Dak

Een dakconstructie heeft meer dan één functie. Het kan een of meer van de volgende functies vervullen:1.Het water afvoeren, d.w.z. voorkomen dat water op het dak blijft staan. Water dat op het dak blijft staan, verhoogt de belasting onder spanning op de dakconstructie, wat een veiligheidsprobleem is. Stilstaand water draagt ook bij tot voortijdige verslechtering van de meeste dakbedekkingsmaterialen. Sommige garanties van dakbedekkingsfabrikanten vervallen als gevolg van stilstaand water. 2. Het beschermen van het gebouw tegen weersinvloeden zoals regen, wind, zon, hitte en sneeuw. 3. Het verschaffen van thermische isolatie. De meeste moderne commerciële/industriële dakconstructies zijn voorzien van isolatieplaten of -platen. In de meeste gevallen bepalen de International Building Code en de International Residential Code de minimale R-waarde die in de dakconstructie vereist is.4.To prestate for the expected service life. Alle standaard dakbedekkingsmaterialen hebben een bewezen geschiedenis van hun respectieve levensduur, gebaseerd op anekdotisch bewijsmateriaal. De meeste dakbedekkingsmaterialen gaan lang mee nadat de fabrieksgarantie is verlopen, mits er voldoende onderhoud wordt gepleegd en er geen stormschade optreedt. Metalen daken en dakpannen kunnen vijftig jaar of langer meegaan. Asfalt shingles kunnen 30-50 jaar meegaan. Opbouwdaken met koolteer kunnen veertig jaar of langer meegaan. Eenlaags daken gaan twintig jaar of langer mee. 5. Zorg voor een gewenst, ongeschonden uiterlijk. Sommige daken worden niet alleen gekozen voor de bovengenoemde functies, maar ook voor esthetiek, vergelijkbaar met gevelbekleding. Voor bepaalde systemen worden vaak hogere prijzen betaald vanwege hun aantrekkelijke uiterlijk en “curb appeal”.”

IsolatieEdit

Omdat het doel van een dak is mensen en hun bezittingen te beschermen tegen klimatologische elementen, zijn de isolerende eigenschappen van een dak een overweging bij de structuur en de keuze van dakbedekkingsmateriaal.

Sommige dakbedekkingsmaterialen, met name die van natuurlijk vezelachtig materiaal, zoals riet, hebben uitstekende isolerende eigenschappen. Bij dakbedekkingen die dat niet hebben, wordt vaak extra isolatie onder de buitenlaag aangebracht. In de ontwikkelde landen wordt in de meeste woningen een plafond aangebracht onder de constructiedelen van het dak. Het doel van een plafond is isolatie tegen warmte en koude, lawaai, vuil en vaak ook tegen de uitwerpselen en luizen van vogels die daken vaak als nestplaats kiezen.

Betontegels kunnen als isolatie worden gebruikt. Wanneer deze worden aangebracht met een ruimte tussen de dakpannen en het dakoppervlak, kan de door de zon veroorzaakte opwarming worden verminderd.

Vormen van isolatie zijn vilt of plastic folie, soms met een reflecterend oppervlak, dat direct onder de dakpannen of ander materiaal wordt aangebracht; synthetische schuimvulling die boven het plafond wordt gelegd en gerecycleerde papierproducten en andere dergelijke materialen die in dakholten kunnen worden aangebracht of gespoten. Zogenoemde koele daken worden steeds populairder, en worden in sommige gevallen door plaatselijke verordeningen verplicht gesteld. Koelere daken worden gedefinieerd als daken met zowel een hoog reflectievermogen als een hoge thermische emittantie.

Slecht geïsoleerde en geventileerde dakbedekking kan problemen ondervinden zoals de vorming van ijsdammen rond de overhangende dakranden bij koud weer, waardoor water van gesmolten sneeuw op de bovenste delen van het dak het dakbedekkingsmateriaal binnendringt. IJsdammen ontstaan wanneer warmte ontsnapt via het bovenste deel van het dak, en de sneeuw op die punten smelt, opnieuw bevriest terwijl het langs de dakspanen druipt, en zich verzamelt in de vorm van ijs op de lagere punten. Dit kan resulteren in structurele schade door spanning, met inbegrip van de vernietiging van goot- en drainagesystemen.

DrainageEdit

De belangrijkste taak van de meeste daken is het buitenhouden van water. Het grote oppervlak van een dak stoot veel water af, dat op een geschikte manier moet worden geleid, zodat het geen schade of overlast veroorzaakt.

