Bracketing is een methode om meerdere foto’s van dezelfde scène te maken met verschillende instellingen om meer detail in uw opname vast te leggen.
Je bent je er misschien niet van bewust dat er eigenlijk een aantal bracketingtechnieken zijn naast de meest gebruikelijke methode die belichtingsbracketing is.
Belichtingsbracketing stelt je in staat om meer dynamisch bereik in je uiteindelijke afbeelding te behouden. Andere bracketingtechnieken die we in dit artikel zullen bespreken, kunnen u echter helpen meer details vast te leggen in verschillende scherpstelvlakken, verschillende kleurtemperaturen, of zelfs details in de hoeveelheid ruis of korrel die wordt vastgelegd.
Laten we verder gaan en beginnen met de bracketingtechniek waarmee u waarschijnlijk al bekend bent – belichtingsbracketing.
#1 – Exposure Bracketing
In exposure bracketing, nemen we dezelfde foto een aantal keer met verschillende belichtingswaarden of (EV’s) om de helderste lichten en de donkerste schaduwen in de opname te accommoderen. De resulterende beelden kunnen worden samengevoegd in de camera of met behulp van bewerkingssoftware. Dit levert een beeld op met een beter toonbereik dan wat u zou hebben gekregen als u slechts één opname had gemaakt.
De meeste camera’s kunnen dit automatisch doen in HDR modus, maar de meerderheid van hen zijn alleen in staat om de resulterende afbeelding op te slaan in een JPEG-formaat. Dat is een enorme beperking als u in de nabewerking bepaalde parameters wilt wijzigen, zoals witbalans, belichting, verzadiging, enz.
Uw camera heeft meestal een aantal opties waaruit u kunt kiezen, zoals het totale aantal opnamen dat moet worden gemaakt, de aandrijfmodus (continu of enkelvoudig) en het belichtingsverschil tussen elk beeld (1EV of 2EV). ). De belichting bracketing instellingen zijn te vinden onder de drive mode menu op de meeste camera’s.
#2 – Focus Bracketing (Stacking)
Deze bracketing techniek is het meest nuttig wanneer u een beperkte scherptediepte waardoor je een smalle reep van de focus in uw beeld. Er worden meerdere opnamen gemaakt op verschillende brandpuntsafstanden, van de dichtstbijzijnde brandpuntsafstand of het dichtstbijzijnde brandpuntsvlak tot de verste brandpuntsafstand.
Alle andere in-camera instellingen moeten constant blijven, uw belichting moet onaangetast blijven omdat geen van de drie pijlers van de belichting (sluiter, diafragma, ISO) wordt gewijzigd. Werkelijk alles wat verandert is het scherpstelpunt.
In macrofotografie kan dit zeer nuttig zijn omdat de beelden kunnen worden gestapeld om een beeld te verkrijgen waarbij het onderwerp volledig scherp is in plaats van slechts een bepaald deel. U kunt deze methode zien als het iets vergroten van de scherptediepte van uw onderwerp zonder het zijdezachte bokeh te verliezen dat u krijgt bij grotere diafragma’s.
Na het samenvoegen of scherpstellen van de drie scherpstelopnamen. Het is niet perfect, maar het heeft meer van de beer in focus dan een van de andere drie beelden.
Niet veel camera’s zullen een focus bracketing functie of functie hebben, maar als uw camera dat wel heeft, moedig ik u aan om de handleiding te lezen om te leren hoe het werkt. Voor degenen met camera’s die deze functie niet hebben, is het heel eenvoudig om het handmatig te doen. Je moet je camera op een statief hebben en je moet er ook voor zorgen dat je een statisch onderwerp fotografeert.
Alles wat je hoeft te doen is meerdere foto’s nemen met dezelfde instellingen (ik adviseer het gebruik van de handmatige modus of diafragma prioriteit), tussen elke foto wil je je focusvlak handmatig aanpassen van het dichtstbijzijnde naar het verste. Je kunt experimenteren met verschillende afstanden tussen de scherpstelvlakken om de resultaten te krijgen die je wilt. In de post-productie, heb je de vrijheid om het hele beeld scherp te maken, of alleen alle delen van uw onderwerp, of zelfs alleen geselecteerde gebieden.
#3 – Flits Bracketing
In flits bracketing, worden meerdere foto’s genomen van dezelfde scène met variërende lichtintensiteit van uw camera flitser of speedlight in het bijzonder een invulflits. De lichtintensiteit van de flitser wordt gevarieerd in stappen van lage naar hoge intensiteit terwijl de beelden worden opgenomen.
U hebt dan een aantal beelden met verschillende flitsbelichtingen waaruit u de beste kunt kiezen.
Neutraal of normale intensiteit
Dit kan erg handig zijn in situaties met weinig licht of in het algemeen wanneer u niet zeker weet welke flitsintensiteit uw foto correct zal belichten.
Flits-belichtings-bracketing (FEB) is een functie die op veel flitsers aanwezig is, maar u kunt het beste eerst de handleiding doorlezen om uit te vinden hoe u deze functie kunt vinden en activeren. Bij sommige camera’s staat het in het cameramenu. Eenmaal gevonden is het zo simpel als het kiezen van het aantal te nemen foto’s, evenals de flits belichtingscompensatie tussen hen.
De laatste stap is het nemen van de foto’s, het is belangrijk op te merken dat FEB zeer traag kan zijn als gevolg van de beperking van de flitser recycle rate (de tijd die het duurt je flitser om weer klaar te zijn om te vuren na een activering). Houd daar dus altijd rekening mee bij het fotograferen.
