Answer
Yes.
Een octopus is een zeedier met een zacht rond lichaam en acht lange flexibele armen aan de basis, die voorzien zijn van zuigschijven waarmee dingen (als prooi) kunnen worden vastgegrepen en vastgehouden. De octopus is een ongewerveld dier, dat wil zeggen dat het geen ruggengraat heeft.
Octopussen, inktvissen, inktvissen en nautilussen vormen de groep van de koppotigen (cephalopoda, van het Latijn voor “kop-voet”). Bovendien behoren koppotigen allemaal tot het phylum van de weekdieren (Mollusca), waardoor ze verwant zijn aan de eveneens doornloze slakken, naaktslakken en oesters (mollis betekent “zacht” in het Latijn) (Courage 2013b, 5). Bewijsmateriaal gevonden in fossielen uit het Cambrium (500 miljoen jaar geleden) wijst erop dat ze al heel lang bestaan. Hoewel hij oorspronkelijk een schelp had, verloor de octopus deze tijdens het late Jura (140 miljoen jaar geleden). De octopus leeft in alle zeven zeeën.
Karakteristieken
Omdat hij geen ruggengraat heeft, kan de octopus in en uit zeer kleine ruimten manoeuvreren, vaak binnen een gebied dat vergelijkbaar is met de grootte van een menselijk oog. De octopus heeft twee bijziende ogen die gepolariseerd licht kunnen waarnemen (gepolariseerde lichtgolven zijn lichtgolven waarbij de trillingen in één enkel vlak voorkomen). Er moet echter nog worden vastgesteld of de octopus kleur kan waarnemen. Verder heeft de octopus acht armen, drie harten, blauw bloed (omdat hun bloed meer koper dan ijzer bevat), en zuignappen die kunnen proeven en grijpen. In zijn natuurlijke omgeving kan men de octopus zowel zien lopen als rennen. Hij is in staat zich voort te bewegen met snelheden tot 25 mph.
Gedrag
De octopus is in staat tot snelle camouflage. Deze koppotige is niet alleen in staat van kleur te veranderen, maar ook van textuur. De inkt die hij spuit, wordt niet alleen gebruikt voor camouflage, maar ook om zijn vijanden kwaad te doen. Het is bekend dat octopussen schuilplaatsen bouwen (Mather 1995). Het vermogen van de octopus om zijn zuigers te gebruiken om te proeven en te grijpen, getuigt zowel van bewustzijn als van subjectief gedrag. Naast het manipuleren van objecten zijn octopuszuigers voortdurend bezig met het verzamelen van informatie over hun omgeving, waaronder tactiele en chemische signalen (Courage 2013b, 157). Mather (1994) heeft ook beschreven hoe sommige octopussen spleten in rotsen verbeteren waar ze schuilen, waarbij ze de holte vergroten door stenen en zand te verwijderen en stenen, schelpen, klauwen van vervelde krabben en zelfs flessen mee te nemen om de ingang gedeeltelijk te blokkeren. In een laboratoriumomgeving zijn onderzoekers voorzichtig met het beveiligen van tanks waarin zij octopussen hebben, omdat bekend is dat de octopus de deksels van tanks kan duwen en vervolgens door een laboratorium kan lopen. Een octopus is in staat om een deksel van een pot los te draaien. Octopussen hebben de aanleg om zich op twee benen voort te bewegen. Bij de octopus gebeurt dit door de werking van dwarse, longitudinale en schuine spierbundels in afwezigheid van enige skeletale ondersteuning (Margheri en anderen 2011).
Intelligentie
De octopus heeft een complex zenuwstelsel en is in staat om te leren en een geheugen aan te tonen. De neuronen zijn te vinden in de armen van de octopus en elke arm heeft tussen de 200 tot 300 zuignappen en een bundel zenuwen die de lokale beweging regelt en zintuiglijke informatie verzamelt, die het verwerkt en doorgeeft aan de hersenen (Judson 2016). Er is waargenomen dat ze je blik terugsturen; en, ze kunnen zelfs een van hun armen uitstrekken alsof ze je uitnodigen op een wandeling om de oceaanbodem te verkennen. Ze lijken te genieten van het spelen met speelgoed als ze zich bezighouden met speelgedrag en ze zijn in staat om eenvoudige doolhoven met regelmaat op te lossen. Zowel in het laboratorium als in de oceaan is bekend dat de octopus gezichten herkent. Het gezichtsvermogen is bij deze soort goed ontwikkeld en verschillende visuele discriminaties worden gemakkelijk aangeleerd, en hierin zijn de capaciteiten van de octopus vergelijkbaar met die van gewervelde dieren (Nixon 2003). Wanneer een wetenschapper zijn kleding heeft veranderd of zijn uiterlijk op een of andere manier heeft aangepast, is de octopus nog steeds in staat het individu te herkennen; en als hij een eerdere positieve ervaring heeft gehad, is het onwaarschijnlijk dat hij inkt zal spuiten. Ja, de octopus kan je echt leren kennen.
Interessante feiten
- Het meervoud van octopus is NIET octopi, maar octopussen Extern. Hoewel mensen misschien aannemen dat het meervoud “octopi” zou moeten zijn, is de uitgang -us misleidend. “Octopus” komt oorspronkelijk uit het Grieks (pous is voet) en niet uit het Latijn. Als je echt met je klassieke opleiding wilt pronken, moet je de achtvoetige wezens “octopodes” noemen.
- De zuignappen van koppotigen waren echter de inspiratiebron voor zuignappen – zowel de oude variant, gemaakt van kalebassen, als de moderne variant, gepatenteerd in 1882. Hij wordt beschouwd als het meest intelligente ongewervelde dier (Courage 2013b, 156)
- Albert Titus, een ingenieur aan de Universiteit van Buffalo, heeft het netvlies van de octopus gebruikt als model om een kunstmatig visueel verwerkingssysteem te bouwen. Met het “o-retina”, dat is gemaakt van siliconenchips, hopen hij en zijn team het type visuele informatie te diversifiëren dat kan worden verzameld van robotverkenners in exotische omgevingen – of het nu in de diepe oceaan is of diep in de ruimte (Courage 2013b, 180).
- De Giant Pacific Octopus is de grootste octopussoort ter wereld.
- Een leeuw is een zoogdier zoals wij; een octopus zit heel anders in elkaar, met drie harten, een brein dat zich om zijn keel wikkelt, en een bedekking van slijm in plaats van haar (Montgomery 2015, 12-13).
- Een octopus heeft een bek en gebruikt die om voedsel zoals krabben en weekdieren te verpletteren om te kunnen eten.
- Slim, sterk en flexibel, de octopus is een aanlokkelijk model voor een geheel nieuw soort veelarmige, multitalentvolle robot (Courage, 2013a).
