Kaler, uderzony tym, jak każdy list był inny i w jego umyśle autentycznie serdeczny, trzymał je w pliku w swoim biurze. Sentymenty, i skrucha, prawdopodobnie pomogły Pitino utrzymać pracę. Rok później, został nazwany Big Ten’s trener roku, a Gophers, z 24 zwycięstw, były z powrotem w N.C.A.A. tournament.
„Mieliśmy naprawdę trudny sezon, a trzy dzieci, które zaczynają dla mnie teraz mógł przenieść,” Pitino powiedział. „Większość dzieci przenieść kiedy gówno uderza w wentylator i twój trener ma zamiar zostać zwolniony i słyszą wszystkie te rzeczy – większość dzieci iść. Najdumniejszą rzeczą dla mnie jest to, że szatnia pozostała nienaruszona i byliśmy w stanie przetrwać burzę.”
Jak się okazało, Coyle, który nie znał Pitino, zanim został zatrudniony w Minnesocie, był pod wrażeniem.
„Bardzo łatwo jest, gdy przechodzimy przez trudne czasy, wskazać palcem na kogoś innego”, powiedział Coyle. „Richard i jego zespół zrobili coś przeciwnego: wskazali na siebie.”
Jeden z tych graczy, którzy zostali, Dupree McBrayer, powiedział, że doświadczenie zmieniło Pitino as well.
„He’s not as crazy,” McBrayer said. Konkretnie, McBrayer zauważył, było mniej krzyków od Pitino od tamtego season.
Częste ruchy w całym dzieciństwie Richarda Pitino, wywołane przez perypatetyczną karierę jego ojca, miały na niego istotny wpływ. Richard Pitino wydaje się, że zinternalizował rodzaj równomiernego temperamentu, który jest często dziedziczony z burzliwych dzieciństw – jak, powiedzmy, oglądając jego ojciec opuszcza Kentucky dla Boston Celtics, a następnie, kilka lat później, powrót do stanu prowadzić Kentucky’s archrival, Louisville.
„Wszyscy ludzie, którzy czcili go nienawidził go,” Richard powiedział o powrocie ojca do Bluegrass State. „Wszyscy ludzie, którzy nienawidzili go wcześniej w Louisville teraz go czcili. Więc po prostu zrozumiałem absurdalność świata, w którym żyjemy w sporcie.”
.