Opmerking van de redacteur: Het bericht hieronder werd in 2009 geschreven door Mark Ramirez voor zijn blog My Dog Bandit. We hebben die blog gearchiveerd toen Mark de Times Union verliet, maar deze post wordt nog steeds vaak bezocht. Om er zeker van te zijn dat we hangende commentaren modereren, plaatsen we het hier opnieuw.
Vorig jaar, tegen het einde van augustus, nam ik een van de moeilijkste beslissingen in mijn leven. Ik besloot Annabelle, onze 14 jaar oude familiehond, in te laten slapen.
Mijn favoriete foto van Annabelle.
Haar latere jaren waren, zoals ze voor velen van ons zijn, niet vriendelijk geweest. Ze had wat van haar zicht en gehoor verloren, veel van haar eetlust en het grootste deel van haar controle over haar lichaamsfuncties – steevast plaste ze elke ochtend op me als ik haar de trap af droeg van mijn appartement op de derde verdieping. Alle glucosamine en chondroïtine in de wereld konden haar niet helpen haar achterpoten te buigen, en het deed alleen al pijn om haar te zien lopen, stijfjes met haar nagels over de grond slepend.
Ik wist dat het tijd was.
We namen haar mee voor een laatste wandeling rond Saratoga Springs, en lieten haar de weg wijzen. We hebben haar een heel pak hotdogs gevoerd. De mensen van Upstate Animal Medical Center hadden niet meelevender kunnen zijn, huilden zelfs met ons mee toen Annabelle’s ademhaling vertraagde en vervolgens ophield.
Haar laatste dag, denk ik, ging zo goed als kon worden verwacht, zelfs als het een van de verdrietigste ervaringen van mijn leven blijft.
Dus ik kan me niet voorstellen waarom iemand de extra last zou willen hebben van het zelf euthanaseren van zijn huisdier.
Van een artikel in USA Today:
“Het is niet iets wat mensen zouden moeten doen,” waarschuwt hij. “Er is een reden waarom dierenartsen acht jaar lang naar de universiteit gaan.” Iemand zonder die opleiding begrijpt niet “dat er veel nuances en details zijn om rekening mee te houden” bij het vredig laten inslapen van een dier, waaronder leeftijd, grootte, conditie en andere zaken. Bovendien hebben ongetrainde mensen “geen secundaire systemen om op terug te vallen” als er iets onverwachts gebeurt.
(Een snelle Google-zoekopdracht leverde deze vrij gedetailleerde instructies op voor het bouwen van een CO2-kamer voor het euthanaseren van een klein huisdier: euthanasie bij kleine dieren thuis.)
Ik kan begrijpen waarom eigenaren liever hebben dat hun huisdier thuis, in een vertrouwde omgeving, zijn laatste adem uitblaast, maar het risico op verder lijden door het zelf te doen, lijkt gewoon te groot. Plus, humane samenlevingen en dierenasiels bieden opties voor een redelijke prijs. (De Animal Protective Foundation, bijvoorbeeld, euthanaseert honden voor $ 50.)
Zou je ooit overwegen om je huisdier zelf te laten inslapen? Ik hoop dat het een onderwerp is waarover ik me nog vele jaren geen zorgen hoef te maken.