De verhaallijn van “Fiddler”, zoals iedereen op aarde nu wel zal weten, gaat over de wijze en goede oude Joodse boer Tevye, die op een boerderij woont met zijn vrouw en kinderen, waaronder drie dochters van huwbare leeftijd. In de loop van het stuk gebeuren er vier grote dingen: De drie dochters trouwen, en de Joden worden van hun land verdreven door een pogrom.
Nou, “Fiddler” begint met een lofzang op traditie, en dan gaan de drie dochters afwijken van de traditie door te trouwen met het verkeerde soort. In plaats van te wachten tot de koppelaarster hen een huwelijk schenkt, trouwt de eerste met een arme kleermaker, de tweede met een marxist en de derde, God verhoede het, met een goy. We weten al lang van tevoren dat dit gaat gebeuren; we ontmoeten alle jongens al vroeg, en op de een of andere manier zien we aan alle close-ups van liefdevolle ogen dat deze koppels op geen enkele manier uit elkaar te houden zijn, traditie of geen traditie. Het probleem is dat we ondraaglijk lang moeten wachten tot alle verwachte gebeurtenissen plaatsvinden, en als ze dan plaatsvinden, gebeurt dat allemaal op dezelfde manier. Elk koppel komt naar de vader. Hij is geschokt, woedend. Hij loopt een eind weg en heeft een lang gesprek met god over aan de ene kant ja en dan aan de andere kant nee. De clou is dat hij de kleermaker en de marxist accepteert, maar de grens trekt bij de goy.
Tussen trekt de revolutie door het land. We weten dit omdat een man met een krant in de eerste film opduikt en het ons vertelt. De revolutie gaat door tot het einde van de film, wanneer de Joden van hun land en hun huizen worden beroofd en in ballingschap worden gestuurd: sommigen naar Israël, anderen naar Chicago, enzovoorts. Zij lopen weg in silhouet, terwijl de symbolische vioolspeler blijft spelen. Hij staat natuurlijk voor de ontembare joodse moed en verdraagzaamheid. Ik ben er niet helemaal zeker van dat de jonge Israëlische mannen en vrouwen die in de Zesdaagse Oorlog vochten, zich met zijn aanvaarding zouden identificeren, maar dat geeft niet.
Het probleem met “Fiddler” is dat het zo fantastisch ver van de wortels van zijn verhaal afstaat, dat het net zo goed naar Ierland zou kunnen worden verplaatst, waar de boeren aardappelen konden verbouwen in plaats van maïs. Er is niets bijzonder Joods aan, behalve de kostuums en de decorstukken (hoewel het woord “Joods” zelf er in de ruim drie uur wel één keer mag insluipen). Elke etnische groep op aarde haalt zijn schouders op en heeft een speciale relatie met God en is filosofisch over dingen en wil dat zijn kinderen op de juiste manier met de juiste persoon trouwen.