Algemene hennepinformatie

Algemene hennepinformatie, -gebruik, -feiten

Op jaarbasis zal 1 hectare hennep evenveel vezels produceren als 2 tot 3 hectare katoen. Hennepvezel is sterker en zachter dan katoen, gaat twee keer zo lang mee als katoen, en schimmelt niet.

Katoen groeit alleen in een gematigd klimaat en heeft meer water nodig dan hennep; maar hennep is vorsttolerant, heeft slechts matige hoeveelheden water nodig, en groeit in alle 50 staten. Katoen vereist grote hoeveelheden pesticiden en herbiciden – 50% van alle pesticiden/ herbiciden ter wereld worden gebruikt bij de productie van katoen. Hennep vereist geen pesticiden, geen herbiciden, en slechts matige hoeveelheden meststoffen.

Op jaarbasis produceert 1 hectare hennep evenveel papier als 2 tot 4 hectare bomen. Van tissuepapier tot karton, alle soorten papierprodukten kunnen van hennep worden gemaakt.

De kwaliteit van henneppapier is superieur aan die van papier op basis van bomen.Henneppapier gaat honderden jaren mee zonder te degraderen, kan veel vaker worden gerecycled dan papier op basis van bomen, en vereist minder giftige chemicaliën in het produktieproces dan papier dat van bomen is gemaakt.

Hennep kan worden gebruikt om vezelplaat te produceren die sterker en lichter is dan hout. Vervanging van hout door vezelplaat uit hennep zou de noodzaak om onze bossen te kappen verder verminderen.

Hennep kan worden gebruikt om sterke, duurzame en milieuvriendelijke plasticvervangers te produceren. Duizenden producten van op aardolie gebaseerde kunststoffen kunnen worden gemaakt van op hennep gebaseerde composieten.

Bomen doen er jaren over om te groeien tot ze kunnen worden geoogst voor papier of hout, maar hennep is slechts 120 dagen nadat het is geplant, klaar om te worden geoogst. Hennep kan groeien op de meeste grond die geschikt is voor landbouw, terwijl bossen en boomkwekerijen grote stukken grond vereisen die op weinig plaatsen beschikbaar is. Hennep oogsten in plaats van bomen zou ook erosie als gevolg van houtkap elimineren, waardoor de afspoeling van de toplaag en watervervuiling als gevolg van bodemafspoeling worden verminderd.

Hennepzaad bevat een eiwit dat voedzamer en economischer te produceren is dan soja-eiwit. Hennepzaad is niet giftig. Hennepzaadeiwit kan worden gebruikt voor de productie van vrijwel elk product op basis van sojabonen: tofu, groenteburgers, boter, kaas, slaolie, ijs, melk, enz. Hennepzaad kan ook worden verwerkt tot een voedzaam meel dat kan worden gebruikt voor de productie van gebakken producten zoals pasta, koekjes en brood.

Hennepzaadolie kan worden gebruikt voor de productie van niet-giftige dieselbrandstof, verf, vernis, detergent, inkt en smeerolie. Omdat hennepzaden tot de helft van het gewicht van een volwassen hennepplant uitmaken, is hennepzaad een levensvatbare bron voor deze producten.

Net zoals maïs kan worden omgezet in schoonbrandende ethanolbrandstof, kan hennep dat ook. Omdat hennep meer biomassa produceert dan welke plantensoort ook (met inbegrip van maïs) die kan worden geteeld in een breed scala van klimaten en locaties, heeft hennep een groot potentieel om een majors bron van ethanol brandstof te worden.

Letterlijk miljoenen wilde hennep planten groeien momenteel in de hele VS. Wilde hennep, net als hennep geteeld voor industrieel gebruik, heeft geen drugseigenschappen vanwege het lage THC-gehalte. De Amerikaanse marihuanawetten verhinderen boeren om dezelfde hennepplant te kweken die in de natuur met miljoenen woekert.

