Zasada działania toksycznego Kilka glikozydów nasercowych, z których najważniejsze to digoksyna, digitoksyna i ich geniny, występuje we wszystkich częściach rośliny. Zwierzęta gospodarskie rzadko ulegają zatruciu, ale sporadycznie spożywają roślinę w stanie świeżym lub w sianie. Roślina pozostaje toksyczna po wysuszeniu Opis Wieloletnie zioło rosnące 1-2 metry wysokości z naprzemiennymi ząbkowanymi, owłosionymi, podstawowymi liśćmi. Charakterystyczne fioletowe lub białe rurkowate kwiaty wiszące mają wyraźne plamy lub smugi na wewnętrznej dolnej powierzchni kwiatu Inne popularne gatunki wprowadzone do Ameryki Północnej obejmują Digitalis lanata (naparstnica grecka), D.lutea (naparstnica słomiana) Wiele mieszańców zostało opracowanych
Biegunka żołądkowo-jelitowa
Leczenie Indukcja wymiotów, płukanie żołądka lub podawanie węgla aktywowanego jest odpowiednie do usuwania roślin i zapobiegania dalszej absorpcji toksyn. Katarakty mogą być również stosowane, aby pomóc wyeliminować roślinę szybko z układu pokarmowego. Poziom potasu w surowicy powinien być ściśle monitorowany i w razie potrzeby należy rozpocząć odpowiednią dożylną terapię płynami. Fenytoina, jako lek antyarytmiczny, skuteczny w zwalczaniu arytmii nadkomorowych i komorowych, może być stosowana w razie potrzeby. Zastosowanie dostępnego w handlu przeciwciała specyficznego dla naparstnicy (Digibind – Burroughs Wellcome) może być korzystne w przeciwdziałaniu skutkom działania kardenolidów.
Układ sercowo-naczyniowy W przypadku zatrucia glikozydami nasercowymi mogą wystąpić różne zaburzenia rytmu serca i blok serca, w tym blok serca pierwszego i drugiego stopnia oraz częstoskurcz komorowy. Szybki, słaby, nieregularny puls. Nagła śmierć może być jedynym odkryciem w ostrym zatruciu.
Układ oddechowy Szybkie oddychanie.
Diagnostyka Krew w celu wykrycia glikozydów naparstnicy powinna być przekazana do analizy laboratoryjnej
.