De platte daken van adobe woningen hebben over het algemeen een zeer geringe helling. In een land in het Midden-Oosten, waar het dak voor recreatie kan worden gebruikt, is het vaak ommuurd en moeten er afwateringsgaten worden aangebracht om te voorkomen dat het water zich verzamelt en door de poreuze dakbedekking sijpelt.

Gelijksoortige problemen, zij het op veel grotere schaal, ondervinden de bouwers van moderne bedrijfspanden die vaak platte daken hebben. Vanwege de grote afmetingen van dergelijke daken is het van essentieel belang dat de buitenste laag van een zeer ondoordringbaar materiaal is. De meeste industriële en commerciële gebouwen hebben conventionele daken met een geringe helling.

In het algemeen is de helling van het dak evenredig met de hoeveelheid neerslag. Huizen in gebieden met weinig neerslag hebben vaak daken met een lage helling, terwijl die in gebieden met veel neerslag en sneeuw, steile daken hebben. De longhouses van Papoea-Nieuw-Guinea, bijvoorbeeld, zijn dakarchitectuur, waarbij de hoge daken bijna tot aan de grond reiken. De hoge steile daken van Duitsland en Nederland zijn typisch in gebieden met sneeuwval. In delen van Noord-Amerika zoals Buffalo, USA of Montreal, Canada, is er een vereiste minimumhelling van 6 inches (15 cm) in 12 inches (30 cm), een helling van 30 graden.

Er zijn regionale bouwstijlen die deze tendens tegenspreken, de stenen daken van de Alpenchalets hebben gewoonlijk een minder steile helling. Deze gebouwen hebben de neiging een grote hoeveelheid sneeuw op te hopen, wat als een factor in hun isolatie wordt beschouwd. De dakhelling wordt gedeeltelijk bepaald door het beschikbare dakbedekkingsmateriaal, waarbij een helling van 3⁄12 of meer over het algemeen wordt bedekt met asfalt shingles, houtschindels, stalen golfplaten, leien of dakpannen.

Het water dat tijdens een regenbui door het dak wordt afgestoten, is potentieel schadelijk voor het gebouw dat door het dak wordt beschermd. Als het langs de muren naar beneden loopt, kan het in de mortel of door panelen sijpelen. Als het rond de fundering ligt, kan het doorsijpelen naar het interieur, opstijgend vocht of droogrot veroorzaken. Om deze reden hebben de meeste gebouwen een systeem om de muren van een gebouw te beschermen tegen het grootste deel van het dakwater. Overhangende dakranden worden vaak voor dit doel gebruikt. De meeste moderne daken en veel oude daken hebben een systeem van valleien, goten, waterspuwers, waterkoppen en afvoerpijpen om het water uit de omgeving van het gebouw te verwijderen. In veel delen van de wereld wordt dakwater opgevangen en opgeslagen voor huishoudelijk gebruik.

Gebieden met een grote kans op zware sneeuwval hebben baat bij een metalen dak, omdat hun gladde oppervlakken het gewicht van de sneeuw gemakkelijker afvoeren en beter bestand zijn tegen de kracht van de wind dan een houten dakspaan of een betonnen dakpan.

• Insulation, drainage and solar roofing

• Sneeuw op de daken van huizen in Polen

• De platte daken van het Midden-Oosten, Israël

• Steile hellende, zadeldaken in Noord-Europa

• De overhangende dakranden van China

• Groen dak met zonnepanelen, Findhorn, Schotland

ZonnedakenEdit

Nieuwere systemen omvatten zonneschindels die zowel elektriciteit opwekken als het dak bedekken. Er zijn ook zonnesystemen beschikbaar die warm water of warme lucht opwekken en die tevens als dakbedekking kunnen fungeren. Complexere systemen kunnen al deze functies vervullen: elektriciteit opwekken, thermische energie terugwinnen en tevens als dakbedekking fungeren.

Zonnesystemen kunnen in daken worden geïntegreerd door:

• integratie in de bedekking van hellende daken, b.v. zonneschindels.
• montage op een bestaand dak, b.v. zonnepaneel op een pannendak.
• integratie in een plat dakmembraan met behulp van warmtelassen, b.v. PVC.
• montage op een plat dak met een constructie en extra gewicht om opwaaien door wind te voorkomen.