9 do 12 dnia zarówno w cyklu 1, jak i w cyklu 3. Nie stwierdzono istotnych różnic w stężeniach hormonów na poziomie wyjściowym pomiędzy obiema grupami. Średnie dzienne spożycie mleka sojowego wynosiło 360,7 ml (68,4 ml) w grupie suplementowanej mlekiem sojowym. Średnia (SD) szacowanego spożycia izoflawonów pochodzących z mleka sojowego i innych produktów sojowych wynosiła 29,5 mg (27,1 mg) i 121,2 mg (22,3 mg) na początku i na końcu okresu badania żywieniowego, odpowiednio w grupie suplementowanej mlekiem sojowym. Odpowiednie wartości spożycia izoflawonów w grupie kontrolnej wynosiły odpowiednio 22,0 mg (12,7 mg) i 20,6 mg (14,0 mg). Zmiany w spożyciu składników odżywczych oraz izoflawonów w wybranych podgrupach były podobne do obserwowanych dla pełnych podgrup, czyli u wszystkich badanych (dane niepokazane). Stężenie estronu w surowicy zmniejszyło się istotnie o 30,1% ( P = .005) w grupie suplementowanej soją, gdy porównanie dotyczyło wartości przed i po okresie badania dietetycznego i zwiększyło się odpowiednio o 3% w grupie kontrolnej, chociaż różnica w zmianie między tymi dwiema grupami była tylko granicznie istotna ( P = .07) ( Tabela 2 ). Stężenia estradiolu zmniejszyły się odpowiednio o 33,2% w grupie suplementowanej soymilkiem i wzrosły o 10% w grupie kontrolnej, ale te zmiany wartości nie różniły się istotnie, gdy obie grupy były porównywane. Czwarty cykl menstruacyjny był o 3,4 dnia dłuższy niż pierwszy cykl menstruacyjny w grupie suplementowanej soją i o 2,6 dnia krótszy w grupie kontrolnej ( Tabela 3 ). Zmiany te nie osiągnęły jednak istotności statystycznej.

DISCUSSION

Nasze wyniki potwierdzają hipotezę, że spożycie soi zmienia stężenia krążących hormonów steroidowych jajnika u kobiet w okresie przedmenopauzalnym. Według naszej wiedzy, tylko trzy badania oceniały wcześniej wpływ diety sojowej na status estrogenów u kobiet w okresie przedmenopauzalnym ( 19-21 ) . Wszystkie te badania były jednak małe (mniej niż 15 osób) i nie zawierały grupy kontrolnej. W naszym badaniu, losowo przydzieliliśmy uczestników do grupy eksperymentalnej lub kontrolnej. Wielkość próby w naszym badaniu była większa niż w poprzednich badaniach, choć nie była wystarczająco duża, aby uzyskać wystarczającą moc. Przy tej wielkości próby, moc znalezienia istotnej różnicy w stężeniu estronu między dwiema grupami wynosiła tylko 53%.

Należy zauważyć, że w przeciwieństwie do opublikowanych dietetycznych badań interwencyjnych wykorzystujących żywność sojową, w naszym badaniu osoby zarówno w grupie suplementowanej mlekiem sojowym, jak i w grupie kontrolnej spożywały produkty sojowe na początku badania. W ten sposób zasadniczo badaliśmy wpływ wyższego lub niższego poziomu spożycia soi na stężenia hormonów.

Lu i wsp. ( 20 ) stwierdzili obniżone stężenia estradiolu u sześciu zdrowych kobiet przed menopauzą podczas karmienia soją trzech 12-oz porcji dziennie mleka sojowego (około 200 mg izoflawonów dziennie) przez 1 miesiąc. Cassidy i wsp. ( 19 ) zaobserwowali, że szczytowe wartości hormonu luteinizującego i hormonu folikulotropowego w połowie cyklu były tłumione, ale estradiol był zwiększony podczas interwencji dietetycznej z białkiem sojowym (60 g białka sojowego zawierającego 45 mg sprzężonych izoflawonów). Później odnotowali brak zmian w estradiolu, hormonie luteinizującym i hormonie folikulotropowym podczas diety z połową dawki sprzężonych izoflawonów lub taką samą dawką niesprzężonych izoflawonów ( 22 ) . Petrakis i wsp. ( 21 ) odnotowali wzrost estradiolu podczas 6 miesięcy spożywania soi (38 g izolatu białka sojowego zawierającego 38 mg genisteiny). W ich badaniu pomiary krwi nie były wykonywane w tym samym punkcie czasowym cyklu menstruacyjnego. Dlatego zmiany stężenia estradiolu oszacowano za pomocą wygenerowanych komputerowo krzywych najlepszego dopasowania.

