(an″ĕs-thē′zhă)
Aby usłyszeć wymowę audio tego tematu, wykup subskrypcję lub zaloguj się. 1. Całkowita lub częściowa utrata czucia, z lub bez utraty przytomności, w wyniku choroby, urazu lub podania środka znieczulającego, zwykle przez wstrzyknięcie lub wdychanie.
OPIEKA PACJENTA
Przedoperacyjnie: Przed indukcją znieczulenia zdejmuje się szkła kontaktowe, aparaty słuchowe, protezy (częściowe i całkowite), zegarki na rękę i biżuterię. Lekarz anestezjolog lub pielęgniarka-anestezjolog przeprowadza krótki wywiad i bada pacjenta, oceniając ogólny stan zdrowia układu oddechowego i sercowo-naczyniowego. Pacjent jest pytany o przestrzeganie zaleconego postu przedoperacyjnego. Wytyczne American Society of Anesthesiologists zalecają następujący minimalny czas postu: 2 godziny dla klarownych płynów, 4 godziny dla mleka matki, 6 godzin dla formuły, mleka innego niż ludzkie lub lekkiego posiłku (herbata i tosty) oraz 8 godzin dla regularnego posiłku (łatwego do zapamiętania jako „2-4-6-8”). Wytyczne te mogą być modyfikowane przez poszczególnych chirurgów w odniesieniu do konkretnych pacjentów i ich schorzeń. Ocenia się i rejestruje podstawowe parametry życiowe. Elektrokardiogram, pełna morfologia krwi, badania chemiczne surowicy i badanie moczu są zlecane w przypadku wielu operacji ogólnych, chyba że dostępne są wyniki ostatnich badań. Analizowane są alergie, poprzednie operacje i wszelkie niepożądane reakcje na środki znieczulające, a także wszelkie specjalne ograniczenia pacjenta. Jeśli miesiączkująca kobieta używa tamponu, jest on usuwany i zastępowany podpaską pod krocze. W zależności od stanu zdrowia pacjentki i planowanego zabiegu zakłada się tlen donosowy, elektrody monitorujące i pończochy o stopniowanym ucisku. Ustalana jest droga dożylna, a po stwierdzeniu, że podpisany został odpowiedni formularz świadomej zgody, podawane są indukujące leki zwiotczające.
Pooperacyjnie: Podczas wyłaniania się ze znieczulenia ogólnego drogi oddechowe pacjenta są zabezpieczone, a funkcje życiowe monitorowane. Ocenia się poziom świadomości, stan odruchów obronnych, aktywność ruchową i stan emocjonalny. Pacjent jest ponownie orientowany co do osoby, miejsca i czasu; informacje te są powtarzane tak często, jak jest to konieczne. Pacjentom, którzy otrzymali ketaminę, zapewnia się ciche miejsce z minimalną stymulacją. Dzieci po wyjściu ze znieczulenia ogólnego mogą być zdezorientowane, mieć halucynacje lub być pobudzone fizycznie. Zabawka bezpieczeństwa i obecność rodziców może pomóc im w utrzymaniu orientacji i opanowania. Należy monitorować temperaturę starszych pacjentów, zapobiegać utracie ciepła, a w razie potrzeby zapewnić aktywne ponowne ogrzanie. Stan psychiczny i poziom świadomości każdego pacjenta powinien być uważnie obserwowany pod kątem zmian. Okulary i aparaty słuchowe pacjentów są im zwracane tak szybko, jak to możliwe. Przed znieczuleniem przewodowym nerwów zakłada się wlew dożylny w celu zapewnienia nawodnienia. Pacjent jest zabezpieczony szynami bocznymi i innymi środkami bezpieczeństwa, a znieczulana część ciała jest chroniona przed długotrwałym uciskiem. W przypadku znieczulenia regionalnego blokada współczulna jest oceniana poprzez monitorowanie poziomu czucia wraz z parametrami życiowymi (blokada zanika od stóp do głów, z wyjątkiem kości krzyżowej i krocza, które zanikają jako ostatnie). W położnictwie hipotensja u matki skutkuje zmniejszeniem perfuzji łożyska i potencjalnym zagrożeniem płodu, dlatego należy ściśle monitorować nawodnienie i parametry życiowe. Wyniki wskazujące na powrót unerwienia współczulnego obejmują stabilne parametry życiowe i temperaturę, zdolność do skurczu naczyń krwionośnych, uczucie szczypania w okolicy odbytu („mruganie odbytem”), zgięcie podeszwowe stopy wbrew oporowi oraz zdolność do wyczucia, czy wielki palec jest zgięty czy wyprostowany. Pacjent musi tolerować płyny doustne (o ile nie są ograniczone) i oddać mocz przed wypisem. Jeśli u pacjenta istnieje ryzyko wystąpienia poanestezjologicznego bólu głowy, podaje się doustne lub dożylne nawodnienie, a pacjenta zachęca się do pozostania w pozycji płaskiej w łóżku. Podaje się przepisane leki przeciwbólowe oraz środki zapewniające komfort, ćwiczenia oddechowe, wsparcie brzucha i zmiany pozycji.
2 Nauka i praktyka anestezjologii.