Equipment and tactics

Nonlethal tactics and instruments

Police officers routinely arrest suspects in the course of their duties. Chociaż większość podejrzanych poddaje się bez incydentów, niektórzy opierają się aresztowaniu. W większości takich przypadków, policja jest w stanie obezwładnić podejrzanego przy użyciu nieuzbrojonych technik, z których niektóre są zaczerpnięte z różnych sztuk walki (np, judo i aikido) lub opierają się na znajomości punktów nacisku nerwów.

Broń nieśmiercionośna obejmuje urządzenia elektroniczne, środki chemiczne i wiele różnych narzędzi uderzeniowych, takich jak pałki proste, boczne i składane, a także szereg soków, pałek i kijów. Pałka nocna noszona przez policjantów była pierwotnie wykonana z drewna, ale większość teraz jest wykonana z materiałów kompozytowych.

Prosta pałka została opracowana w połowie XX wieku. Znany jako nightstick lub billy club, waha się w długości od 12 do 36 cali (30 do 90 cm). Ponieważ jest gładka i może być trzymana z obu stron, ma tendencję do zadawania niewielu ran ciętych lub skaleczeń; może być używana zarówno do taktyki uderzania jak i kontroli. Dodatkowe cechy zmodyfikowanych pałek mogą obejmować wbudowaną latarkę, ładunek elektryczny lub strzykawkę (np. do podawania antidotum na gaz nerwowy).

Technologie elektroniczne obejmują paralizator, który dostarcza ładunek elektryczny powodujący skurcze mięśni, ból i obezwładnienie, oraz TASER (zarejestrowany znak towarowy), rodzaj elektronicznego urządzenia sterującego, które wystrzeliwuje dwa kolczaste pociski, które dostarczają ładunek elektryczny bez konieczności zbliżania się funkcjonariusza do podejrzanego na odległość ramienia. Technologia paralizatorów jest dobrą ilustracją globalizacji wyposażenia policji. Większość sił policyjnych, które mogą sobie pozwolić na nieśmiercionośną broń elektryczną, zainwestowała w nią – w tym te, które sprzeciwiają się użyciu broni palnej.

Gaz łzawiący jest tradycyjnie używany do rozpraszania dużych tłumów. Wczesne aerozole były używane oszczędnie, ponieważ szybko odparowywały i mogły mieć wpływ na funkcjonariuszy i inne osoby znajdujące się w bliskiej odległości od podejrzanego – zwłaszcza wewnątrz radiowozu. Aerozole zawierające oleożywicę capsicum (patrz kapsaicyna), substancję drażniącą pozyskiwaną z roślin pieprzu, okazały się bardziej skuteczne niż inne aerozole, a ich dodatkową zaletą było to, że nie parowały.

Do operacji wysokiego ryzyka i kontroli tłumu, różne drażniące substancje chemiczne mogą być dostarczane przez ręczny granat rozrywający o niskiej wydajności, strzelbę lub granatnik. W latach 90. opracowano mniej szkodliwą kulę pieprzową PepperBall, która łączy w sobie wyrzutnię sprężonego powietrza i pocisk wypełniony oleożywicą Capsicum. Ponieważ pociski pękają przy uderzeniu, zazwyczaj nie powodują trwałych obrażeń, nawet jeśli są wystrzeliwane z bliskiej odległości. Tak zwany pocisk „beanbag”, który może być wystrzeliwany ze strzelb i granatników, zawiera obciążony elastyczny wypełniacz w miękkim materiałowym woreczku. Inne rodzaje broni nieśmiercionośnej obejmują urządzenia wykorzystujące dźwięk, światło lub ciepło w celu wywołania dezorientacji, bólu lub tymczasowej ślepoty

.