Wyniki dotyczące zmian stężenia estradiolu w surowicy w poprzednich badaniach są nieco sprzeczne, co może wynikać z różnic w ilości spożywanych izoflawonów. Petrakis i wsp. ( 21 ) postulowali, że sporadycznie podwyższone stężenie estradiolu obserwowane w ich badaniu podczas stosowania diety sojowej może stanowić dowód konkurencji pomiędzy wiązaniem estradiolu i izoflawonów z receptorami estrogenowymi. Chociaż stężenie estradiolu w surowicy może być zwiększone przez stosunkowo niskie spożycie izoflawonów, jak zaobserwowano w badaniach Cassidy i wsp. ( 19 ) oraz Petrakis i wsp. ( 21 ), wysokie spożycie izoflawonów, ze względu na estrogenność, może powodować spadek stężenia hormonu luteinizującego i hormonu folikulotropowego w surowicy. Może to prowadzić do obniżenia stężenia estrogenów w surowicy. W obecnym badaniu oraz w badaniu opisanym przez Lu i wsp. ( 20 ), osoby biorące udział w eksperymentach otrzymywały stosunkowo dużą ilość izoflawonów (odpowiednio około 100 i 200 mg), a w obu badaniach zaobserwowano około 30% spadek stężenia estradiolu w surowicy w fazie folikularnej. Jest możliwe, że izoflawony zmieniają stężenie estradiolu poprzez zmianę metabolizmu estrogenów. Wyniki badań in vitro wykazały, że genisteina antagonizuje indukowaną transformującym czynnikiem wzrostu-a syntezę estrogenów w komórkach ziarnistych i theca ( 23 ) oraz hamuje aktywność 17bhydroksysteroidowej oksydoreduktazy typu I, enzymu, który przekształca estron w estradiol ( 24 ) . Interakcja pomiędzy izoflawonami (lub ich metabolitami) a jelitowym metabolizmem hormonów steroidowych może być związana z redukcją estradiolu. Podobny rodzaj interakcji postuluje się w przypadku związku pomiędzy spożyciem błonnika a estradiolem ( 25 ) .

Nie zostały wcześniej opublikowane dane dotyczące wpływu spożycia soi na poziom estronu w surowicy. Trend w kierunku obniżenia estronu w surowicy obserwowany w obecnym badaniu stanowi dodatkowe wsparcie dla hipotezy, że izoflawony mogą mieć zdolność do zmniejszania syntezy estrogenów.

Istniała sugestia zwiększenia długości cyklu miesiączkowego po zastosowaniu diety sojowej, chociaż nie osiągnęła ona istotności statystycznej. Wydłużenie długości cyklu miesiączkowego po interwencji dietetycznej zostało zgłoszone przez Cassidy i wsp. ( 19 ) oraz Lu i wsp. ( 20 ) .

Średnia długość cyklu 1. cyklu menstruacyjnego była o 2,6 dnia dłuższa niż długość 4. cyklu menstruacyjnego w grupie kontrolnej w wybranej analizie podgrup ( Tabela 3 ). Niejasna jest przyczyna, dla której długość cyklu miesiączkowego w grupach kontrolnych zmniejszyła się w okresie badania. Możliwe jest, że jakieś czynniki inne niż dieta mogły wpływać na długość cyklu i dlatego obserwowana różnica w zmianach długości cyklu między dwiema grupami może być przeszacowana.

Poziomy estronu i estradiolu w surowicy zmieniają się podczas cyklu miesiączkowego. Stężenia estrogenów w grupie suplementowanej soją mogą wydawać się niższe niż w grupie kontrolnej, ponieważ wzrost długości cyklu najprawdopodobniej odzwierciedla wydłużenie fazy folikularnej ( 26 ) . Dane dotyczące stężeń hormonów u uczestniczek badania w trakcie cykli menstruacyjnych były niedostępne. Niewielki wzrost poziomu estronu i estradiolu w grupie kontrolnej mógł być związany ze zmniejszoną długością cyklu. Jednakże, pomimo zmian w długości cyklu, stężenia estronu i estradiolu były dość stabilne w grupie kontrolnej w porównaniu z grupą suplementowaną soją. Ponieważ wahania stężeń estrogenów w surowicy krwi są częścią naturalnej fizjologii, należy podkreślić, że efekty suplementacji soją mogą nie być widoczne, gdy wielkość badania jest niewielka. Znacznie większe badania (pod względem wielkości i czasu trwania) oraz częstsze oznaczenia poziomu estrogenów w surowicy są konieczne, aby zrównoważyć wahania wynikające z naturalnych zmian fizjologicznych.

Nie kontrolowaliśmy całkowicie diety przez zapewnienie badanym wszystkich pokarmów w okresie badania. Dieta została oceniona przy użyciu samodzielnie zgłoszonych zapisów żywieniowych. Jednak tendencyjne raportowanie przez jedną grupę badawczą jest mało prawdopodobne, a porównanie zmian w diecie między dwiema grupami jest uważane za ważne. Obie grupy dietetyczne wykazały spadek spożycia energii i spadek spożycia niektórych makroskładników na podstawie zapisów dietetycznych. Mogło to być spowodowane zmianami sezonowymi lub pominięciem niektórych pokarmów, które spożywali, ponieważ zmęczyli się prowadzeniem zapisów. Jest mało prawdopodobne, aby te przyczyny były zależne od grupy dietetycznej. W zakresie gęstości składników odżywczych zmiana dotyczyła głównie spożycia składników odżywczych bogatych w soymilk w grupie suplementowanej soymilkiem. Stosunkowo mniejsza kontrola diety i stylu życia w okresie badania prawdopodobnie zwiększyła wskaźniki uczestnictwa, wzmacniając możliwość uogólnienia tych wyników.

Prezentowane badanie sugeruje, że wysokie spożycie mleka sojowego może modyfikować krążące stężenia estrogenów i prawdopodobnie zmieniać długość cyklu miesiączkowego, z których oba mogą być potencjalnie korzystne dla obniżenia ryzyka raka piersi. Aby potwierdzić zdolność produktów sojowych do obniżania poziomu estrogenów w surowicy, konieczne są znacznie większe badania.

Author notes

.