Who said dogs are den animals, anyway?
Den animals include foxes, moles, raccoons, bears, and bobcats. Psy nie są zwierzętami domowymi.
Gdyby były zwierzętami domowymi, dlaczego musielibyśmy uczyć je korzystania i lubienia klatki? Po prostu dlatego, że nie są – kropka.
Ponieważ psy lubią czasem znaleźć miejsce z dala od zamieszania, nie jest to tożsame z instynktowną potrzebą wejścia do jamy. They simply want to find a peaceful place to rest, much like I do when I’m at a gathering and it’s too hectic, so I go outside for fresh air and quiet.
Napping Frenchie by .
Dog training has evolved for the better in myriad ways. Jednak wszystko, co rozwija się bez krytycznej myśli może pójść źle.
Trening w klatce może być niezbędnym narzędziem szkoleniowym, ale nie musi być stylem życia. A crate can also be very damaging to the psyche of a growing puppy or an adult dog if they haven’t been properly trained with one.
In his Handbook of Applied Dog Behavior and Training, Steven Lindsay states that while:
The role of crate confinement in the etiology of behavior problems has not been scientifically established empirical impressions and logic dictate that it probably plays an important role in the development or exacerbation of many adjustment problems.
Twierdzi on, że:
Powszechna praktyka rutynowego zamykania psa w klatce w nocy, a następnie ponownie w ciągu dnia na okresy trwające łącznie od 16 do 18 godzin (lub więcej) jest niezwykle problematyczną praktyką, która nie powinna być akceptowana ani promowana, ponieważ prawdopodobnie leży u podstaw rozwoju wielu problemów z przystosowaniem, w tym agresji.
Celem szkolenia w klatce, jak mówi:
…powinno być wydostanie psa z klatki tak szybko, jak to możliwe, i używanie klatki tak rzadko, jak to możliwe w służbie celów szkoleniowych i zarządzania przestrzenią.
Będę używać słowa klatka zamiast klatki, ponieważ to jest to, co jest. Klatka to po prostu mniej ostra nazwa dla klatki. Kiedy jako kultura staliśmy się wygodni z umieszczaniem psów w klatkach? Dlaczego tego nie zakwestionowaliśmy, a zamiast tego uczyniliśmy to nową normą? Nigdy nie słyszałem o tego typu szkoleniach, gdy dorastałem. Używaliśmy bramek dla szczeniąt, aby ograniczyć psy do określonego pomieszczenia tylko w okresie szczenięctwa, podczas gdy stopniowo otwieramy dom, gdy szczeniak się starzeje.
Porozmawiajmy o tej zmianie paradygmatu w kierunku szkolenia klatkowego. Szkolenie klatki rzeczywiście rozpoczął się, gdy oboje rodzice zaczęli pracować, nie pozostawiając nikogo w domu, aby podnieść szczeniaka. Dziś, jeśli rodzina chce psa, ale nikt nie zostaje w domu w ciągu dnia, to co? Czy rodziny idą bez psa? Miejmy nadzieję, że nie. Jednak niewłaściwe użytkowanie klatki zdecydowanie sieje spustoszenie wśród wielu psów, powodując problemy dla całej rodziny, także wtedy, gdy „problemowy pies” kończy w schronisku, aby zostać ponownie umieszczony w domu lub, co gorsza, poddany eutanazji. Jak szczenięta mogą nauczyć się być dobrze uspołecznione z dobrymi manierami domowymi, jeśli są one zamknięte podczas kolacji lub za każdym razem firma przyjeżdża?
Parki dla psów, opieki dziennej dla psów, spacerowiczów, a nawet trenerów psów są na wzrost z powodu tego jednego, ale monumentalne zmiany kulturowe w wychowaniu psa rodzinnego. Te opcje, na szczęście, stały się drogą wyjścia z klatki, ponieważ gdzieś głęboko w środku wiemy, że psy nie mogą być szczęśliwe spędzając godziny na koniec w klatce.
Klatka używana prawidłowo i na czas może być pomocna jako narzędzie szkoleniowe, ale nie coś, w czym spędzają godziny na koniec. Nie jest to dla nich zdrowe psychicznie i fizycznie, aby chrupać swoje ciała, zwłaszcza gdy rodzina cieszy się wspólnym czasem. Psy są zwierzętami społecznymi. W końcu nie po to dostajemy psy, żeby były częścią rodziny?
Jack Russell Terrier w klatce by .
Nigdy nie używałam klatki do szkolenia. Nie przez 38 lat pracy jako profesjonalny trener. Użyłam klatki, kiedy przeprowadziłam się do Francji w połowie lat 70-tych, ponieważ zabrałam ze sobą mojego labradora, Charliego. Nigdy nie widział klatki, ale wiedziałam, że będzie musiał w niej przebywać podczas lotu. Spędziłem miesiąc przed naszym wyjazdem przyzwyczajając go do niej. Nie było problemu. Podróżował w niej i nigdy więcej jej nie widzieliśmy – chyba faktycznie zostawiłam ją na lotnisku.
Często słyszę argument za klatką, że pies czuje się w niej bezpiecznie, tak jak w wilczej jamie. Żeby było jasne, wilk też nie jest zwierzęciem jamowym. Używają matczynych nor, kiedy rodzą i wychowują swoje młode dla ochrony, ale żyją na wolności, zaczynając od około 10 tygodnia życia, czyli właśnie od czasu, kiedy umieszczamy szczenięta w klatkach.
Choć rozumiem argument, że pies musi czuć się bezpiecznie, wiem, że może czuć się bezpiecznie na kanapie, w innym pokoju, pod stołem, na łóżku, itp. Mogą też czuć się bezpiecznie poza klatką. Chcę jeszcze raz i bardzo wyraźnie podkreślić, że ponieważ nie są to zwierzęta doniczkowe, szkolenie w klatce nie jest równoznaczne ze szkoleniem szczeniąt – nie jest obowiązkowe.
Innym argumentem, który słyszę jest to, że pies powinien czuć się komfortowo w klatce w nagłych wypadkach. OK, ale jeśli jest to nagły wypadek i pakujesz całą rodzinę do samochodu, to czy będzie tam miejsce na klatkę? A co jeśli samochód nie jest dostępny, bo spadło na niego drzewo i musisz iść pieszo? Rozumiecie o co mi chodzi. Szczeniak wychowany prawidłowo będzie czuł się przy Tobie bezpiecznie bez względu na sytuację.
Szczęśliwy pies za bramą dla zwierząt. (Ilustracja Denise O’Moore/Mighty Dog Graphics)
Jeśli zaspokoisz potrzeby swojego szczeniaka ćwiczeniami fizycznymi i odpowiednim szkoleniem, możesz nauczyć go zostawać samemu w domu bez powodowania zniszczeń i bez odczuwania lęku separacyjnego. Możesz mieć spokój ducha, wiedząc, że Twój pies będzie czuł się bezpiecznie w domu, podczas gdy Ty będziesz daleko.
Wiem, że będą bardzo intensywne reakcje na tę kolumnę – proszę wiedzieć, że nie chodzi o osądzanie kogokolwiek za jego wybory, ale zamiast tego o krytyczne myślenie o użyciu skrzynek. Istnieją inne sposoby na wychowanie szczeniaka, i można je wybrać.
O autorze: Jill Breitner jest profesjonalną trenerką psów i ekspertką od psiego języka ciała, kochającą życie z przyjaciółmi i rodziną. Jest członkiem Pet Professional Guild i jest autorką Dog Decoder, aplikacji na smartfony o języku ciała psów. Dołącz do Jill na jej stronie Dog Decoder na Facebooku.