Waarom is deze inhoud viraal en wat weerspiegelt het over de samenleving? (Memes met dank aan Facebook en Twitter)
Waarom is deze inhoud viraal en wat weerspiegelt het over de samenleving?
Met de onthulling dat Taylor Swift mogelijk heeft gelogen over haar kennis van Kanye West’s controversiële teksten, is de haat-bandwagon voor Swift nu bomvol. Maar is de haat wel verdiend? En wat zegt het over celebrity cultuur, vrouwen en ras?
Taylor Swift’s succes is onmiskenbaar, ongeacht je mening over haar. De 27-jarige is niet alleen de jongste ontvanger van een Grammy award, ze heeft er zelfs tien, volgens haar website. Ze is de enige vrouw in de geschiedenis van de Grammy’s om twee keer Album van het Jaar te winnen, en ze is ’s werelds best betaalde beroemdheid die in 2016 170 miljoen dollar verdiende, met een nettowaarde van 250 miljoen dollar, volgens Forbes.
Haar huidige nummer, “This is What you Came For,” mede geschreven met de Schotse DJ en ex-vriend Calvin Harris, is momenteel nummer 4 op Billboard’s Hot 100 Chart en nummer 7 op BBC’s Top 40.
Taylor Swift poseert met haar awards tijdens de 58e Grammy Awards in Los Angeles. (Reuters)
Hoewel, iedereen die ergens in de buurt van een nieuws of social media platform is geweest in de laatste paar dagen weet dat mevrouw Swift in het midden van een ware poep emoji storm zit. Ze is betrapt op liegen, ge-out op Snapchat, door Kim Kardashian of all people.
De backlash naar Swift is snel en onverbiddelijk. Van een enorme muurschildering met de tekst “RIP Taylor Swift” in Melbourne, Australië, alsof ze dood is, tot een constant spervuur van haatdragende, vrouwenhatende tweets waarin ze wordt vergeleken met een broodje ham. Instagram-gebruikers vullen haar feed met de slang-emoji en haar beste vriend moest een tweet ter ondersteuning van Swift verwijderen vanwege doodsbedreigingen.
Gelukkig met haar ondergang
Het is nu schijnbaar duidelijk, zoals Bridie Jabour schrijft in haar opiniestuk voor de Guardian, dat “wanneer verhalen worden gepubliceerd waarin Taylor ‘krankzinnig’ en een ‘control freak’ wordt genoemd, en wanneer hele Tumblr-threads worden gewijd aan hoe ‘irritant’ ze is, we een boodschap sturen naar jonge meisjes en vrouwen: Je mag niet gezien worden terwijl je geniet van je succes of je seksualiteit – en je mag zeker niet lijken te denken dat je het verdient.”
En daar ligt de wrijving; het gaat er niet om of Swift wel of niet heeft gelogen of gemanipuleerd is, maar om het vitriool en de vrolijkheid waarmee niet alleen particulieren op hun Snapchat, Instagram en Twitter zwelgen in haar vermeende ondergang, maar ook hoeveel van de berichtgeving in de media in het algemeen haatdragend en vrouwonvriendelijk is. Zoals Jabour uitwerkt: “Het gaat over het publieke discours rond jonge vrouwen: de manier waarop we nog steeds praten en schrijven over hun succes, en de ongemakkelijke manier waarop we hun seksualiteit behandelen. “
Hoewel Swift in deze tijd van intersectioneel feminisme ook niet als geheel onschuldig kan worden beschouwd. Een deel van haar succes is gebaseerd op het feit dat ze een publieke persona heeft ontwikkeld die is gegrond in haar perfect gecureerde smakelijke westers georiënteerde schoonheid en haar standvastige stille protest tegen de “haters.”
