Samenvatting: Een aanzienlijk aantal mensen heeft het gevoel dat hun gedachten de vorm aannemen van een innerlijke stem, zo meldt een nieuwe studie.
Bron: University of Wisconsin Madison
Het is tegenwoordig niet ongewoon om wat tijd alleen te hebben met je gedachten. Maar hoe klinkt dat, als het al ergens naar klinkt?
Veel mensen hebben het gevoel dat hun gedachten de vorm aannemen van een innerlijke stem, een soort gesprek met zichzelf in hun hoofd, volgens een nieuwe vragenlijst over innerlijke stemmen ontwikkeld door onderzoekers van de Universiteit van Wisconsin-Madison. Anderen ontdekken (vaak via internet) deze manier van gedachtenbeleving, en zijn grondig in de war door het idee.
“Het is veel gemakkelijker om fysieke verschillen te zien, dat iemand hoger kan springen dan jij, of sneller kan rennen,” zegt Gary Lupyan, een hoogleraar psychologie aan de UW-Madison die taal en cognitie bestudeert. “Maar de verborgen verschillen – verschillen in hoe je iets waarneemt of hoe je over iets denkt – zijn veel moeilijker te ontdekken. Je moet mensen hebben die aantekeningen vergelijken.”
Variaties in de manier waarop onze geest beelden en gesproken woorden oproept, zijn een terugkerend onderwerp voor berichten op Facebook en Reddit. Software-ingenieur Blake Ross postte in 2016 op Facebook een essay over wat hij beschreef als “zo dicht bij een eerlijke openbaring als ik ooit in levenden lijve zal meemaken. Hier is het: Je kunt dingen visualiseren in je geest.”
Ross schreef dat hij dat niet kon. Niet iets specifieks, zoals het gezicht van zijn vader, of een algemene strandscène. Duizenden commentaren stroomden binnen.
Toen een Reddit-gebruiker een video postte over de verschillende manieren waarop mensen hun gedachten beschrijven, uitten veel commenters verwarring. “Soms reageer ik op iets en zeg ik het in mijn hoofd in plaats van hardop, maar dit is geen alledaagse gebeurtenis,” schreef een commenter. “Denk ik als patronen? Ik weet niet wat dat betekent … Ik voel me verbijsterd door dit alles.”
Vorige vragenlijsten over innerlijke stemmen hebben zich gericht op verschillende vragen: zeg, dient een innerlijke stem als een methode voor zelfbeoordeling of om motivatie te bieden.
“Waar we naar kijken is een neiging. Hoe vaak melden mensen dat ze deze dingen doen?” zegt Hettie Roebuck, een postdoctoraal onderzoeker in het lab van Lupyan en medeauteur van de Internal Representations Questionnaire, die dit voorjaar met zijn eerste resultaten is gepubliceerd in het tijdschrift Behavioral Research Methods. “Dit idee van innerlijke spraak is nog niet veel bestudeerd, en onze maat geeft het in de context van dingen als visuele beeldspraak en orthografische beeldspraak (het visualiseren van tekst).”
Slechts 19% van de 232 respondenten van de nieuwe vragenlijst (allemaal volwassenen) was het oneens met de stelling: “Ik hoor woorden in mijn ‘geestesoor’ als ik denk.” Zestien procent was het oneens met de stelling: “Ik denk na over problemen in mijn hoofd in de vorm van een gesprek met mezelf.”
En terwijl de antwoorden op de vragenlijst de anekdotische verwarring in online discussies ondersteunen, zijn ze ook in tegenspraak met de manier waarop respondenten zich het innerlijke leven van andere mensen voorstellen.
“De mensen die ons vertellen dat ze niet echt innerlijke spraak ervaren, nemen ze aan dat anderen dat ook niet doen. En iemand die veel ervaart, gaat ervan uit dat anderen dat ook doen,” zegt Lupyan. “Het is interessant dat er geen bewijs is voor bimodaliteit, dat je gedachten op deze manier hoort of niet. Mensen houden van categorieën en types, maar de realiteit is dat mensen op een continuüm vallen van weinig tot veel.
De resultaten waren stabiel in de tijd, met proefpersonen die vergelijkbare niveaus van innerlijke stemactiviteit scoorden op vragenlijsten die maanden na elkaar werden afgenomen, en gaven de onderzoekers een kans om de relatie met andere aspecten van hun denken te bestuderen.
