“Ik ga dood van binnen…”

Je hebt zoveel pijn en ik wou dat ik het weg kon nemen. Je hebt zo duidelijk en bondig geschreven dat ik het bijna geloof. Bijna. En dan kom ik bij je laatste regel waar je zegt “…ik wil niet sterven-ik heb gewoon geen idee meer hoe ik moet leven”. Het is goed gezegd, poëtisch. Misschien kunnen we samen een manier vinden. Er is veel pijn en lijden geweest. Het spijt me voor alles wat je hebt verloren en alles wat je mist. Het pesten, de depressie, de zelfbeschadiging, en de kelderende cijfers, moeten zo overweldigend voelen. Het is op zijn zachtst gezegd moeilijk om ermee om te gaan. Ik geloof dat je het geprobeerd hebt en ik weet dat het moeilijk is. Maar waarom probeer je niet wat het moeilijkste is, voordat je zo’n definitieve beslissing neemt. Als je echt het gevoel hebt dat je niets te verliezen hebt, waarom ga je dan niet naar een dokter, vraag je om counseling, praat je niet met je moeder, een leraar, iemand die je kan helpen? Je komt hier dus ik weet dat je de moed hebt, waarom dan niet een stap verder gaan. Je leven is zoveel meer waard. Je hebt een plaats in deze wereld. De tijd verstrijkt altijd en niets blijft ooit hetzelfde. Verandering gaat langzaam en gaat pijnlijk voorbij. Je zult niet altijd gepest worden, geen vrienden hebben, depressief en geïsoleerd zijn. Deze tijd is nu en het doet zo’n pijn, maar deze tijd zal voorbijgaan. Hou gewoon nog even vol en wacht erop. Maar wacht niet alleen, grijp je kans en zoek hulp. Het is er, het is er echt. We zijn hier en je kunt met ons praten wanneer je maar wilt. Bel ons als je ooit het gevoel hebt jezelf pijn te doen, we willen je er doorheen helpen. Krop je angst op en spreek je gevoelens uit, schreeuw het uit als het moet. Sta op en laat je opmerken. Je hebt pijn en je verdient wat geduld en aandacht. Als je met een dokter, een leraar, je moeder zou praten, zouden ze je naar het ziekenhuis kunnen brengen en je in contact kunnen brengen met middelen en diensten. Er zijn opties voor mensen die depressief zijn en zichzelf pijn willen doen. Er zijn gezonde manieren om met je pijn om te gaan en je lijden te verlichten. Hoe kan ik je overtuigen om die kans te nemen, ik wou dat ik het wist? Alles wat ik heb zijn mijn woorden en ik waardeer het dat je ze leest, ik kan alleen maar hopen dat ze een verschil maken. Je hebt een verhaal te vertellen, en het is in het vertellen dat je misschien geneest. Jouw woorden geven je kracht, macht, acceptatie en opluchting. Ik dring er bij je op aan je verhaal te vertellen en te blijven vertellen, erover te schrijven en het steeds weer uit te praten tot je geest gerust is. De antwoorden liggen in jou, jij hebt de kracht om verandering teweeg te brengen, geloof dat je het kunt. Ik ben bang dat je dit allemaal al eerder hebt gehoord en dat mijn woorden niets nieuws zijn. Je wilt gewoon wat we allemaal willen, een beetje geluk en het gevoel dat je erbij hoort, dat is niet te veel gevraagd. Dit is wat ik je toewens en dit is wat ik geloof dat je kunt krijgen, als je jezelf maar de kans geeft, vele kansen. Je verdient er zoveel als nodig is. Ik zeg niet “tot ziens”, maar ik zeg wel “tot ziens” voor nu. Ik hoop dat we elkaar nog eens spreken. Het ga je goed.