Ooit zijn we naar de kliniek geweest en als onderdeel van het onderzoek haalt de arts een apparaat tevoorschijn en luistert naar uw longen, maar waar luisteren ze eigenlijk naar?
Auscultatie is het luisteren naar geluiden die door inwendige organen en vaten van het menselijk lichaam worden gemaakt. Dit wordt meestal gedaan met een apparaat dat een stethoscoop wordt genoemd. Het is een techniek die wordt gebruikt om het ademhalingssysteem (ademgeluiden), het cardiovasculaire systeem (hartgeluiden en vasculaire bloeduitstortingen) en het gastro-intestinale systeem (darmgeluiden) te onderzoeken.
Het is een vitaal onderdeel van het ademhalingsonderzoek omdat het kan worden gebruikt om bepaalde ziekten te identificeren op basis van abnormale ademgeluiden.
De clinicus kan de exacte plaats van de auscultatiepunten op de patiënt bepalen door de gecombineerde kennis van de oppervlakteanatomie, het skelet en de hoofdlobben van de longen. Hoewel oppervlaktemarkeringen niet altijd een exacte relatie geven met onderliggende structuren, geven ze wel een voldoende nauwkeurige indicatie van wat er onder de huid ligt.
De rechterlong is verdeeld in 3 hoofdkwabben die worden gescheiden door de schuine en horizontale spleten. Deze lobben zijn: de superieure, middelste en inferieure lobben. De linker long is gescheiden door de schuine spleet in 2 hoofdkwabben: de superieure en de inferieure.
Tijdens auscultatie luistert de clinicus naar abnormale ademgeluiden in deze kwabben door de stethoscoop op bepaalde plaatsen aan weerszijden van de borstwand en de rug van de patiënt te plaatsen. De clinicus beweegt in een zig-zag patroon, heen en weer bewegend van de ene kant van het lichaam naar de andere, terwijl hij langs de borstkas en de rug naar beneden gaat.
Zij vragen de patiënt diep in en uit te ademen en terwijl de lucht in en uit de longen stroomt, worden eventuele abnormale ademgeluiden door de clinicus opgepikt.
Er zijn 3 hoofdkenmerken van ademgeluiden en deze zijn:
- Kwaliteit: Een normaal ademgeluid (vesiculair ademgeluid) mag geen bijkomende geluiden hebben
- Volume: Stille of verminderde ademgeluiden wijzen op verminderde luchtintreding in de longen, wat het gevolg kan zijn van vocht in de longen of een infectie.
- Extra geluiden: Zoals piepen (astma en COPD) en kraken ( longontsteking of vochtoverbelasting).
Identificeer de punten van auscultatie met ’s werelds meest nauwkeurige en geavanceerde 3D-anatomieatlas. Probeer het vandaag nog GRATIS.