Van 1776 tot 1937 was hennep een belangrijk Amerikaans gewas en textiel gemaakt van hennep was heel gewoon. Toch wordt in het Amerikaans Textielmuseum, het Smithsonian Instituut en in de meeste Amerikaanse geschiedenisboeken hennep genoemd. De War on Drugs van de overheid heeft een sfeer van zelfcensuur gecreëerd waarin positief over hennep spreken als politiek incorrect of taboe wordt beschouwd.

De presidenten van de Verenigde Staten George Washington en Thomas Jefferson kweekten hennep, gebruikten producten gemaakt van hennep en prezen de hennepplant in sommige van hun geschriften.

Geen enkele andere natuurlijke hulpbron biedt het potentieel van hennep.Cannabis Hennep is in staat om aanzienlijke hoeveelheden papier, textiel, bouwmaterialen, voedsel, medicijnen, verf,wasmiddel, vernis, olie, inkt, en brandstof te produceren. In tegenstelling tot andere gewassen kan hennep in de meeste klimaten en op de meeste landbouwgrond over de hele wereld groeien met een matige behoefte aan water en meststoffen, zonder bestrijdingsmiddelen en zonder onkruidverdelgers. Cannabishennep (ook bekend als Indiase hennep) heeft een enorm potentieel om een belangrijke natuurlijke hulpbron te worden die zowel de economie als het milieu ten goede kan komen.

Toepassingen

Woning

70% van het totale gewicht van de Cannabisplant bestaat uit de ‘hurd’ of houtachtige binnenkern. Dit deel van de plant is THC-vrij (d.w.z. hennep) en wordt gebruikt in de woningbouw. Het kiezelzuur dat door de plant uit de grond wordt geloogd, vormt in combinatie met ongebluste kalk een chemische verbinding die vergelijkbaar is met cement en die vuur- en waterdicht is. Cannabis Homes

Food

Hennep kan ook voor voedsel (het zaad) worden geteeld, maar in het VK althans (en waarschijnlijk ook in andere EU-landen) zijn voor dit doel geen kweekvergunningen verkrijgbaar. Binnen Defra (het Britse ministerie van Milieu, Voedselvoorziening en Plattelandszaken) wordt hennep behandeld als een zuiver niet-voedingsgewas, ondanks het feit dat zaad op de Britse markt kan worden gebracht en ook wordt gebracht als een volkomen legaal voedingsproduct.

Voeding

Het volledige eiwit en de oliën in hennepzaad (rijk aan lanoline en linoleenzuur) zijn in ideale verhoudingen aanwezig voor menselijke voeding.

Vezel

Tot de herontdekking aan het einde van de jaren tachtig was het gebruik van hennep voor de vezelproductie de laatste decennia sterk gedaald, maar hennep nam nog steeds een belangrijke plaats in onder de natuurlijke vezels, omdat het sterk, duurzaam en niet door water aangetast is. De belangrijkste toepassingen van hennepvezel waren touw, zakken, tapijt, netten en singels. In 1988 is in het Westen opnieuw een hennepkledingindustrie ontstaan en hennep wordt in toenemende mate gebruikt voor de fabricage van papier. Het cellulosegehalte bedraagt ongeveer 70%.

Hennepoogst

Hennepstengel.

Percelen van kleine boeren worden gewoonlijk met de hand geoogst. De planten worden op 2 tot 3 cm boven de grond afgesneden en op de grond gelaten om te drogen.Mechanisch oogsten is nu gebruikelijk, met gebruikmaking van speciaal aangepaste hakselaars of eenvoudiger snijmachines.

De gesneden hennep wordt in zwaden gelegd om gedurende maximaal vier dagen te drogen. Dit wordt traditioneel gevolgd door roten, ofwel waterroten waarbij de gebundelde hennep in water drijft, ofwel dauwroten waarbij de hennep op de grond blijft en wordt aangetast door het vocht in de dauw, en door schimmels en bacteriële actie.Moderne processen gebruiken stoom en machines om de vezel te scheiden, een proces dat bekend staat als thermo-mechanische verpulping.

