Reprodukcja kleszczy jest ściśle związana z karmieniem, ponieważ jest ono niezbędne do produkcji jaj. Krew spożywana przez samicę kleszcza odżywia ją poprzez produkcję jaj.
Niektóre patogeny o znaczeniu weterynaryjnym i medycznym mogą być przenoszone transowarialnie na potomstwo samic kleszczy. Wiele gatunków kleszczy może składać duże ilości jaj, więc ten sposób przenoszenia jest skutecznym sposobem namnażania patogenów (wirusów, bakterii, riketsji lub pierwotniaków).
Większość kleszczy (kleszczy twardych) odbywa gody na żywicielu i tylko po jego przyczepieniu, ale istnieją wyjątki w rodzaju Ixodes, gdzie u niektórych gatunków gody mogą odbywać się przed przyczepieniem do żywiciela.
Dorosła samica kleszcza ixodid przyjmuje jeden posiłek z krwi, aby zwiększyć swoją wagę 100 razy lub więcej. Prawie cała krew jest przekształcana w jaja do pojedynczego masywnego zapłodnienia. Po zapłodnieniu, samica opuszcza żywiciela, aby odpocząć i inkubować jaja wewnątrz siebie przez dwa lub więcej tygodni.
W niekorzystnych warunkach samica opóźnia składanie jaj poprzez wejście w stan zwany 'diapauzą’, który jest obniżonym poziomem metabolizmu i opóźnieniem wzrostu, rozwoju i reprodukcji. Po złożeniu jaj samica kleszcza umiera.
Kojarzenie argasidów (kleszczy miękkich) odbywa się zazwyczaj poza żywicielem. Samice argasidów odżywiają się tak, aby zwiększyć swoją masę 5-12 razy i tylko część krwi jest przekształcana w mały aparat jajowy składający się z kilkuset jaj. Składanie jaj jest zwykle związane z częstotliwością żerowania, z wyjątkiem niektórych argasidów, które są zdolne do składania jaj bez posiłku z krwi (autogeneza). Zdolność samic kleszczy do składania jaj bez żerowania nie została opisana.
