Doe wat goed voelt, niet wat rationeel is
Mensen zien zichzelf als rationeel. Op school wordt ons geleerd om wiskunde te waarderen. (Ik haat wiskunde)
De ironie is – mensen denken dat onze soort rationeel is, maar dat zijn we niet. Lees de boeken van Dan Ariely. We worden elke dag bedrogen en gemanipuleerd op meer manieren dan we kunnen doorgronden.
Het is zinvol om geld te besparen. Het is zinvol om naar school te gaan en goed afgerond te worden. Het is zinvol om instructies op te volgen, te doen wat je gezegd wordt, op de stippellijn te tekenen, hypotheken te nemen, honden, huizen, auto’s, tv’s, meer telefoons dan je nodig hebt te kopen, te trouwen, kinderen te krijgen en een abonnement op Netflix te nemen. De meeste mensen doen die dingen, en ze zijn zinvol.
Maar waarom zou je zinvol willen zijn, als er geen zin is in het leven in het algemeen?
Het leven heeft geen plan of missie, en het maakt niet uit wat je bereikt – het zal geen verschil maken. Het is zinvoller om rationaliteit te vergeten, want er is geen rationaliteit in de wereld.
“Als er geen rationele reden voor je is om iets te doen, maar je wilt het toch doen, dan weet je dat het een goed idee is.”
Focus je op wat goed voelt. Concentreer je op de gevoelens. Doe wat je wilt. En doe niet wat je niet wilt.
Wanneer je overweegt iets te doen, raadpleeg dan je gevoel en vraag je af wat je werkelijk wilt. Alleen neurotici doen wat ze moeten doen.
Je hebt, gemiddeld, 30.000 dagen op deze planeet. Waarschijnlijk zelfs minder. De truc is om elke dag gedenkwaardig te maken. Rationaliteit is voor robots. Mens zijn gaat over voelen en ervaren. Het betekent leven als een vreugdevolle ervaring, wat het ook is.
Wetenschappers zeggen dat een quark het kleinste ding in het heelal is. Nee. Het kleinste ding is de spijt die je op je sterfbed zult voelen omdat je niet meer hebt gewerkt.
Be a Road, Not a Destination
Ik heb net een geweldig boek uit van Matt Haig, The Humans. Het gaat over een buitenaards wezen dat naar de aarde komt om waardevolle informatie te vernietigen, die uiteindelijk in een mens verandert, verliefd wordt en zich losmaakt van zijn thuiswereld. Het is een geweldige roman over de schoonheid van het menselijk bestaan.
Een van mijn hoogtepunten uit het boek was dit:
“Je hoeft niets te zijn. Forceer het niet. Voel je weg, en stop niet met voelen tot er iets past. Misschien past niets. Misschien ben je een weg en geen bestemming. Dat is prima. Wees een weg. Maar zorg ervoor dat het er een is met iets om naar te kijken uit het raam.”
De afgelopen vier jaar heb ik me gefocust op presteren en dat heeft me een hoop stress opgeleverd. Zoals de meeste ambitieuze twintigers joeg ik het geld en succes na om mijn onzekerheden te verbergen. Uiteindelijk verloor ik vrienden, maakte ik cruciale fouten, verloor ik veel geld en moest ik naar een ander land verhuizen.
Maar de prestatie wordt overgewaardeerd. Je hoeft niets te bereiken. Je hoeft niets te zijn. Je enige doel is te leven en van je “weg” een gedenkwaardige ervaring te maken.
Make Each Day a Saturday
In Humans verbaast de naamloze verteller zich over de domheid van de menselijke soort. Ik ben het met hem eens.
We willen gelukkig zijn, en toch doen we alles wat ons daar verder van verwijdert. We kopen dingen die we niet nodig hebben en doen activiteiten die we niet willen, en als we eindelijk doen waar we van houden, voelen we ons schuldig.
We schijnen niet in staat te zijn van het leven te genieten. En toch, dat is wat we zoeken.
Neem de werkweek. Mensen werken vijf dagen per week, vechten tegen het verkeer en vervloeken de wereld, om er twee te krijgen waarop ze kunnen ontspannen. Als ik erover nadenk, is het eigenlijk één dag – zondag voelt te dicht bij maandag om als een weekend te voelen.
De verteller van het boek grapt: “Noem me een wiskundig genie, maar waarom verwisselen mensen niet gewoon de dagen en hebben vijf leuke dagen en twee werkdagen?”
De beste manier om het leven te leven is om – in je hoofd – de naam van elke dag te veranderen in een zaterdag. Vergeet welke dag van de week het is, het is zaterdag. Doe alsof het zaterdag is. Voel je alsof het zaterdag is. Ontspan, doe waar je van houdt, en begin dingen te ontdekken die je leuk vindt.
