Utrata apetytu

Utrata apetytu lub słaby apetyt są częstymi skutkami ubocznymi raka i jego leczenia. Oznacza to, że możesz jeść mniej niż zwykle, nie czuć się głodny w ogóle, lub czuć się pełny po zjedzeniu tylko niewielkiej ilości.

Trwająca utrata apetytu może prowadzić do poważnych komplikacji. Obejmują one utratę masy ciała, brak składników odżywczych, których potrzebuje organizm, a także zmęczenie i osłabienie spowodowane utratą mięśni, co nazywane jest wyniszczeniem (patrz poniżej). Problemy te mogą spowolnić powrót do zdrowia i prowadzić do przerw w leczeniu.

Ważne jest, aby porozmawiać ze swoim zespołem opieki zdrowotnej, jeśli stracisz apetyt. Mogą oni pomóc w znalezieniu przyczyny i upewnić się, że otrzymujesz potrzebne ci składniki odżywcze.

Przyczyny utraty apetytu

Wiele różnych rzeczy może spowodować utratę apetytu u osoby chorej na raka:

• Zmiany w metabolizmie, który jest procesem organizmu polegającym na rozkładaniu pożywienia i przekształcaniu go w energię. Takie zmiany mogą wystąpić w przypadku zaawansowanego raka.

• Rak wewnątrz jamy brzusznej, który może powodować podrażnienie lub obrzęk.

• Powiększona śledziona lub wątroba, która naciska na żołądek i powoduje uczucie pełności.

• Zaśniad groniasty, czyli nagromadzenie wypełnionego białkiem płynu w jamie brzusznej, które może powodować uczucie pełności.

• Leki, w tym chemioterapia, immunoterapia i inne leki.

• Radioterapia lub zabieg chirurgiczny na jakiejkolwiek części narządów układu pokarmowego, takich jak żołądek lub jelita.

Inne działania niepożądane leczenia przeciwnowotworowego mogą również powodować utratę apetytu:

• Napady i wymioty

• Ból

• Odleżyny i ból w jamie ustnej

• Zakażenia w. ust

• Suche usta

• Trudności w połykaniu

• Trudności w żuciu

• Zmiany w smaku i zapachu

• Zaparcia lub biegunka

• Ból

• Zmęczenie

• Depresja

• Depresja

• Stres lub niepokój

Zarządzanie utratą apetytu

Zmniejszanie skutków ubocznych jest ważną częścią opieki i leczenia raka. Nazywa się to opieką paliatywną lub opieką wspomagającą. Porozmawiaj ze swoim zespołem opieki zdrowotnej o wszystkich objawach, których doświadczasz i o każdej zmianie objawów. Wiele badań wskazuje, że wczesne rozpoczęcie opieki paliatywnej poprawia wyniki leczenia.

Jeśli to możliwe, pierwszym krokiem w leczeniu utraty apetytu jest usunięcie przyczyny. Dlatego leczenie raka jest kluczowym elementem poprawy stanu utraty apetytu. Leczenie takich stanów, jak nudności, ból, owrzodzenia jamy ustnej, suchość w jamie ustnej, ból lub depresja może pomóc w poprawie apetytu.

Rozważ następujące wskazówki dotyczące prawidłowego odżywiania się w przypadku utraty apetytu:

• Jedz 5 do 6 małych posiłków dziennie i jedz przekąski zawsze, gdy jesteś głodny.

• Nie ograniczaj ilości jedzenia.

• Określ, w których porach dnia jesteś głodny i jedz w tych porach.

• Jedz pożywne przekąski o dużej zawartości kalorii i białka. Należą do nich suszone owoce, orzechy i masła orzechowe, jogurt, sery, jajka, koktajle mleczne, lody, płatki śniadaniowe, budyń i batony proteinowe lub batony granola.

• Noś ze sobą torbę z przekąskami i trzymaj w niej swoje ulubione produkty do podjadania.

• Zwiększ kaloryczność i zawartość białka w potrawach, dodając do nich sosy, sosy, masło, ser, śmietanę, pół na pół, bitą śmietanę i orzechy lub masło orzechowe.

• Pij płyny między posiłkami, a nie z posiłkami, co może spowodować zbyt szybkie uczucie sytości. Jeśli możesz, pij płyny z dodatkowymi kaloriami, takie jak napoje sportowe z elektrolitami.

