Teoria odporności na perswazję, według której większość zwykłych postaw i przekonań jest mniej lub bardziej odporna na zmiany poprzez wystawienie ich na powtarzające się łagodne ataki. Teoria ta przewiduje, że truizmy kulturowe, o których większość ludzi nigdy nie słyszała, że są kwestionowane, takie jak: „Dobrze jest myć zęby trzy razy dziennie, jeśli to możliwe”, powinny być bardziej podatne na perswazję. Teoria ta opiera się na biologicznej analogii do organizmu, który został wychowany w sterylnym, wolnym od zarazków środowisku i sprawia wrażenie silnego i zdrowego, ale w rzeczywistości jest podatny na infekcje, ponieważ nie miał okazji rozwinąć przeciwciał obronnych. Truizmy kulturowe również nigdy nie były atakowane, a zatem nie wykształciły się w nich argumenty obronne, ale ich odporność na perswazję można znacznie zwiększyć poprzez proces zaszczepiania, który polega na wystawianiu odbiorców na stosunkowo słabe argumenty przeciwko truizmom wraz z kontrargumentami, które odbiorcy albo są im przedstawiane, albo sami muszą je wymyślić. Gdy truizmy kulturowe zostaną później poddane silnym atakom perswazyjnym, okazują się znacznie bardziej odporne na perswazję, nawet jeśli argumenty użyte w atakujących komunikatach są odmienne od tych przedstawionych w procedurze zaszczepiania. Teoria ta została sformułowana w 1964 roku przez amerykańskiego psychologa Williama J(amesa) McGuire’a (1925-2007). Zob. też zmiana nastawienia.