W każdą środę, seria One Earth’s „Species of the Week” podkreśla stosunkowo nieznany i fascynujący gatunek, aby pokazać piękno, różnorodność i niezwykłe cechy naszej wspólnej planety Ziemi.
Jak jakiś psikus natury, największy kwiat na świecie jest również najbardziej śmierdzący. I, dla ludzkiego nosa, nie w dobry sposób: jego gigantyczne płatki wydzielają ohydny zapach, aby przyciągnąć zapylacze i ofiary.
Rafflesia to rodzaj kwiatów z 28 znanymi gatunkami, z których drugim co do wielkości jest Rafflesia kerrii, o kwiatach mierzących od 70 do 110 cm średnicy, czyli ponad trzy stopy. Jedynie Rafflesia arnoldii z Sumatry przekracza nieco jej wymiary, stając się największym pojedynczym kwiatem na Ziemi. Rafflesia jest endemiczna w Malezji, Tajlandii, Indonezji i na Filipinach.
Znana jako trupi kwiat ze względu na swój obraźliwy zapach, Rafflesia jest pasożytem dzikich winogron z rodzaju Tetrastigma, który zapewnia wszystko, co niezbędne do przetrwania Rafflesia. Rafflesia wplata pasma tkanki w komórki gospodarza winorośli, wchłaniając składniki odżywcze i wodę, rośnie i rośnie, aż do momentu, gdy wyłaniając się z winorośli gospodarza jest jedyną częścią siebie widoczną na zewnątrz: ogromne gumowate płatki, które cuchną jak gnijące mięso.
Ten proces zdarza się raz w roku, kiedy Rafflesia rośnie do swojej maksymalnej średnicy z pięcioma skórzastymi, czerwonymi, nakrapianymi płatkami wokół miskowatego środka, który połyka muchy i owady dla dalszego pożywienia. Pomiędzy etapami od nasion do strąków i kwiatów upływa do dziewięciu miesięcy, a końcowy monstrualny pokaz kwitnie tylko przez kilka dni. Nikt nie wie dokładnie, kiedy następuje ten proces. Niektórzy mówią, że po obfitych opadach deszczu, inni, że w lipcu.
Nic dziwnego, że Rafflesia była źródłem ciekawości dla wielu ludzi na całym świecie od końca 1700 roku, długo przyczyniając się do przemysłu ekoturystycznego w Malezji i Indonezji. Najsłynniejsza populacja znajduje się w Parku Narodowym Kao Sok, Thailand.
Do życia w lasach deszczowych, Rafflesia jest zagrożona wyginięciem z powodu utraty siedlisk, jak również kłusownictwa – jej pąki są zbierane i sprzedawane do właściwości leczniczych. Roślina nie może rosnąć w niewoli, a ponieważ większość wystąpień Rafflesia zawierają tylko męskie lub żeńskie kwiaty, zapylanie jest rzadkie. Mucha musi wylądować najpierw na męskim kwiatem, uniknąć zjedzenia, a następnie transportować pyłek do żeńskiego kwiatu. Jeśli dojdzie do zapylenia, kwiat wytwarza gładkoskórkowy owoc, który w rzeczywistości jest jagodą o średnicy około 5 cali. Na szczęście wiewiórki i ptaki lubią te owoce, a zatem są w stanie pomóc w rozprzestrzenianiu nasion.