Większość dzisiejszych populacji gerbili domowych pochodzi od kilku dzikich osobników, które zostały złapane na rozległych, otwartych pustyniach i półpustyniach Mongolii. Od momentu złapania zwierzęta te były hodowane w niewoli, wzrastając w liczbie i popularności, aż osiągnęły status w sklepach zoologicznych, który widzimy dzisiaj.
Gerbile, które są trzymane jako zwierzęta domowe należą do jednego z zaledwie dwóch gatunków myszoskoczków w ramach szczerze ogromnej rodziny myszoskoczków. Ta grupa gatunków ma ponad sto różnych członków, z których większość pochodzi z suchych klimatów na całym świecie. Z tej grupy, tylko kilku członków jest trzymanych jako zwierzęta domowe – myszoskoczek mongolski i myszoskoczek gruboogonowy.
Większość gatunków myszoskoczków nadal żyje na wolności, tak jak ich przodkowie
Szczurki gruboogoniaste pochodzą z innego obszaru kuli ziemskiej – północnych krańców pustyni Sahara, a więc można je znaleźć w krajach takich jak Algieria. Zwierzęta te potrafią przetrwać na pustyni, a z czasem wykształciły zdolność magazynowania tłuszczu w ogonie – stąd ich nazwa. Gdy są zdrowe, zwierzęta te mają długie, bezwłose ogony, które powinny być dość ciężkie i grube. Zostały one odkryte pod koniec XIX wieku przez biologa Fernanda Lataste, i chociaż w ostatnich latach zyskały na popularności, myszoskoczki te są znacznie trudniejsze do znalezienia niż ich mongolscy krewni.
Możesz dowiedzieć się więcej o historii tych małych zwierząt na naszej stronie Historia Gerbil.