Brandstof

Brandstof kan een bijproduct van de hennepteelt zijn. Een brandstof zou biodiesel kunnen zijn vanwege de oliën in de zaden en de stengels van de hennep, een andere zou biobrandstof uit de vezelige stengels kunnen zijn.

Cultivation

Millennia van selectief veredelen hebben geresulteerd in variëteiten die er heel verschillend uitzien. Ook is de veredeling sinds circa 1930 vrij specifiek gericht geweest op het produceren van stammen die zeer slecht zouden presteren als bron van drugsmateriaal. Hennep die voor de vezelproductie wordt geteeld, wordt dicht opeen geplant, wat resulteert in lange, slanke planten met lange vezels. Volgens Defra in 2004 zou het kruid idealiter moeten worden geoogst voordat het bloeit. De reden voor deze vroege oogst is dat de vezelkwaliteit afneemt als de bloei wordt toegestaan en dat deze oogst ook voorkomt dat het kruid rijp wordt als potentiële bron van drugsmateriaal, hoewel het tetrahydrocannabinolgehalte (THC) bij deze henneprassen nog steeds zeer laag zou zijn.

De naam Cannabis is het geslacht en was de favoriete naam van de 19e-eeuwse medici die hielpen het drugspotentieel van het kruid in het moderne Engelstalige bewustzijn te introduceren. Cannabis voor niet-drugsdoeleinden (vooral touw en textiel) was toen al bekend onder de naam hennep.

De naam marihuana is Mexicaans (of Latijns-Amerikaans) van oorsprong en wordt vrijwel uitsluitend geassocieerd met de drugsmogelijkheden van het kruid. Dat marihuana nu in het Engels bekend staat als een naam voor drugsmateriaal, is grotendeels te danken aan de inspanningen van de Amerikaanse drugsbestrijders in de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw. We kunnen veronderstellen dat deze naam in de kijker werd gezet omdat hij hielp om de plantaardige drug te karakteriseren als vreemd aan de Engelstalige cultuur.

Variëteiten

Er zijn grofweg drie groepen Cannabisvariëteiten die vandaag de dag worden geteeld:

• variëteiten die voornamelijk worden geteeld voor hun vezels, gekenmerkt door lange stengels en weinig vertakking, genaamd industriële hennep
• variëteiten die worden geteeld voor het zaad waaruit hennepolie wordt gewonnen
• variëteiten die worden geteeld voor medicinale of recreatieve doeleinden.

Er wordt vaak een onderscheid gemaakt tussen hennep, met concentraties van de psychoactieve stof THC die veel te laag zijn om nuttig te zijn als drug, en Cannabis die voor medische, recreatieve of spirituele doeleinden wordt gebruikt.

Historische cultivering

Uit de Household Cyclopedia 1881:

De grond die het meest geschikt is voor de cultuur van deze plant is die van de diepe, zwarte, rotte groentesoort, die laag is en eerder neigt naar vocht, en die van de diepe, zachte, leemachtige of zanderige beschrijvingen. Op de eerstgenoemde soort is de opbrengst over het algemeen veel groter dan op de laatstgenoemde, maar de kwaliteit zou veel minder zijn. Het kan echter met succes geteeld worden op gronden van een minder rijke en vruchtbare soort door de juiste zorg en aandacht te besteden aan hun cultuur en voorbereiding.

Om de gronden geschikt te maken voor de ontvangst van het gewas, moeten ze in een fijne, zachte staat van schimmel gebracht worden, en perfect vrijgemaakt worden van onkruid, door herhaaldelijk ploegen. Voor de opvolging van graangewassen wordt meestal drie keer geploegd en evenveel keer geëgd: de eerste keer onmiddellijk nadat het vorige gewas is verwijderd, de tweede keer vroeg in het voorjaar en de laatste keer, of zaaigrond, vlak voordat het zaad wordt gezaaid. Bij de laatste ploegbeurt moet goed verrotte mest, in een hoeveelheid van 15 à 20, of goede compost, in een hoeveelheid van 25 à 33 paardenkarrenvrachten, in het land worden gedraaid; zonder dit is het zelden mogelijk goede oogsten te produceren.