In één experiment kregen deelnemers foto’s van een object te zien, gevolgd door een woord dat ofwel het afgebeelde object beschreef of niet. Alles wat ze moesten doen was de onderzoekers vertellen of de foto en het woord overeenkwamen. Maar er was een probleem. Soms rijmden de paren niet, zoals een foto van een boom gevolgd door het woord “sleutel.”
“Het leuke is dat de mensen die zeggen dat ze hun gedachten meer verbaliseren, veel langer de tijd nemen om te antwoorden als die foto’s en woorden rijmen,” zegt Roebuck. “Ook al worden de woorden nooit hardop gezegd, ze worden vertraagd door combinaties als sleutel en boom of beer en haar of slak en walvis.”
Mensen van wie de resultaten van de vragenlijst laten zien dat ze neigen naar orthografische beeldspraak – woorden zien zoals ze denken – werden gestruikeld door een ander soort relatie. Ze waren langzamer om te antwoorden als het woord voor het plaatje dat ze te zien kregen en het werkelijke woord dat ze zagen op elkaar lijken wanneer ze allebei zijn uitgeschreven.
“Denk aan de woorden ‘wortel’ en ‘voet’ of ‘kam’ en ‘bom’. Ze klinken verschillend, maar ze worden op vergelijkbare manieren gespeld”, zegt Roebuck. “Dus de mensen die zeggen dat ze vaker denken door woorden opgeschreven te zien, doen er langer over om dit uit te zoeken wanneer er visuele gelijkenis is met de woorden – nogmaals, ook al heeft die foto die ze hebben gezien geen enkele tekst.”
Het is bewijs dat de verschillen in visuele en “hoorbare” representaties in hun geest verbonden zijn met verschillen in de manier waarop ze hun gedachten organiseren.
“In de mate dat iemand taal meer gebruikt in moment-tot-moment cognitie, kan taal ook hun mentale ruimten op elkaar afstemmen,” zegt Lupyan.
Het ontwikkelen van een manier om persoonlijke verschillen in interne verbalisatie en visuele of orthografische beeldspraak consequent te beschrijven, kan onderzoekers helpen die verschillende manieren van afstemming proberen te bestuderen.
“De mensen die laag scoren op innerlijke spraak, er is veel minder bekend over hoe hun ervaringen zijn,” zegt Lupyan. “Mensen zeggen dingen als: ‘Ik denk in ideeën’ of ‘Ik denk in concepten’, en het is niet echt duidelijk wat dat is. In staat zijn om deze mensen te identificeren opent de mogelijkheid om beter te begrijpen hoe ze denken.”
Over dit neurowetenschappelijke verschillen onderzoeksartikel
Bron:
University of Wisconsin Madison
Contacten:
Chris Barncard – University of Wisconsin Madison
Image Source:
De afbeelding is in het publieke domein.
Original Research: Gesloten toegang
“De Vragenlijst Interne Representaties: Measuring modes of thinking” door Hettie Roebuck et al. Behavior Research Methods.
Abstract
The Internal Representations Questionnaire: Measuring modes of thinking
Verschilt het formaat waarin we onze gedachten van moment tot moment beleven van persoon tot persoon? Veel mensen beweren dat hun denken zich afspeelt in een innerlijke stem en dat het gebruik van taal buiten de interpersoonlijke communicatie een regelmatige ervaring voor hen is. Andere mensen zijn het daar niet mee eens. Wij presenteren een nieuwe maat, de Internal Representation Questionnaire (IRQ), ontworpen om de subjectieve modus van interne representaties van mensen te beoordelen, en om individuele verschillen in “modi van denken” te kwantificeren langs meerdere factoren in één enkele vragenlijst. Verkennende factoranalyse identificeerde vier factoren: Internal Verbalization, Visual Imagery, Orthographic Imagery, en Representational Manipulation. Alle vier factoren waren positief gecorreleerd met elkaar, maar waren goed voor unieke voorspellingen. We beschrijven de eigenschappen van het IRQ en rapporteren een test van zijn vermogen om interferentiepatronen te voorspellen in een snelle woord-beeld verificatietaak. Alles bij elkaar suggereren de resultaten dat zelfgerapporteerde verschillen in hoe mensen hun gedachten intern representeren verband houden met verschillen in het verwerken van bekende beelden en geschreven woorden.