In deze tijd van het jaar begint een wonderlijk schouwspel van de natuur. De Amerikaanse kornoelje begint te bloeien. De bloei is kort maar glorieus. De etherische roze of witte bloemen zweven tegen de achtergrond van de kale takken van de hogere buren in de boslandschappen. De schoonheid van de tere bloemen lijkt des te kostbaarder en exquiser door de kortstondigheid.
Een spierwitte kornoeljebloesem valt op in het bos
De kornoelje heeft een lange geschiedenis in de Verenigde Staten. Zijn naam zou afkomstig zijn van het extreem harde hout van zijn slanke takken, waardoor het ideaal was voor het maken van ‘dags’ – dolken of spiesen. De Noord-Amerikaanse Indianen gebruikten het hout voor pijlen. Andere kleine voorwerpen waarvoor hard, sterk hout nodig is, zoals gereedschapsstelen, wijn- of fruitpersen, weefgetouwspillen, mallets, slagersblokken, zelfs breinaalden – alles waarvoor uiterst duurzaam en dicht hout nodig is. Deze en andere nuttige informatie is wat we kunnen lezen over de kornoelje in onze wetenschappelijke en botanische boeken.
Hun verleden is echter veel nobeler en poëtischer dan de louter utilitaire functies die hij ging dienen. Lang voordat de kornoelje zijn wetenschappelijke naam van cornus florida kreeg, in een minder utilitaire tijd waarin de wonderen der natuur de mens in de eerste plaats herinnerden aan de Schepper, had de kornoelje een andere betekenis. Er ontstond een legende die de kornoelje in verband bracht met de kruisiging van Christus.
En wat kan er natuurlijker zijn? Toen de kornoelje in de lente zo schitterend en delicaat begon te bloeien, werd de middeleeuwse mens van katholiek Europa ondergedompeld in de Passie van Onze Heer Jezus Christus. Alles om hem heen sprak tot hem van Zijn bittere lijden en wonderbaarlijke verlossingswerk.
Elke tere witte of roze bloesem van de kornoelje heeft de vorm van een kruis – twee lange en twee korte bloemblaadjes. Kijk goed naar een kornoelje bloem en je zult zien dat er in het midden van de buitenste rand van elk bloemblaadje kleine gaatjes zitten die doen denken aan spijkerafdrukken, en de uiteinden van de bloemblaadjes zijn roestig aan de ene kant en bruinrood aan de andere kant. Het is niet moeilijk voor te stellen dat dit de spijkers zijn die de handen en voeten van Onze Lieve Heer aan het kruis doorboorden. En in het midden van de bloem bevindt zich een groene tros die herinnert aan de doornenkroon.
Het kornoelje-blaadje – denkend aan het kruis van Onze-Lieve-Heer
En zo werd de legende van de kornoelje geboren. Dit is een veel voorkomende versie:
Ten tijde van de kruisiging van Onze-Lieve-Heer had de kornoelje de grootte van de eik en andere bosbomen. Omdat het hout zo stevig en sterk was en er in het Midden-Oosten maar weinig bomen waren die erg groot waren, werd het gekozen als het hout voor de kruisen die gebruikt werden bij de kruisiging van misdadigers.
Het hout van het kruis dat onze Heer en Heiland zou dragen, werd dus gemaakt van de kornoeljeboom. Maar om zo gebruikt te worden voor zo’n wreed doel, deed de boom veel verdriet. De gekruisigde Christus merkte dit op en zei tot hem:
“Vanwege je medelijden en je medelijden met Mijn lijden, zal de kornoeljeboom nooit meer groot genoeg worden om als kruis gebruikt te worden. Voortaan zul je slank zijn en gebogen en gedraaid en je bloesems zullen de vorm van een kruis hebben.
“Aan de buitenrand van elk bloemblaadje zullen nagelafdrukken te zien zijn, en het midden van de bloem zal lijken op de wrede doornenkroon die op Mijn hoofd is geplaatst, met helderrode trossen die opnieuw herinneren aan het bloed dat Ik vergoten heb. Aldus zullen allen die dit zien, Mij gedenken.”
Wanneer en waar de legende voor het eerst verscheen, is onbekend. Maar het “hoe” van haar ontstaan is duidelijk. Het was een spontane reactie van een volk dat diep vertrouwd was met het Leven, de Dood en de Verrijzenis van Onze Heer, en dat overal in de natuur afdrukken ervan zag. Het was een diepe liefde voor Christus die de legende inspireerde.
Deze prachtige manier om naar het universum te kijken is bijna verdwenen in ons eigen afgestompte, cynische tijdperk, dat zogenaamd gebaseerd is op wetenschap en vol zit met technologie. Helaas zijn de kornoeljes ook aan het verwelken en vervagen. Vroeger stonden er overal in Virginia mooie kornoeljes, vertelt mijn tachtigjarige buurman me. Maar in de jaren 70 en 80 is de ziekte genaamd Dogwood Anthracnose binnengedrongen en heeft veel van de inheemse wilde kornoelje bomen in de bossen van de Verenigde Staten verwoest. De bloeiende kornoeljes van vandaag zijn nog maar een fractie van wat ze in het verleden waren.
Ik vind dit erg symbolisch. Als de mens zich verwijdert van God en de wetten van de natuur overtreedt, verliest de schepping zelf een deel van haar rijkdom en schoonheid. Denk eens terug aan een tijd waarin er meer vlinders waren, de bluebonnets dikker waren en de kornoelje-bloesems de eerste lentedagen met een veel dikkere bedekking bedekten. Komen die dagen terug? Ik geloof van wel.
Er zal een opleving zijn, zelfs in de natuur, wanneer de mens zich weer tot God en Zijn Heilige Moeder wendt met een nog grotere liefde en toewijding dan vroeger. Dan, in de heerschappij van Maria die Onze Lieve Vrouw voorspelde in Fatima, zal de mens weer op zoek gaan naar de diepere betekenis van alle dingen in de schepping.
Maak nu je Maria-tuin Naïviteit of een hoger begrip van de dingen? De Middeleeuwen, een woud vol symbolen Rozen en de rozenkrans Waterspuwers en de erfzonde Ondeugd en deugd gesymboliseerd in dieren Het symbool van de kroon in de heerschappij van Maria
|