Het is bij de teelt van hennepgewassen van groot belang dat het zaad nieuw is en van een goede kwaliteit, hetgeen in zekere mate kan worden herkend aan het feit dat het zwaar aanvoelt in de hand en een helder glanzende kleur heeft.

De meest gebruikte hoeveelheid zaad is twee tot drie schepels, afhankelijk van de kwaliteit van de grond; maar omdat de oogst veel schade ondervindt van planten die te dicht op elkaar staan, kan twee schepels of twee schepels en een halve schepel een voordeligere hoeveelheid zijn.

Omdat de hennepplant zeer teer is in zijn vroege groei, moet men oppassen het zaad niet zoo vroeg in den grond te steken, dat het door vorst zou kunnen worden beschadigd; evenmin moet men het zaaien uitstellen tot zoo laat in het jaar, dat de kwaliteit der oogst erdoor zou kunnen worden aangetast. Het beste seizoen, op de drogere soorten grond in de zuidelijke districten, is zo spoedig mogelijk nadat de vorst in april voorbij is; en, op dezelfde grondsoorten, in de meer noordelijke, tegen het einde van dezelfde maand of vroeg in de daaropvolgende.

De meest algemene methode om gewassen van deze soort in de grond te zetten is het zaaien, waarbij het zaad zo gelijkmatig mogelijk over het oppervlak van de grond wordt verspreid, en daarna wordt bedekt door middel van een zeer lichte eg. In vele gevallen echter, vooral wanneer het zaad bestemd is om te worden gezaaid, kan de methode van het zaaien in rijen, op kleine afstanden, met voordeel worden toegepast; op deze wijze zou de vroege groei van de planten doeltreffender worden bevorderd en zou de grond in een schonere en volmaakter staat van beschimmeling worden gehouden, welke omstandigheden van belang zijn bij dergelijke teelten. Hoe men het zaad ook inbrengt, men moet er voortdurend voor zorgen, dat de vogels er gedurende enige tijd daarna van wegblijven.

Dit soort gewas wordt dikwijls gedurende een groot aantal jaren op hetzelfde stuk grond verbouwd, zonder dat er iets anders tussenkomt; maar in zulke gevallen moet bij bijna ieder gewas mest worden opgebracht, in vrij grote hoeveelheden, om de uitputting te voorkomen, die anders moet plaatsvinden. Het kan na de meeste graansoorten worden gezaaid, vooral wanneer de grond voldoende vruchtbaar is en goed wordt bewerkt.

Dikke vezelhennepopstanden concurreren goed met onkruid.

Zoals hennep, door zijn hoge groei en dik gebladerte, spoedig het oppervlak van het land bedekt, en de opkomst van onkruid voorkomt, is weinig aandacht nodig nadat het zaad in de grond is gestopt, vooral waar de zaaimethode wordt toegepast; maar wanneer het wordt gezaaid met de boormachine, kan een schoffel of twee worden toegepast met voordeel in de vroege groei van het gewas.

Bij de teelt van deze plant is het vooral noodzakelijk dat op hetzelfde stuk land zowel mannelijke als vrouwelijke hennep groeit, of wat soms wordt aangeduid als eenvoudige hennep. De laatste soort bevat deze zaden.

