De wereld van de moderne practicus is spannend om deel van uit te maken, zo rijk aan mogelijkheden als het tegenwoordig is. En de mogelijkheden die worden geboden aan diegenen die studeren of al bekwaam zijn op het gebied van de complementaire en alternatieve geneeskunde bieden hun eigen unieke sensatie, met chiropractors, natuurgeneeskundigen, acupuncturisten en anderen die bekwaam zijn op dit gebied die helpen vorm te geven aan wat het betekent om een arts en beoefenaar te zijn in het huidige medische landschap.
Zoals uitgever en redacteur John Weeks ooit schreef in een column voor Integrative Practitioner: “Trends suggereren dat één eindpunt van de beweging naar integratieve geneeskunde is dat ‘arts’ steeds meer een regenboog van disciplines zal omvatten. Hier zijn zes prominente arts-types die deel uitmaken van de steeds groter wordende regenboog van de integratieve en alternatieve geneeskunde.
DO (Doctor of Osteopathic Medicine) Beoefenaars die geclassificeerd zijn als artsen in de osteopathische geneeskunde, of DO’s, zijn speciaal opgeleid in het bewegingsapparaat, en hebben de neiging om zich te richten op preventie, evenals “het afstemmen op hoe de levensstijl en omgeving van een patiënt hun welzijn kan beïnvloeden”, volgens de American Osteopathic Association (AOA). Als zodanig willen DO’s patiënten helpen welzijn te bereiken in geest, lichaam en ziel, en geven ze er de voorkeur aan het hele zelf van een patiënt te raadplegen in plaats van alleen de symptomen. De opleidingseisen verschillen per regio of staat waar de DO is opgeleid, maar doorgaans is een vierjarige graad in de geneeskunde vereist, evenals een vierjarige graad in de osteo geneeskunde, gevolgd door 2 tot 8 jaar stage, afhankelijk van de door de arts gekozen specialiteit. Zoals vele artsen in de Verenigde Staten, worden DO’s in elke staat door de raad van geneesheren bevoegd verklaard om geneeskunde uit te oefenen, wat betekent dat de vereisten van plaats tot plaats kunnen verschillen. “Gewoonlijk vereist een vergunning het succesvol afleggen van een medisch examen dat wordt afgelegd door de staatsraad voor vergunningen of het aanvaarden van een certificaat dat wordt afgegeven door de National Board of Osteopathic Medical Examiners na het afleggen van een strenge reeks examens,” legt de AOA uit. Hier vindt u meer informatie over de vereisten voor DO-vergunningen: http://doctorsthatdo.org/faq/dos-licensed-certified
ND (Naturopathic Doctor/Physician) Deze beoefenaars hebben de artsentitel opgeëist sinds het midden van de jaren zeventig toen het veld een agressieve transformatie begon. Volgens redacteur John Weeks: “Ze zijn teruggegaan naar de meeste van de handvol staten waar ND’s nog steeds een vergunning hadden en hebben sindsdien ‘geneesmiddelvrije genezer’ wetten vervangen door moderne praktijk wetten waarin arts deel uitmaakt van de titel en op zijn minst een aantal receptgeneesmiddelen rechten, typisch, in de scope.” De American Association of Naturopathic Physicians omschrijft ND’s als volgt: “Een gediplomeerd natuurgeneeskundig arts (ND) volgt een vierjarige, graduate-niveau natuurgeneeskundige medische opleiding en wordt opgeleid in dezelfde basiswetenschappen als een MD, maar bestudeert ook holistische en niet-toxische benaderingen van therapie met een sterke nadruk op ziektepreventie en het optimaliseren van welzijn. Naast een standaard medisch curriculum, studeert de natuurgeneeskundige arts ook klinische voeding, homeopathische geneeskunde, botanische geneeskunde, psychologie en counseling”. Opgericht in 2001, heeft de Association of Accredited Naturopathic Medical Colleges (AANMC) intensieve programma’s mogelijk gemaakt die ND-beoefenaars vormgeven in zeven geaccrediteerde instellingen verspreid over acht campussen in Noord-Amerika. Bekijk de lijst hier: http://www.naturopathic.org/education Patiënten die voor het eerst een ND bezoeken, kunnen merken dat ze in eerste instantie één tot twee uur besteden aan het vaststellen van een uitgebreid wellness-schema; aanvullende bezoeken duren meestal 30 tot 60 minuten, afhankelijk van de beoefenaar.
MD (Doctor of Medicine) Over het algemeen zijn degenen die “artsen” worden genoemd, degenen die kunnen worden omschreven als MD’s / allopathische artsen, of Doctors of Medicine, wat aangeeft dat zij de gebruikelijke medische graad en licenties hebben behaald van geaccrediteerde instellingen in de Verenigde Staten of Canada. Volgens de gegevens van de Federation of State Medical Boards (FSMB) van 2012 zijn negen van de tien praktiserende artsen in de Verenigde Staten MD’s, die zich vooral bezighouden met de behandeling van symptomen van patiënten en het uitvoeren van operaties of relevant onderzoek. De accreditatie van MD-opleidingen wordt meestal afgegeven door de Liaison Committee on Medical Education (LCME), een onafhankelijk orgaan dat wordt gesponsord door de Association of American Medical Colleges en de American Medical Association (AMA). Volgens de accreditatie-instantie: “LCME accreditatie is een vrijwillig, peer-reviewed proces van kwaliteitsborging dat bepaalt of het medisch onderwijsprogramma voldoet aan vastgestelde normen. Dit proces bevordert ook institutionele en programmatische verbeteringen. Om accreditatie te verkrijgen en te behouden, moet een medisch onderwijsprogramma dat leidt tot de graad van Doctor in de geneeskunde in de Verenigde Staten en Canada voldoen aan de LCME accreditatie standaarden die zijn opgenomen in het LCME document Functions and Structure of a Medical School. De programma’s moeten aantonen dat hun afgestudeerden algemene beroepscompetenties bezitten die geschikt zijn om de volgende fase van hun opleiding in te gaan en die als basis dienen voor levenslang leren en bekwame medische zorg”. Het Britse equivalent van een MD-onderscheiding is een Bachelor of Medicine, Bachelor of Surgery (MBBS) graad.