• Wybieraj pożywne lub sycące napoje, takie jak mleko lub odżywcze koktajle mleczne lub smoothies.

• Zaproś członków rodziny lub przyjaciół, aby robili zakupy i przygotowywali dla Ciebie jedzenie, gdy jesteś zbyt zmęczony, aby robić zakupy lub gotować. Rozważ także zakup gotowych posiłków.

• Postaraj się jeść w przyjemnym otoczeniu i z rodziną lub przyjaciółmi.

• Spróbuj umieszczać jedzenie na mniejszych talerzach zamiast na większych.

• Jeśli zapach lub smak jedzenia przyprawia Cię o mdłości, jedz jedzenie, które jest zimne lub ma temperaturę pokojową. To zmniejszy jego zapach i zredukuje smak.

• Jeśli masz problemy ze smakiem jedzenia, spróbuj dodać przyprawy i przyprawy, aby uczynić jedzenie bardziej atrakcyjnym.

• Jeśli masz zmiany w smaku, takie jak metaliczny posmak w ustach, spróbuj ssać twarde cukierki, takie jak miętówki lub krople cytrynowe przed zjedzeniem posiłku.

• Spytaj swój zespół opieki zdrowotnej o sposoby łagodzenia objawów żołądkowo-jelitowych, takich jak nudności, wymioty i zaparcia. Należy również poinformować lekarza o trudnościach w opanowaniu bólu.

• Próbować lekkich ćwiczeń fizycznych, takich jak 20-minutowy spacer, na około godzinę przed posiłkami. Może to pomóc w pobudzeniu apetytu. Przed rozpoczęciem programu ćwiczeń należy skonsultować się z zespołem opieki zdrowotnej. Ćwiczenia pomagają również utrzymać masę mięśniową.

Spotkaj się z zarejestrowanym dietetykiem w celu uzyskania porad dotyczących planowania posiłków i postępowania w przypadku wystąpienia objawów. Dietetyk może również zdecydować, czy możesz skorzystać z suplementów odżywczych lub enzymów trawiennych. Zapytaj swój zespół opieki zdrowotnej, czy w twoim ośrodku leczenia jest dostępny dietetyk.

Twój lekarz może leczyć utratę apetytu i związaną z nią utratę masy ciała za pomocą pewnych leków, w tym:

• Octanu megestrolu (Ovaban, Pallace) lub medroksyprogesteronu (Amen, Depo-Provera, Provera). Są to formy hormonu progesteronu, które mogą poprawić apetyt i przyrost masy ciała, ale mogą być związane z większym ryzykiem zakrzepów krwi.

• Leki steroidowe. Mogą one zwiększyć apetyt, poprawić samopoczucie i pomóc w przypadku nudności, osłabienia lub bólu. Jednak sterydy powinny być stosowane przez krótki czas, ponieważ długotrwałe stosowanie wiąże się z wieloma niepożądanymi skutkami ubocznymi.

• Metoklopramid (Reglan). Pomaga to w poprawie nudności, pomaga w przesuwaniu pokarmu z żołądka i może zapobiegać uczuciu pełności przed zjedzeniem wystarczającej ilości pokarmu.

• Dronabinol (Marinol). Jest to kannabinoid (zwany THC) wytwarzany w laboratorium, który może pobudzać apetyt. Jednak jest on również związany z większym ryzykiem dezorientacji i należy go unikać u osób dorosłych w wieku powyżej 65 lat lub osób słabych.

Niekiedy przez nos do żołądka tymczasowo wprowadza się rurkę do karmienia. W razie potrzeby można również umieścić bardziej trwałą rurkę bezpośrednio w żołądku (zwaną rurką gastrostomijną lub rurką G) od strony ściany brzucha. Jednak w wielu przypadkach takie postępowanie nie jest zalecane. Wytyczne ASCO zauważają, że to podejście nie jest zalecane u większości pacjentów z utratą wagi związaną z zaawansowanym rakiem.
Jeśli doświadczasz utraty apetytu, pamiętaj, aby poinformować o tym swoich pracowników służby zdrowia. Mogą oni doradzić, co jest zalecane w takiej sytuacji.