Wanneer het graan rijp is (hetgeen men herkent aan de witgele kleur en het feit dat enkele bladeren van de stengels beginnen te vallen); dit gebeurt gewoonlijk ongeveer dertien of veertien weken na de zaaitijd, naargelang het seizoen droog of nat kan zijn (de eerste soort is meestal enkele weken eerder rijp dan de tweede), dan is de volgende handeling het uit de grond halen; Dit gebeurt door ze met de hand aan de wortels uit de grond te trekken, in kleine porties tegelijk, waarbij men erop let de schimmel goed van de wortels af te schudden voordat men de handvol neerlegt. In sommige districten wordt de hele oogst samengetrokken, zonder onderscheid te maken tussen de verschillende hennepsoorten, terwijl het in andere districten de gewoonte is ze te scheiden en op verschillende tijdstippen te trekken, naar gelang van hun rijpheid. Het laatste is duidelijk de betere praktijk; want door een groot deel van het gewas te trekken voordat het in de juiste staat van rijpheid is, moet niet alleen de hoeveelheid van het produkt aanzienlijk worden verminderd, maar moet ook de kwaliteit ervan sterk worden aangetast doordat het minder duurzaam wordt afgeleverd.

Nadat het op deze wijze is getrokken, wordt het opgebonden in kleine perceeltjes, of wat men soms aas noemt.

Wanneer dergelijke gewassen bestemd zijn om te worden gezaaid, moet men ze laten staan totdat het zaad volkomen rijp is, hetgeen men gemakkelijk kan zien aan het uiterlijk bij inspectie. De stengels worden dan uitgetrokken en opgebonden, zoals in het andere geval, waarbij de bundels op dezelfde wijze worden opgezet als bij graan, totdat het zaad zo droog en stevig is dat het vrij kan uitvloeien. Het wordt dan ofwel onmiddellijk gedorst op grote doeken voor dat doel op het veld, ofwel mee naar huis genomen om het later te laten uitvoeren.

De hennep wordt, zodra hij getrokken is, in kleine bundels gebonden, vaak aan beide uiteinden.

Het wordt dan overgebracht naar kuilen, of vijvers met stilstaand water, ongeveer zes of acht voet diep, met een kleiachtige bodem als algemene voorkeur, en neergelegd in bedden, al naar gelang hun grootte en diepte, waarbij de kleine bundels zowel in een rechte richting als kruislings van elkaar worden gelegd, zodat ze perfect samenbinden; het geheel wordt geladen met hout, of ander materiaal, zodat de hennepbedden net onder het wateroppervlak blijven.

Het is niet gebruikelijk om meer dan vier of vijf keer water te geven in dezelfde kuil, totdat deze met water is gevuld. Wanneer de kuilen niet groot genoeg zijn om de gehele oogst in één keer te bevatten, is het de gewoonte om de hennep slechts te trekken naarmate deze erin kan, omdat het nadelig wordt geacht de hennep na het trekken op de grond te laten liggen. De hennep blijft vier, vijf of zes dagen, of zelfs langer, in deze kuilen, naargelang van de warmte van het seizoen en het oordeel van de exploitant, die nagaat of het hennepmateriaal zich gemakkelijk van het riet of de stengel losmaakt, en wordt dan opgenomen en overgebracht naar een weiland dat schoon en effen is, waarbij de bundels worden losgemaakt en stengel voor stengel dun worden uitgespreid en om de twee of drie dagen worden gekeerd, vooral bij vochtig weer, om te voorkomen dat ze door wormen of andere insecten worden aangetast. De hennep moet twee, drie, vier of meer weken in deze toestand blijven, afhankelijk van de omstandigheden, en dan, wanneer hij volkomen droog is, worden verzameld, tot grote bundels worden samengebonden en in een veilig gebouw worden geplaatst tot de gelegenheid zich voordoet om de hennep te breken en te scheiden. Op deze wijze wordt niet alleen het vergassingsproces verkort, maar ook het duurdere proces van breken, zwingelen en bleken van het garen, minder gewelddadig en lastig gemaakt.

Nadat de hennep van het veld is gehaald, kan hij worden gebroken en gezwingeld, handelingen die meestal worden verricht door gewone arbeiders, met behulp van machines voor dit doel, waarbij de producten in stenen worden gebonden. Het afval dat bij dit laatste proces wordt verzameld, wordt schoven genoemd en wordt in sommige streken als brandstof gebruikt. Na deze verschillende bewerkingen te hebben ondergaan, is het klaar voor de doeleinden van de fabrikant.