DC (Chiropractor/Doctor of Chiropractic Medicine) Beoefenaars die gekwalificeerd zijn als chiropractor of een graad als doctor in de chiropractie hebben behaald, zijn gericht op pijnvermindering en preventie door middel van behandeling van neuromusculaire aandoeningen en ergonomieonderwijs. Volgens Spine-health.com richten chiropractors zich op de intieme relatie tussen het zenuwstelsel en de wervelkolom, en houden ze vast aan de volgende overtuigingen:
- Biomechanische en structurele ontregeling van de wervelkolom kan het zenuwstelsel beïnvloeden
- Voor veel aandoeningen kan chiropractische behandeling de structurele integriteit van de wervelkolom herstellen, de druk op het gevoelige neurologische weefsel verminderen, en bijgevolg de gezondheid van het individu verbeteren.
Wat onderwijs betreft, worden DC’s meestal onderworpen aan nationaal geaccrediteerde, vierjarige doctorale graduate schoolprogramma’s door middel van een curriculum dat een minimum van 4.200 uur klaslokaal, laboratorium en klinische stage omvat, met het gemiddelde DC-programma dat in lesuren gelijkwaardig is aan allopathische (MD) en osteopathische (DO) medische scholen, per de American Chiropractic Association. “Ze worden in de overgrote meerderheid van de staten en het federale Medicare-programma aangewezen als zorgverleners op artsenniveau”, aldus de ACA.
AP/LAcs (Doctor of Acupuncture and Oriental Medicine) In de loop der jaren hebben meer en meer scholen programma’s gevormd die doctorale kwalificaties bieden voor gelicentieerde acupuncturisten. Eén zo’n programma aan de Maryland University of Integrative Health is ontworpen “om oude genezingstradities te mengen met hedendaagse wetenschap als basis voor de behandeling van de hele persoon”. Degenen die afstuderen aan een dergelijk programma worden daarna “erkend als , zowel professioneel als publiekelijk en zullen voorbereid zijn om te werken als een vitaal onderdeel van multidisciplinaire teams in de gezondheidszorg,” merkte de website van de universiteit op. Deze programma’s zijn al een tijdje aan de gang. Zoals John Weeks in 2010 opmerkte: “In de afgelopen tien jaar zijn ongeveer een half dozijn scholen begonnen met het aanbieden van kleine, geaccrediteerde, klinisch gerichte Doctor of Acupuncture and Oriental Medicine programma’s die afgestudeerden in staat stellen om D.A.O.M. achter hun naam en ‘Doctor’ in hun titel te gebruiken. Maar de grote duw in de rug zal zijn rond de beweging van de beroepsgroep in de richting van een “instapdoctoraat” van het huidige masterniveau van basisonderwijs. In het voorjaar van 2008 heeft de Raad van Hogescholen voor Acupunctuur en Oosterse Geneeskunde zich achter deze richting geschaard. De kwestie van de arts zal zeker volgen – en kan nog opduiken in afwijkende, wettelijk vastgelegde herdefinities, zoals de categorie Acupuncture Physician in Florida heeft gecreëerd”. Het American College of Traditional Chinese Medicine aan het California Institute of Integral Studies is de thuisbasis van één D.A.O.M programma. Bekijk hier enkele van de vereisten van het programma: https://www.actcm.edu/daom/
NP (Nurse Practitioners) Een nurse practitioner is een clinicus belast met het mengen van “klinische expertise in het diagnosticeren en behandelen van gezondheidsaandoeningen met een toegevoegde nadruk op ziektepreventie en gezondheidsmanagement,” relays de American Association of Nurse Practitioners. Deze uitgebreide zorgverleners zijn niet geclassificeerd als artsen, maar ze hebben elk een master’s of doctoraal programma afgerond, en hebben geavanceerde klinische training naast hun initiële professionele geregistreerde verpleegkundige voorbereiding, legt de AANP uit. Ongeveer 916 miljoen Amerikanen bezoeken jaarlijks NP’s, en worden dus behandeld met de unieke aanpak van de disciplines, door de AANP als volgt omschreven: “Wat NP’s onderscheidt van andere zorgverleners is hun unieke nadruk op de gezondheid en het welzijn van de hele persoon. Met een focus op gezondheidsbevordering, ziektepreventie en gezondheidsvoorlichting en -advies begeleiden NP’s patiënten bij het maken van slimmere keuzes op het gebied van gezondheid en levensstijl, wat op zijn beurt de out-of-pocket kosten van patiënten kan verlagen.” Een basisoverzicht van meer NP-vereisten is hier te vinden: http://www.allnursingschools.com/nursing-careers/nurse-practitioner/degrees/