Powikłania atopowego zapalenia skóry

Psychospołeczne skutki atopowego zapalenia skóry

Każda choroba przewlekła może mieć duży wpływ na życie osoby cierpiącej, a szczególnie dotyczy to egzemy u dzieci, jak również życia ich rodzin. Większość osób z egzemą kontynuuje normalne życie, ale dla nielicznych, egzema może być źródłem poważnych zaburzeń psychospołecznych.

Małe dzieci często cierpią na zaburzenia snu, które są trudne dla rodziców i mogą powodować problemy behawioralne u dziecka. Starsze dzieci mogą stać się nieśmiałe i wycofane z powodu zakłopotania związanego z widoczną chorobą skóry. Zajęcia takie jak sport, obozy szkolne czy pływanie mogą wymagać ograniczenia, co dodatkowo alienuje dziecko. Długie nieobecności w szkole mogą wynikać zarówno z samej egzemy jak i z unikania życia społecznego, które rozwija się u niektórych dzieci.

Dorośli mogą również cierpieć z powodu nieśmiałości i wycofania z powodu pojawienia się egzemy. Praca może być trudna i niektóre osoby z ciężką egzemą będą musiały zmienić pracę, aby poradzić sobie z egzemą.

Odwrócony wzrost z powodu atopowego zapalenia skóry

Silna egzema może spowolnić tempo wzrostu u dzieci. Jest to najczęściej spowodowane raczej egzemą niż jej leczeniem. Kortykosteroidy, szczególnie kortykosteroidy doustne, mogą również powodować krótkotrwałe zahamowanie wzrostu, dlatego stosowanie tych leków powinno być ściśle monitorowane.

Zakażenia bakteryjne w atopowym zapaleniu skóry

Bakteryjne zakażenia skóry są niezwykle częste w atopowym zapaleniu skóry. Zwykle są to bakterie gronkowcowe lub paciorkowcowe (patrz: gronkowcowe zakażenia skóry i paciorkowcowe zakażenia skóry). Zakażenie jest częściowo spowodowane pęknięciami skóry spowodowanymi bardzo suchą, rozdwojoną skórą oraz drapaniem swędzących miejsc. Osoby z atopowym zapaleniem skóry wydają się mieć również zmniejszoną zdolność do walki z tymi powszechnie występującymi na skórze bakteriami. W rezultacie, osoby z atopowym zapaleniem skóry często cierpią również na czyraki, zapalenie mieszków włosowych i liszajec. To rozpoczyna błędne koło, ponieważ infekcja powoduje, że egzema pogarsza się i staje się bardziej odporna na zwykłe leczenie emolientami i miejscowymi sterydami. Antybiotyki są często wymagane w celu wyeliminowania infekcji, zanim wyprysk może być pod kontrolą.

Rzadko, infekcja bakteryjna może być szczególnie ciężka, obejmując dużą część powierzchni skóry. Może to spowodować zatrucie krwi (posocznica) i wymagać przyjęcia do szpitala. Niemowlęta są szczególnie narażone na ciężkie zakażenia skóry.

Zakażenie gronkowcem w atopowym zapaleniu skóry

Zakażenia wirusowe w atopowym zapaleniu skóry

Zakażenia wirusowe, w szczególności wirusem opryszczki pospolitej (wirus, który wywołuje zimne owrzodzenia i opryszczkę narządów płciowych), występują częściej u pacjentów z atopowym zapaleniem skóry. Infekcja herpes simplex może się szybko rozprzestrzeniać w obecności egzemy i powodować ciężką infekcję, która jest znana jako eczema herpeticum. Może ona przebiegać jako uogólniona choroba z gorączką, złym samopoczuciem i rozległą, pęcherzykowatą wysypką. Może być również bardziej zlokalizowana, często ograniczona do obszarów z aktywnym wypryskiem. W postawieniu diagnozy, zanim dostępne będą wyniki wymazu, pomocny jest wywiad dotyczący niedawno przebytej zimnej rany u osoby dotkniętej chorobą lub bliskiego kontaktu. Ze względu na ciężkość choroby, leczenie doustnymi lekami przeciwwirusowymi, takimi jak aciclovir lub valaciclovir, jest często rozpoczynane przed uzyskaniem wyników wymazu.

Eczema coxsackium jest atypową postacią choroby dłoni, stóp i ust objawiającą się pęcherzami na obszarach aktywnego wyprysku atopowego.

Eczema herpeticum

Molluscum contagiosum to kolejna częsta wirusowa infekcja skóry, najczęściej dotykająca dzieci. Może występować częściej u osób z atopowym zapaleniem skóry. Zakażenie mięczakiem często powoduje nasilenie objawów wyprysku, zwykle najgorszych wokół miejsc dotkniętych mięczakiem. Zmiany mięczaka często ustępują wolniej u osób z atopowym zapaleniem skóry, a wyprysk może być bardziej aktywny aż do ostatecznego zniknięcia mięczaka. Rezolucję można przyspieszyć poprzez łagodny uraz jednej lub dwóch zmian mięczaka na raz w celu wygenerowania odpowiedzi zapalnej. Można to zrobić przez szybkie uszczypnięcie czystą pęsetą jednej lub dwóch zmian każdej nocy przez kilka nocy. Zwykle jest to lepiej tolerowane, jeśli wykonuje się to podczas snu dziecka.

Molluscum contagiosum

Erytrodermiczne atopowe zapalenie skóry

Erytrodermia jest uogólnionym zaczerwienieniem skóry. Jest to bardzo ciężka choroba skóry, która może być śmiertelna. Jest ona powodowana przez wiele stanów chorobowych, w tym egzemę, łuszczycę, inne zapalne choroby skóry, leki i nowotwory złośliwe.

Erytrodermia występuje zwykle u pacjentów z pogarszającym się lub niestabilnym wypryskiem. Leczenie erytrodermii jest podobne pomimo wielu przyczyn leżących u jej podłoża. Leczenie szpitalne jest zazwyczaj wymagane w celu schłodzenia skóry oraz wsparcia nawodnienia i kontroli temperatury osoby dotkniętej chorobą. Zakażenie skóry jest również powszechne w przypadku wyprysku erytrodermicznego i powszechnie podaje się antybiotyki dożylnie przez pewien okres czasu. Leczenie wyprysku erytrodermicznego może obejmować:

• Hospitalizację w celu zapewnienia opieki wspomagającej, w tym dożylnego podawania płynów i regulacji temperatury
• Śliniące emolienty i chłodzące mokre opatrunki
• Odpoczynek w łóżku
• Steroidy miejscowe
• Antybiotyki
• Leczenie powikłań (na przykład leki moczopędne w przypadku obrzęku, Leczenie mokrymi okładami, emolientami i miejscowymi steroidami oraz odpoczynkiem w łóżku powoduje szybką poprawę u większości dotkniętych osób. Wczesne leczenie prowadzi do lepszego wyniku.

Powikłania erytrodermii obejmują:

• Wodnienie
• Niewydolność serca
• Infekcje
• Hypotermia
• Utrata białka i niedożywienie
• Obrzęk (opuchlizna)
• Śmierć.

Erytrodermiczne atopowe zapalenie skóry