Geschiedenis

Hennepgebruik gaat terug tot in het Stenen Tijdperk, met afdrukken van hennepvezel gevonden in aardewerkscherven in China die meer dan 10.000 jaar oud zijn.

Grootste hennepproducerende landen

Van de jaren vijftig tot de jaren tachtig was de Sovjet-Unie ’s werelds grootste producent (3.000 km² in 1970). De belangrijkste productiegebieden waren Oekraïne, de regio’s Koersk en Orel in Rusland, en in de buurt van de grens met Polen.

Andere belangrijke producerende landen waren China, Hongarije, het voormalige Joegoslavië, Roemenië, Polen, Frankrijk en Italië.

Canada, het Verenigd Koninkrijk en Duitsland hebben in de jaren negentig allemaal hun commerciële productie hervat. De Britse productie wordt hoofdzakelijk gebruikt als strooisel voor paarden; andere toepassingen zijn in ontwikkeling. De grootste afzetmarkt voor Duitse vezels zijn samengestelde automobielpanelen. Bedrijven in Canada, het VK, de VS en Duitsland, naast vele andere, verwerken hennepzaad tot een groeiend assortiment voedingsmiddelen en cosmetica; veel traditionele teeltlanden gaan nog steeds door met de productie van textielvezels.

Toekomst van hennep

In het laatste decennium is hennep op grote schaal gepromoot als een gewas voor de toekomst. Dit wordt gestimuleerd door nieuwe technologieën die hennep geschikt maken voor de fabricage van industrieel papier, het gebruik als hernieuwbare energiebron (biobrandstof) en het gebruik van hennepderivaten ter vervanging van petrochemische producten.

De toegenomen vraag naar gezonde voeding heeft de handel in gepeld hennepzaad gestimuleerd. Hennepolie wordt steeds meer gebruikt bij de vervaardiging van lichaamsverzorgingsprodukten.

Jesse Ventura was een uitgesproken voorstander van hennepteelt toen hij gouverneur van Minnesota was, hoewel landbouwbeleidsmakers binnen zijn regering van mening waren dat de hennepteelt economisch niet kon concurreren met gewassen als maïs en sojabonen.

THC in hennep

Hennep bevat delta-9-tetrahydrocannabinol (THC), het psychoactieve ingrediënt dat in hasj wordt aangetroffen. THC is tot op zekere hoogte aanwezig in alle hennepvariëteiten. In rassen die worden geteeld voor gebruik als drug, waarbij de mannetjes worden verwijderd om bevruchting te voorkomen, kan het THC-gehalte oplopen tot 20-30% in de onbevruchte vrouwtjes, die alle ruimte krijgen om te bloeien.

In henneprassen die worden geteeld voor zaad- of vezelgebruik, worden de planten zeer dicht opeen gekweekt en wordt een zeer dicht biomassaproduct verkregen, rijk aan olie uit de zaden en vezels uit de stengels en met een laag THC-gehalte. De EU-regelgeving beperkt het THC-gehalte in industriële hennep tot 0,3%. In Canada bedraagt de THC-limiet 1%.

