Ze heeft haar veertigste verjaardag nooit gehaald, maar in haar korte leven werd Amelia Earhart een vrouwelijke pilotenrecordhoudster wier internationale faam de publieke acceptatie van de luchtvaart verbeterde en de weg vrijmaakte voor andere vrouwen in de commerciële luchtvaart.
Amelia Mary Earhart werd op 24 juli 1897 in Atchison, Kansas geboren als zoon van Amy Otis Earhart en Edwin Stanton Earhart, in 1899 gevolgd door haar zus Muriel. Het gezin verhuisde van Kansas naar Iowa naar Minnesota naar Illinois, waar Earhart afstudeerde aan de middelbare school. Tijdens de Eerste Wereldoorlog verliet ze de universiteit om te gaan werken in een Canadees militair hospitaal, waar ze vliegeniers ontmoette en geïntrigeerd raakte door het vliegen.
Na de oorlog voltooide Earhart een semester aan de Columbia University, daarna aan de University of Southern California. Bij haar eerste vliegreis in 1920 realiseerde ze zich haar ware passie en begon ze vlieglessen te nemen bij de vrouwelijke vliegenierster Neta Snook. Op haar vijfentwintigste verjaardag kocht Earhart een Kinner Airster tweedekker. Ze vloog ermee, in 1922, toen ze het hoogterecord voor vrouwen vestigde op 14.000 voet. Toen de financiën van haar familie verslechterden, verkocht ze het vliegtuig al snel. Toen haar ouders in 1924 scheidden, verhuisde Earhart met haar moeder en zusje naar Massachusetts en werd ze nederzettingarbeidster in het Dennison House in Boston, terwijl ze ook aan vliegshows deelnam.
Earhart’s leven veranderde drastisch in 1928, toen uitgever George Putnam – op zoek naar uitbreiding van het publieke enthousiasme voor Charles Lindbergh’s transcontinentale vlucht een jaar eerder – Earhart vroeg om de eerste vrouw te worden die de Atlantische Oceaan overstak per vliegtuig. Ze slaagde erin, zij het als passagier. Maar toen de vlucht vanuit Newfoundland op 17 juni 1928 in Wales landde, werd Earhart een mediasensatie en een symbool van wat vrouwen konden bereiken. Putnam bleef haar promotor en publiceerde haar twee boeken: 20 Hrs. 40 Mins. (1928) en The Fun of It (1932). Earhart trouwde in 1931 met Putnam, hoewel ze haar meisjesnaam behield en het huwelijk als een gelijkwaardig partnerschap beschouwde.
Earhart’s populariteit bracht kansen, van een kortstondige mode-onderneming tot een stint als luchtvaartredacteur bij Cosmopolitan (toen een familieblad). Het bracht ook financiering voor latere recordvluchten in snelheid en afstand. In 1932 werd zij de eerste vrouw die solo over de Atlantische Oceaan vloog – als piloot. Ze werd onder meer onderscheiden met het Amerikaanse Distinguished Flying Cross en het Kruis van het Franse Legioen van Eer. In 1929 hielp Earhart bij de oprichting van de Ninety-Nines, een organisatie van vrouwelijke vliegeniers.
In 1935 nam de Purdue University Earhart in dienst als luchtvaartadviseur en loopbaanbegeleider voor vrouwen en kocht het Lockheed-vliegtuig dat zij haar “vliegend laboratorium” noemde. Op 1 juni 1937 vertrok ze uit Miami met navigator Fred Noonan, op zoek om de eerste vrouw te worden die rond de wereld vloog. Met nog 7.000 mijl te gaan, verloor het vliegtuig radiocontact in de buurt van de Howland eilanden. Het werd nooit gevonden, ondanks een uitgebreide zoektocht die nog tientallen jaren duurde.