Kacheksja nowotworowa

Kacheksja, która jest również nazywana marnotrawstwem, występuje, gdy osoby z zaawansowanym rakiem doświadczają całkowitej utraty apetytu, co prowadzi zarówno do utraty wagi, jak i mięśni. Do 80% osób z zaawansowaną chorobą nowotworową cierpi na wyniszczenie organizmu.

W leczeniu utraty apetytu u osób z wyniszczeniem organizmu, ASCO sugeruje, że pomocna może być rozmowa pacjentów i ich opiekunów z zarejestrowanym dietetykiem. Zarejestrowany dietetyk zapewnia ocenę stanu odżywienia i doradztwo w zakresie jedzenia i żywienia. Obejmuje to edukację na temat wysokobiałkowych, wysokokalorycznych i bogatych w składniki odżywcze pokarmów, które należy podawać osobie z kacheksją, kiedy zdecyduje się ona jeść. Zarejestrowany dietetyk może również zaoferować porady dotyczące bezpiecznego, praktycznego żywienia.

W oparciu o aktualne badania naukowe w zaleceniach ASCO zauważono, że niestosowanie leków w leczeniu wyniszczenia jest jedną z dopuszczalnych opcji postępowania. Wynika to z faktu, że dostępne badane leki, które stymulują apetyt (hormony podobne do progesteronu i leki steroidowe; patrz wyżej) mają działania niepożądane i nie wykazano, aby poprawiały jakość życia lub pozwalały pacjentom żyć dłużej. ASCO nie zaleca, aby większość osób z kacheksją była karmiona przez kroplówkę lub rurkę do karmienia, ponieważ osoby z kacheksją są bardziej narażone na powikłania związane z tymi metodami leczenia, a nie wykazano, aby poprawiały one jakość lub długość życia. W bardzo szczególnych sytuacjach lekarze mogą zalecić krótki kurs leczenia hormonem progesteronu lub steroidem (patrz wyżej) albo przez kroplówkę lub rurkę do karmienia.

Posłuchaj podcastu Cancer.Net na temat wyniszczenia nowotworowego, aby dowiedzieć się więcej. Informacje te są oparte na zaleceniach ASCO dotyczących postępowania w przypadku wyniszczenia nowotworowego; należy pamiętać, że ten link prowadzi do innej witryny internetowej ASCO.

Wskazówki dotyczące opieki nad bliską osobą z wyniszczeniem nowotworowym

Obserwowanie utraty apetytu i wagi przez bliską osobę może powodować niepokój i stres. Jako opiekun, jednym z twoich zadań jest upewnienie się, że twój bliski je. Jednak wyniszczenie organizmu powoduje u osób z rakiem wiele objawów, które bardzo utrudniają jedzenie i picie. To często sprawia, że jedzenie staje się źródłem napięć między pacjentami i ich opiekunami. Oto kilka wskazówek, które warto rozważyć:

• Uznaj, że utrata apetytu może być poza kontrolą bliskiej osoby. „Usilne starania”, aby jeść, nie zawsze działają.

• „Wciskanie jedzenia” bliskiej osobie może pogorszyć sprawę, a nie poprawić. Unikaj robienia z jedzenia bitwy.

• Rozpoznaj, że Twój bliski może poprosić o jedzenie, ale zanim je przygotujesz, może już go nie chcieć. Jest to niewiarygodnie frustrujące, ale bardzo powszechne.

• Nie jesteś porażką jako opiekun, jeśli twój ukochany nie chce jeść. To jest poza twoją kontrolą.

• Bądź kreatywny. Znajdź sposoby na okazanie troski poza jedzeniem, w tym wykonanie masażu bliskiej osobie, trzymanie jej za rękę, czytanie lub granie w gry.

• Przygotowywanie i spożywanie posiłków jest często głównym punktem spotkań towarzyskich. Znajdź sposoby wspierania bliskiej osoby podczas spotkań towarzyskich, które nie obejmują spożywania posiłków.

• Upewnij się, że otrzymujesz pomoc w obowiązkach związanych z opieką i poświęcasz czas na dbanie o siebie.

• Porozmawiaj z innymi opiekunami, aby znaleźć wsparcie i opracować kreatywne strategie, które mogą najlepiej pasować do Twojej bliskiej osoby.

.