October 9.2001 bepaalde de USD DrugEnforcement Administration (DEA) dat zelfs sporen van THC in producten die bedoeld zijn voor gebruik in levensmiddelen, illegaal zouden zijn vanaf 6 februari 2002. Deze Interpretive Rule zou de productie of het gebruik van hennepzaad of hennepzaadolie in voedingsmiddelen in de VS hebben verboden, maar nadat de Hemp Industries Association (HIA) een rechtszaak had aangespannen, werd de regel op 7 maart 2002 door het Ninth Circuit Court of Appeals opgeschort. Op 21 maart 2003 vaardigde hetDEA een vrijwel identieke Final Rule uit, die op 16 april 2003 eveneens door het Ninth Circuit Court of Appeals werd opgeschort. Op 6 februari 2004 gaf de Ninth Circuit Court of Appeals een unanieme beslissing ten gunste van de HIA, waarin rechter Betty Fletcher schreef: “De DEA kan geen natuurlijk voorkomende THC reguleren die niet in marihuana zit of daarvan is afgeleid, m.a.w. niet-psychoactieve hennep is niet opgenomen in lijst I. De DEA heeft geen bevoegdheid om te reguleren wat er met THC gebeurt. De DEA heeft geen bevoegdheid om drugs te reguleren die niet op de lijst staan, en heeft niet de procedures gevolgd die nodig zijn om een stof op de lijst te plaatsen. De door de DEA gehanteerde definitie van “THC” is in strijd met de ondubbelzinnig tot uitdrukking gebrachte bedoeling van het Congres in de Controlled Substances Act (CSA) en kan niet worden gehandhaafd”. Op 28 september 2004 riep de HIA de overwinning uit nadat de DEA weigerde in beroep te gaan bij het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten tegen de uitspraak van het Negende Circuit Court of Appeals die de verkoop van hennep bevattende voedingsmiddelen beschermt. Industriële hennep blijft legaal voor import en verkoop in de VS,

De sterke oppositie van deDEA tegen een chemische stof waarvan algemeen wordt aangenomen dat deze minder verslavend of schadelijk is dan legale nicotine of alcohol, leidt ertoe dat sommige critici achterliggende motieven aanvoeren, zoals de bescherming van de synthetische vezel-, houtpulp-, petrochemische en farmachemische industrie. Het standpunt heeft de Amerikaanse regering af en toe in verlegenheid gebracht, zoals toen zij haar eigen argumenten negeerde en het op grote schaal verbouwde in Kentucky en Wisconsin voor de Tweede Wereldoorlog. Critici van de HIA beweren echter dat de noodzaak van de oorlog en de onbeschikbaarheid van adequate synthetische vervangingsmiddelen zwaarder wogen dan de sociale, gezondheids- en openbare veiligheidsrisico’s van de hennepteelt. Vandaag de dag, zo beweren zij, zijn die risico’s volgens veel deskundigen aanzienlijk, omdat hennep lijkt op ruwe marihuanabonen en er geen visuele manier is om de twee van elkaar te onderscheiden. Dit alleen al zou de handhaving van de marihuanawetten door de federale en staatsautoriteiten zo goed als onmogelijk maken indien hennep zou worden gelegaliseerd. De critici van de HIA beweren vaak dat de HIA een dubbel motief heeft om hennep te promoten om economische redenen, terwijl zij eigenlijk marihuana voor recreatief gebruik wil legaliseren. Zij voegen daaraan toe dat, indien de federale regering de productie van industriële hennep zou toestaan, zij waarschijnlijk de registratie van landbouwers, inspecties en audits van landbouwbedrijven, en een “risicoaansprakelijkheids”-clausule in de wet zou verplichten tot administratieve inbeslagneming van alle percelen waarop ruwe marihuana wordt geteeld of waar hennep met een THC-gehalte van meer dan één procent wordt gevonden. Dit zou boeren ervan weerhouden hennep te gebruiken om het verbod op marihuana te omzeilen, terwijl het recht van het publiek om industriële hennep te produceren beschermd blijft – een compromis dat iedereen tevreden zou stellen, behalve degenen met de bovengenoemde verborgen agenda.

De aanwezigheid van (enige) THC in hennepvariëteiten en de vrees dat THC uit industriële hennep zou kunnen worden geëxtraheerd voor illegale doeleinden, heeft de ontwikkeling van hennep in veel landen belemmerd. Sinds het begin van de jaren negentig staan vele landen, waaronder Canada, Australië, het Verenigd Koninkrijk, Nederland en Duitsland, echter hennepplantages en productie op commerciële schaal toe. Plantenveredelaars werken aan de ontwikkeling van nieuwe variëteiten met een laag THC-gehalte.

Wellicht vindt u deze Italiaanse studie ook informatief en interessant: Antibacteriële cannabinoïden uit Cannibus sativa. Vergeet ook niet deze pagina te bekijken. Het staat vol met relevante informatie over hennep.