Vitamine A is een cruciale bouwsteen voor veel dieren. Mensen hebben het slechts in zeer kleine hoeveelheden nodig, maar het speelt een vitale rol bij het gezichtsvermogen, de voortplanting, de foetale ontwikkeling, de groei, de immuunrespons en de cellulaire vorming van weefsel. We nemen het meestal op via de consumptie van voedingsmiddelen als spinazie, broccoli, eieren, melk en diverse vleessoorten. De tolerantie van vitamine A bij mensen varieert afhankelijk van leeftijd, geslacht en lichamelijke conditie. Uw persoonlijke aanvaardbare bovengrens hangt af van hoe efficiënt uw enzymsysteem is, en hoe efficiënt uw lever is in het opslaan van vitamine A. Terwijl de aanvaardbare bovengrens voor gezonde volwassenen is vastgesteld op 10.000 IE, treden tekenen van toxiciteit over het algemeen op wanneer ongeveer 25.000 tot 33.000 IE worden geconsumeerd.
Zonder voldoende vitamine A in je systeem, kun je gemakkelijk geconfronteerd worden met symptomen die net zo erg zijn als die van hypervitaminose A. Tekorten kunnen leiden tot een droge huid, diarree, blindheid, groeiachterstand en zelfs de dood.
Advertentie
Polaire beren zijn niet immuun voor de gevaren van het consumeren van te veel of te weinig vitamine A; ze worden net zo hard getroffen door een teveel of een tekort. Het enige verschil is dat ijsberen een veel hogere tolerantie hebben voor vitamine A. Een gezonde menselijke lever bevat bijvoorbeeld 575 internationale eenheden (IE) vitamine A per gram, terwijl de lever van een ijsbeer tussen de 24.000 en 35.000 IE per gram bevat. Vergelijk dat eens met de aanvaardbare bovengrens van vitamine A inname voor een gezonde volwassen mens: 10.000 IE.
Zoals veel dieren hebben ijsberen er baat bij een bepaalde hoeveelheid vitamine A in hun systeem te houden, maar niets wijst erop dat ze zulke grote hoeveelheden nodig hebben. In feite is hun fysiologie geëvolueerd om zoveel vitamine A te tolereren voor slechts één reden: om zeehonden te eten.
In het wild voeden ijsberen zich bijna uitsluitend met baardrobben en ringelrobben, die beide hoge niveaus vitamine A opslaan in hun levers en spek. Als je de lever van een baardrob zou eten, zou je lijden aan hypervitaminose A, maar de ijsbeer kan het feestmaal verdragen en ervan genieten. De zeehonden slaan grote hoeveelheden vitamine A op om hun jongen snel te laten groeien en te voeden in een barre, kille omgeving. Onthoud dat vitamine A een sleutelrol speelt in de groei en ontwikkeling van het jong. De zeehonden vertrouwen op deze vitamine om hen snel door hun kwetsbare pup stadia te loodsen.
Dus als het blauwe bord special bij uw favoriete diner ooit gesauteerde ijsbeer lever is, kunt u het misschien beter bij een salade houden. Bekijk de links op de volgende pagina voor meer informatie over vitamine A en ijsbeerlever.
Advertentie