Noem me jong of naïef, maar ik geloof echt dat het geen zin heeft om op een andere manier te leven. De vriend van mijn vader schreef op zijn blog: “Ik structureer mezelf op zo’n manier dat ik alleen doe waar ik van hou.”
Dat is de geest.
Love In The Broadest Sense
Als aliens naar de aarde kwamen en wilden ervaren hoe het is om mens te zijn, zouden ze moeten leren lief te hebben.
Het is het meest natuurlijke.
Liefde voor je ouders. Voor je vriendinnen, vriendjes, vrienden, buren, en dat aardige oude vrouwtje in de gang dat altijd “hallo” zegt.
Maar het is ook liefde voor je werk. Voor je leven. Voor schoonheid. Voor je planeet.
Hot voelen van liefde en passie zijn de meest menselijke gevoelens die er zijn. En samenzijn met mensen om wie je geeft, en die om jou geven, terwijl je doet wat jij zinvol vindt – kan het ultieme recept zijn voor een goed leven.
Creeer kunst om jezelf te ontdekken
Creeer kunst niet omdat je jezelf wilt uitdrukken – dat is irrelevant – maar eerder om jezelf te ontdekken. Of, zoals Neil Gaiman zegt, om “jezelf te redden.”
Wat er ook gebeurt, maak goede kunst.
In de flow-staat zijn voelt goed. Je voelt je levend. Je voelt je alsof je ertoe doet, zelfs als je kunst voor niemand anders dan voor jezelf is gemaakt. Je verandert iets, ook al is het maar het perspectief van één persoon.
Zo voel ik me, terwijl ik deze woorden schrijf. En als mensen me vragen wat mijn “schrijfstrategie” is, snappen ze het gewoon niet.
Maak je kunst specifiek genoeg, en het zal de harten van velen raken.
Kunst kan vele vormen aannemen: het kan een bedrijf zijn, een blogpost, een boek, een schilderij, een liedje, of een podcast. Het maakt niet uit wat het is, zolang het maar eerlijk, origineel en van jou is.
En als dapperheid is wat je doet als je iets onder ogen ziet waar je bang voor bent, maar het toch doet (anders zou het “roekeloosheid” worden genoemd) – dan is kunst een dappere daad om te doen.
We hebben meer echte kunst nodig – geen marketingtrechters.
Escape Through Laughter
Of je het nu weet of niet, maar lachen past bij je.
“Lachen lijkt, samen met waanzin, de enige uitweg te zijn, de nooduitgang voor mensen.”
Er zijn te veel serieuze mensen. De wereld heeft er niet nog een nodig.
De wereld heeft mensen nodig die meer kunnen lachen en andere mensen met hen kunnen laten lachen.
Escape Time With Fiction
Ik heb de afgelopen vier jaar geen fictie meer gelezen, en daar heb ik spijt van. Zoals de meeste mensen van mijn leeftijd onderschreef ik het “hustle dogma” en dacht: wie heeft een virtuele wereld nodig als we een echte hebben die vreemder is dan fictie?
Dat is misschien waar, maar fictie is belangrijk.
Fictie is een ontsnapping uit je werkelijkheid. Voor zelfingenomen egomanen als ik is fictie een manier om buiten mijn hoofd – en het leven – te treden en alles in perspectief te zien. Het stelt ons in staat naar het leven te kijken door de ogen van andere mensen.
Goede fictie kan een kaart van onze wereld geven. Het stelt je in staat de tijd te bevriezen en tegelijkertijd te versnellen. En het stelt je in staat te reizen zonder plaatsen te bezoeken die je anders niet had kunnen bezoeken.
En in tegenstelling tot de gangbare wijsheid is fictie beter dan de waarheid.
Het is meer dan alleen de waarheid.
Whatever You Do, Don’t Waste Time
Hetgeen dat ons verdrietig maakt, is tevens de beste uitvinding van het leven. De dood. Beperkte tijd.
Zonsondergangen zouden niet zo mooi zijn als er niet zo weinig van waren.
Momenten met je dierbaren zouden niet zo kostbaar zijn geweest als je wist dat er meer zouden zijn. We zijn sterfelijk, en dat maakt het leven zo waardevol.
Verlies dus niet de tijd die je hebt.
Deleg geen uitstel. Maak u geen zorgen. Als je je zorgen wilt maken, stel jezelf dan 30 minuten per week in om je zorgen te maken. Voel je weg en ervaar het leven in de resterende minuten. Omarm de dagen die je hebt.
Wat je ook doet, verspil geen tijd.
Doe in plaats daarvan al het bovenstaande.