Camelback Mountain Echo Canyon Park, Arizona

Camelback Mountain, een iconische piek torenend boven het grotere Phoenix gebied, stijgt tot een hoogte van 2.704 voet. Het pad naar de top wint 1.300 voet van hoogte over een loutere 1.16 mijlen makend de helling meer dan 100 voet per 0.1 mijl-ja, is het zo steil. Als u bereid bent om het steile pad en de vaak brandende temperaturen te trotseren, ga dan richting Echo Canyon Park en volg de Summit Trail naar de hoogste piek in de Phoenix Mountains.

We waren net met z’n vijven in Phoenix aangekomen en op weg naar de Grand Canyon voor ons rim-to-rim-avontuur, maar voordat we de omgeving van Phoenix verlieten, moesten we nog even een poging wagen op Camelback Mountain. Voordat we bij de parkeerplaats aankwamen, konden we de contouren van de berg zien, die echt op een knielende kameel lijkt, vanaf verschillende punten langs de snelweg. Camelback is een berg met twee toppen, waarvan de hogere oostelijke top de bult van de kameel vormt en de lagere westelijke top The Head.

We waren voorbereid op ruw terrein, rotsblokken klauteren, en de onvermijdelijke onderhandelingen over losse rotsen en grind, maar we waren niet klaar voor de hitte en het steile terrein-ondanks het feit dat we de hoogtewinst van tevoren kenden. Het is moeilijk te beseffen hoe steil het pad wordt, zelfs met de feiten in de hand – het pad is op sommige plaatsen zelfs zo steil dat er een leuning is aangebracht voor het evenwicht. Toen we het pad opgingen was de temperatuur een verzengende 102° F en we wisten allemaal dat we een inspannende wandeling te wachten stond.

De wandeling begint bij de Echo Canyon parkeerplaats, waar u een ramada, een interpretatieve kiosk, en een drinkfontein vindt. Het pad daalt een paar stappen en gaat dan bergopwaarts in Echo Canyon-een ondiepe afwatering geflankeerd door afgeronde kliffen in het noorden. Het pad bereikt de top van Echo Canyon in 0.3 mijl-een bank op dit punt maakt een rustpauze mogelijk. Voorbij de bank buigt het pad naar het zuiden onder de torenhoge oostwand van The Hump – let op het hekwerk aan uw linkerhand dat de huizen beneden beschermt tegen vallende stenen. Neem de tijd voor dit deel van het pad, want het klimmen gaat beginnen. Onze eerste reactie op het tafereel dat voor ons ligt was een volmondig: “Neem je me in de maling?”

Vlak voor ons op het pad, konden we het begin van het leuninggedeelte zien – een heel akelig tafereel! Op dit punt was Dar klaar om om te keren, maar we overtuigden haar dat ze het tot de top kon halen. Vastberaden, en uit op plezier, baanden we ons een weg naar boven over de steile helling – de uitzichten langs dit gedeelte, als je je ogen van het gladde pad kunt halen, zijn ongelooflijk mooi! Met z’n vijven baanden we ons een weg naar boven en na ongeveer 20 minuten klimmen hield de leuning op en stonden we op de helft van de kilometer. Hier wordt de klim pas echt interessant – als je dacht dat de leuning al zwaar was, wacht dan maar tot je een glimp opvangt van wat je te wachten staat.

Spoedig nadat u de leuning achter u heeft gelaten, begint het zwaarste deel van de wandeling – het pad klimt steil omhoog langs met keien gevulde geulen en langs luchtige bergkammen naar een laatste rotsachtig ravijn dat naar de torenhoge top van Camelback Mountain leidt. In het uur dat het ons kostte om de laatste 0,6 mijl te klimmen, kwamen we talrijke hagedissen, vlinders, en vogels tegen-bijzonder interessant was onze eerste waarneming van een chuckwalla. Wij zagen de chuckwalla, een grote hagedis die hoofdzakelijk in de droge gebieden van het zuidwesten van de Verenigde Staten wordt gevonden, neergestreken op een rotsblok dat het gebied van Scottsdale overziet – zijn roodachtige middendeel trok onmiddellijk onze aandacht en bevestigde voor ons dat wij een Common Chuckwalla zagen. Zoals gezegd, vlogen er ook verscheidene vogels, waaronder talrijke kolibries, rond het gebied van de top samen met verscheidene soorten zwaluwstaartvlinders.

De top, 1.16 mijl van de trailhead, markeert het halverwege punt van de wandeling en biedt een 360-graden uitzicht op Phoenix en de omliggende bergketens – kijk voor Superstition, Usery, McDowell en Four Peaks. De top bestaat voor het grootste deel uit kale rots met aan de oostkant een loodrechte val naar de vallei beneden – kom niet te dicht bij de rand. We relaxten ongeveer 15 minuten op de top alvorens onze stappen terug te zetten naar de parking, pauzerend voor groepsfoto’s en weidse landschappen compleet met torenhoge saguaro cactussen. De terugweg is veel gemakkelijker en de leuning komt echt “van pas” als je de steile rots afdaalt – neem gewoon je tijd en geniet van het woestijnlandschap – vooral als de barrel cactus en ocotillo in bloei staan, zoals het geval was op onze juni-wandeling. De rondwandeling van 2,32 mijl kostte ons 3 uur. We waren met z’n vijven een beetje moe en heet, maar helemaal gecharmeerd van Camelback Mountain – de kroon van Phoenix.