Telogeen effluvium (TE) is de meest voorkomende oorzaak van diffuse haaruitval bij volwassen vrouwen. TE vormt samen met vrouwelijke haaruitval (FPHL) en chronisch telogeen effluvium (CTE) de meerderheid van de gevallen van diffuse alopecia. Abrupt, snel, gegeneraliseerd uitvallen van normale clubharen, 2-3 maanden na een uitlokkende gebeurtenis zoals baring, hoge koorts, grote operatie, etc. duidt op TE, terwijl geleidelijk diffuus haarverlies met dunner worden van de centrale hoofdhuid/verwijding van de centrale scheidingslijn/frontotemporale recessie duidt op FPHL. Buitensporige, alarmerende diffuse haaruitval op een normaal uitziend hoofd met veel haar en zonder duidelijke oorzaak is het kenmerk van CTE, dat een andere entiteit is dan TE en FPHL. Naast een volledig bloedbeeld en routine urineonderzoek moeten bij diffuse haaruitval zonder aanwijsbare oorzaak ook het ferritinegehalte in het serum en de T3, T4 en TSH waarden worden gecontroleerd, omdat ijzergebrek en schildklierhormoonstoornissen de twee meest voorkomende aandoeningen zijn die vaak met diffuse haaruitval gepaard gaan en meestal zijn er geen duidelijke klinische kenmerken die daarop wijzen. CTE wordt vaak verward met FPHL en kan er betrouwbaar van worden onderscheiden door biopsie die een normale histologie laat zien bij CTE en miniaturisatie met significante reductie van terminaal tot vellus haar ratio (T:V < 4:1) bij FPHL. Herhaalde verzekering, ondersteuning en uitleg dat de conditie overmatig vervellen voorstelt en niet het eigenlijke verlies van haren, en dat het niet tot kaalheid leidt, zijn de leidende principes bij de behandeling van zowel TE als CTE. TE is zelfbegrenzend en verdwijnt binnen 3-6 maanden als de trigger wordt verwijderd of behandeld, terwijl de prognose van CTE minder zeker is en het 3-10 jaar kan duren voordat de aandoening spontaan verdwijnt. Topische minoxidil 2% met of zonder anti-androgenen, finestride, haarprothese, haarcosmetica, en haarchirurgie zijn de therapeutisch beschikbare opties voor FPHL behandeling.