Nadaktywność nerwów w głowie i szyi może odpowiadać za „dzwonienie w uszach”

?

Czy twoje uszy dzwonią po głośnym koncercie” Nerwy, które wyczuwają dotyk w twojej twarzy i szyi mogą stać za hałasem w twoim mózgu, twierdzą naukowcy z University of Michigan.

Komórki nerwowe wyczuwające dotyk zwiększają swoją aktywność w mózgu po uszkodzeniu komórek słuchowych, wynika z badania przeprowadzonego przez naukowców z U-M Kresge Hearing Research Institute. Nadaktywność tych wrażliwych na dotyk neuronów prawdopodobnie odgrywa ważną rolę w powstawaniu szumów usznych, często nazywanych „dzwonieniem w uszach”. Badanie, obecnie dostępne online w European Journal of Neuroscience, ukaże się w pierwszym styczniowym numerze czasopisma.

Wyniki badań zostały dokonane na zwierzętach, ale sugerują, że dostępne metody leczenia, takie jak akupunktura, jeśli są stosowane w celu celowania w nerwy w głowie i szyi, mogą przynieść ulgę niektórym osobom nękanym przez szumy uszne, mówi Susan E. Shore, Ph.D., główna autorka badania i profesor badawczy w Departamencie Otolaryngologii i Kresge Hearing Research Institute w U-M Medical School.

Osoby cierpiące na szumy uszne odczuwają dzwonienie lub inne dźwięki w uszach lub głowie, gdy nie ma ich źródła na zewnątrz. Bez względu na to, czy szumy uszne są łagodne i okresowe, czy przewlekłe i poważne, dotykają około jednej na 10 osób. Szacuje się, że w Europie Zachodniej i Stanach Zjednoczonych około 13 milionów ludzi szuka porady lekarskiej w związku z tą dolegliwością. Jest to coraz poważniejszy problem dla weteranów wojennych. Od 2000 roku liczba weteranów otrzymujących rentę inwalidzką z powodu szumów usznych wzrosła o co najmniej 18 procent każdego roku, jak podaje American Tinnitus Association.

Rosnąca liczba osób z wyżu demograficznego również odkrywa, że kiedy nie słyszą tak dobrze, jak kiedyś, szumy uszne wydają się wkraczać do akcji. Warunek ten powszechnie występuje w przypadku utraty słuchu, ale także po urazach głowy lub szyi, takich jak uderzenie bicza lub prace dentystyczne.

Szumy uszne różnią się u poszczególnych osób od słabego, wysokiego tonu do szumu fal oceanu do irytującego świerszczopodobnego ćwierkania lub pisku hamulców. Dla niektórych są one stałe i wyniszczające.

Niektórzy ludzie, co dziwne, odkrywają, że jeśli zacisną szczękę lub nacisną na twarz lub szyję, mogą tymczasowo zatrzymać szumy uszne, a w niektórych przypadkach doprowadzić do ich pojawienia się. Aby zrozumieć szumy uszne i ich dziwny związek z wrażeniami dotykowymi, Shore i jej zespół badawczy przeprowadzili serię badań na świnkach morskich, mierząc aktywność nerwów w części mózgu zwanej grzbietowym jądrem ślimaka, które przetwarza sygnały słuchowe i inne.

W normalnym słuchu, grzbietowe jądro ślimakowe jest pierwszym przystankiem w mózgu dla sygnałów dźwiękowych przychodzących z ucha przez nerw słuchowy. Jest to również ośrodek, w którym „wielozadaniowe” neurony przetwarzają sygnały sensoryczne z innych części mózgu.

„W tym badaniu wykazaliśmy, że kiedy występuje ubytek słuchu, inne części mózgu, które normalnie przekazują sygnały do jądra ślimakowego, mają wzmocniony efekt,” mówi Shore, który jest również profesorem nadzwyczajnym w Departamencie Fizjologii Molekularnej i Integracyjnej w U-M Medical School.

„Kiedy zabierasz jedno źródło pobudzenia, inne źródło wchodzi, aby to nadrobić. System somatosensoryczny wchodzi, ale może nadmiernie kompensować i pomóc spowodować zapalenie szumów”, mówi.

Układ somatosensoryczny to sieć nerwów w organizmie, która dostarcza do mózgu informacje o dotyku, wibracjach, temperaturze skóry i bólu. Część systemu, która dostarcza wrażeń z twarzy i głowy, zwana układem nerwu trójdzielnego, przekazuje sygnały do jądra ślimakowego, które pomagają nam słyszeć i mówić.

Ale kiedy ludzie doświadczają utraty słuchu lub innego zdarzenia, takiego jak wypełnienie ubytku lub wszczepienie implantu zęba, te neurony z twarzy i głowy mogą reagować jak nadmiernie pomocni krewni w czasie kryzysu rodzinnego. Wynikające z tego odpalenia neuronów w jądrze ślimaka, jak zbyt wiele rozmów telefonicznych, tworzą szum w uszach, „fantomowy dźwięk” produkowany w mózgu.

W badaniu, Shore i drugi autor papieru Seth Koehler, U-M Ph.D. student w U-M wydziałów Otolaryngologii i Inżynierii Biomedycznej zmierzył wzorce aktywności neuronów w mózgach normalnych i głuchych świnek morskich. Użyli 16-elektrodowej matrycy do pomiaru sygnałów z nerwu trójdzielnego i wielozmysłowych neuronów w grzbietowym jądrze ślimaka. Kiedy porównali wyniki w obu grupach, znaleźli wyraźne różnice w aktywności nerwu trójdzielnego.

„Badanie pokazuje, że u głuchych zwierząt odpowiedź somatosensoryczna jest znacznie silniejsza niż u zwierząt z normalnym słuchem” – mówi Shore.

Zespół badawczy Shore’a wiedział z wcześniejszych badań, że niektóre neurony w jądrze ślimaka stają się nadaktywne po uszkodzeniu słuchu, a ta nadaktywność została powiązana z szumami usznymi u zwierząt.

„To badanie pokazuje, że tylko te neurony, które otrzymują dane somatosensoryczne stają się nadaktywne”, mówi Shore, co powinno ułatwić poszukiwanie metod leczenia szumów usznych u niektórych osób.

Wielu ludzi z zespołem stawu skroniowo-żuchwowego (TMJ), schorzeniem powodującym częste bóle w szczęce, doświadcza szumów usznych. Badania prowadzone przez Shore’a mogą doprowadzić do lepszego zrozumienia tego związku. U osób cierpiących na ZZSK układ somatosensoryczny ulega zaburzeniu i zapaleniu. Shore twierdzi, że możliwe jest, iż w tej sytuacji, podobnie jak w przypadku niedosłuchu, neurony somatosensoryczne pobudzają nadmierną aktywność neuronów w jądrze ślimaka.

Oprócz Shore’a i Koehlera, współautorami pracy są Mark Oldakowski, pracownik naukowy U-M w czasie przeprowadzania badań, Sana Syed, wówczas studentka U-M w Undergraduate Research Opportunity Program oraz Larry F. Hughes, profesor w Southern Illinois University School of Medicine.

Fundacje na te badania pochodziły z Tinnitus Research Consortium, Tinnitus Research Initiative i National Institutes of Health. Shore jest członkiem zarządu American Tinnitus Association.

Informacje na temat szumów usznych:

.