Het probleem met dit huidige schandaal is dat het niet alleen waarheden onthult over hoe succesvolle vrouwen worden behandeld als ze misstappen maken en de vrolijkheid die de samenleving vindt in hun mislukking, maar het benadrukt ook dat een deel van Swifts aantrekkingskracht direct gerelateerd was aan het idee dat ze werd gemanipuleerd of lastiggevallen door Kanye West, een beroemde zwarte rapper en producer. En als dat ontrafelt, en het lijkt erop dat West in feite werd gemanipuleerd, moeten we een stap terug om te onderzoeken waarom we zo comfortabel waren met dat verhaal in de eerste plaats.
Stereotypering
Als de samenleving moet worden bekritiseerd voor haar reactie op Swift’s val uit de gratie, dan Swift moet worden bekritiseerd voor het bestendigen van en profiteren van diepgewortelde cultuur angsten over de manier waarop zwarte mannen zijn en hoe ze blanke vrouwen behandelen. In een tijd waarin de raciale spanningen in de VS een hoogtepunt bereiken met sociale bewegingen die eisen dat #Blacklivesmatter, terwijl ongewapende zwarte mannen in de straten worden doodgeschoten en de politie wordt gedood door sluipschutters, is het ook onaanvaardbaar dat Swift het angstige agressieve zwarte man stereotype in stand houdt en moet worden onderzocht. Zoals Veronica Wells in Madam Noir zegt: “Het verhaal van de mooie, tengere, hulpeloze blanke vrouw die wordt gepest, aangevallen of geïntimideerd door de sterke, overheersende zwarte man is er een die dit land maar al te goed kent. In feite is het dit verhaal van de ‘bedreigende’ zwarte man waar we vandaag tegen vechten. “
Maar wat is onze rol in dit schandaal en hoe kunnen we dit moment gebruiken als een culturele toetssteen om onze reacties op gender en op ras opnieuw te onderzoeken?”
Volgens Annie Meikle, oprichter van The Social Shop Dubai, een boutique content creation en social media agency: “De meeste virale fenomenen worden veroorzaakt door onderliggende criteria: ze bevatten meestal een soort uniek of intrigerend element, dat gebruikers willen delen om ‘op de hoogte’ te worden gezien of op de een of andere manier waardevol zijn voor hun peers om te delen. In dit geval gaat het bij het ‘schandaal’ om drie beroemdheden, die allemaal een enorme schare volgers hebben, waardoor de meeste dingen die zij online doen automatisch ‘viraal’ zouden gaan. Het verschil is dat er een intrigerend conflict is, dat boven het alledaagse uitgaat door zijn emotionele waarde, waar gebruikers deel van willen uitmaken of gezien willen worden om het te begrijpen. Hun verlangen om deel te nemen aan het schandaal, en daarmee aan hun peers het signaal af te geven dat zij ‘op de hoogte’ zijn of op de een of andere manier ‘deel uitmaken van het conflict’, maakt dat de inhoud sneller trend wordt of ‘viral gaat’, omdat hun volgers op hun beurt hetzelfde doen met hun volgers, waardoor een viraal effect ontstaat.”
De eerste stap is daarom een stap terug te doen en onze reactie op virale inhoud te onderzoeken. Waarom is deze inhoud viraal en wat weerspiegelt het over de samenleving? De volgende stap? Dieper kijken naar wat er gereflecteerd wordt en beslissen of het iets is dat overeenkomt met wat jij als persoon gelooft, voordat je die inhoud deelt. Is het beter om ‘op de hoogte te zijn’ als een deel van die ‘kennis’ een seksistische, racistische beerput is, of is het misschien de moeite waard om even de tijd te nemen en te beslissen of het misschien beter is om gewoon door te klikken?
Er is geen gemakkelijke oplossing voor vrouwenhaat en racisme, maar het is op deze momenten van sociale virale windvuur dat we een stap terug moeten doen en moeten onderzoeken wat er brandt voordat we vlammen aan het vuur toevoegen.
Leest u ook
- black lives matter
- taylor swift
- kanye west
- kim kardashian
- seksisme
- racisme
- beroemdheden