Hier is nog een voorbeeld dat buiten werd gemaakt. Merk op hoe de belichting verandert op het meisje (als gevolg van de hoeveelheid flitslicht), maar de achtergrond bleef hetzelfde.
#4 – Witbalans Bracketing
Dit is een van de meer ongebruikelijke bracketing technieken die beschikbaar zijn in de digitale fotografie. Zoals de naam al doet vermoeden, kunt u met White Balance Bracketing meerdere opnamen maken van dezelfde scène bij verschillende kleurtemperaturen.
Deze methode is meestal van toepassing op fotografen die alleen JPEG fotograferen, omdat de witbalans van een beeld altijd in post-productie kan worden gewijzigd als het is opgenomen in RAW-formaat. De opnamen worden gemaakt bij blauwachtige kleurtemperaturen in stappen helemaal naar roodachtige temperaturen.
Deze brackettechniek is vooral nuttig in scènes met gemengde belichting en wanneer het moeilijk kan zijn voor de Automatische Witbalans om de juiste kleurtemperatuur te kiezen.
U kunt dan achteraf het beeld kiezen met de meest nauwkeurige (of meest aangename) kleurtemperatuur. U kunt het kleurtemperatuurbereik handmatig instellen in de camera-instellingen in graden Kelvin.
White balance bracketing kunt u vinden in de camera-instellingen, en u zou in staat moeten zijn om het aantal te nemen foto’s te kiezen, evenals het witbalansverschil tussen hen in graden Kelvin. Als uw camera niet over deze functie beschikt, kunt u de foto’s afzonderlijk handmatig maken en de witbalans tussen de foto’s wijzigen. Zorg er wel voor dat je in RAW + JPEG fotografeert, zodat je meer creatieve vrijheid hebt bij de nabewerking. Gebruik de JPEG’s voor previewen, zodat je de foto met de juiste kleurtemperatuur kunt kiezen, match die dan met je RAW bestand en je kunt al je andere bewerkingen maken.
#5 – Depth of Field Bracketing
Dit is een bracketing techniek die erg lijkt op de focus bracketing (stacking) methode die eerder is genoemd. Er worden meerdere opnamen gemaakt van dezelfde scène bij verschillende diafragma’s. De belichting moet constant blijven, wat betekent dat de sluitertijd en ISO kunnen veranderen (diafragmaprioriteit wordt aanbevolen).
Net als bij focus bracketing, ben je in staat om een variërende scherptediepte in je opname te krijgen wanneer je de resulterende foto’s in post-productie stapelt, waardoor je effectief meer in focus kunt krijgen terwijl je geen gladde bokeh opoffert die je bij je grootste diafragma hebt gekregen.
Veldiepte bracketing is een techniek die niet op veel camera’s te vinden zal zijn als een functie of functie. Je zult het handmatig moeten doen, het goede nieuws is dat het heel gemakkelijk is om te doen. Zorg ervoor dat je camera in de diafragmaprioriteit staat en neem dan foto’s van dezelfde scène terwijl je het diafragma tussen elke foto wijzigt, het kan handig zijn om een statief te gebruiken zodat het frame identiek is. In de post-productie, heb je de vrijheid om je foto’s te stapelen en alles scherp te krijgen of alleen het onderwerp in zijn geheel met behoud van een aantal bevredigende bokeh.
#6 – ISO Bracketing
De laatste bracketing techniek in digitale fotografie is ISO bracketing. Zoals de naam al doet vermoeden, bestaat deze methode uit het nemen van meerdere foto’s van dezelfde scène bij verschillende ISO- of sensorversterkingswaarden.
Wat misschien als een verrassing voor je komt, is dat je diafragma en sluitertijd constant moeten blijven, wat resulteert in een aantal beelden met allemaal verschillende signaal-ruisverhoudingen en ook verschillende belichtingen.
ISO bracketing is nuttig omdat je beelden krijgt met verschillende hoeveelheden ruis. Dus je kunt de esthetiek kiezen die in dat opzicht het prettigst is voor je ogen.
ISO bracketing kan ook worden gebruikt voor HDR in situaties waarin je diafragma helemaal dicht is, maar je geen sluitertijd wilt die te lang is (om correct te belichten) zodat dingen in de scène veranderen tussen de opnamen; zoals water, mensen of zelfs zeeverkeer.
ISO bracketing is een van de minder gebruikelijke bracketing methodes die je als functie in je camera kunt vinden. Ik raad u aan de handleiding van uw camera te raadplegen om er zeker van te zijn dat uw camera deze functie heeft. Als dat niet het geval is, dan kunt u uw camera in de handmatige modus zetten, dan Auto ISO selecteren en uw belichting bracketing activeren, u kunt ook uw belichtingsbereik kiezen evenals het aantal te nemen foto’s (let op: dit werkt alleen op sommige camera modellen).
Als uw camera niet in staat is om ISO bracketing te doen via de hierboven genoemde methode, dan kunt u het op de oude schoolmanier doen; handmatig! Zet uw camera in de handmatige modus, zorg ervoor dat u een diafragma, sluitertijd, en een ISO tussen 800 tot 1000 die correct belicht uw beeld te selecteren. Neem je eerste foto als je basis op 0EV, de volgende stap bestaat uit het verlagen en verhogen van je ISO terwijl je foto’s neemt om je opnamen met verschillende belichtingen te krijgen.
Conclusie
De meeste bracketingtechnieken die hier in dit artikel worden genoemd, zijn eigenlijk niet beschikbaar als ingebouwde functies of modi in veel van de camera’s die jij en ik kunnen kopen. Met de volledig handmatige bediening kunt u ze echter altijd zelf uitproberen en zien wat voor resultaten u behaalt.