Exxon Valdez vertrok uit de haven van Valdez, Alaska, om 21.12 uur op 23 maart 1989, met 53 miljoen liter ruwe olie op weg naar Californië. Een havenloods loodste het schip door de Valdez Narrows alvorens het schip te verlaten en de controle terug te geven aan Hazelwood, de kapitein van het schip. Het schip manoeuvreerde uit de uitgaande rijbaan in het Traffic Separation Scheme (TSS) om ijsbergen te vermijden. Na de manoeuvre en ergens na 23.00 uur, verliet Hazelwood de navigatiebrug en was in zijn hut op het moment van het ongeluk.
Hij liet derde stuurman Gregory Cousins achter op de navigatiebrug en matroos Robert Kagan aan het roer met instructies van de derde stuurman om terug te keren naar de zuidelijke rijbaan in het TSS op een vooraf afgesproken punt. De Exxon Valdez slaagde er niet in naar de vaargeul terug te keren en trof Bligh Reef rond 12.04 uur op 24 maart 1989. Het ongeval resulteerde in het lozen van ongeveer 11 miljoen gallons olie, 20% van de lading, in Prince William Sound.
Twee afgestudeerden van de Massachusetts Maritime Academy uit 1987 die op het moment van het ongeval aan boord van het schip werkten, John Peacock en Kevin Poyant, die elk hun Bachelor Of Science Degrees in Marine Transportation en 3rd Mate Licences van de United States Coast Guard hadden, waren bekend dat zij over de zijkant van het schip hebben gekeken nadat het aan de grond liep en getuige waren van de hoeveelheid ruwe olie die op dat moment uit het schip stroomde.
Exxon ontsloeg Hazelwood na het ongeluk.
Tijdens het proces tegen Hazelwood slaagden de aanklagers van de staat Alaska er niet in de jury ervan te overtuigen dat Hazelwood dronken was op het moment van de stranding. Hazelwood gaf zelf toe dat hij “twee of drie wodka’s” had gedronken tussen 16:30 en 18:30 diezelfde avond, voordat hij aan boord ging van de Exxon Valdez om 20:25. Zijn alcoholgehalte in het bloed werd vastgesteld op .061. De verdediging argumenteerde echter dat de bloedstalen bijna tien uur na het incident werden genomen en verkeerd werden behandeld.
In de meeste staten, waaronder Alaska, zijn bloedstalen na drie uur niet meer toegelaten, en een bewaarmiddel dat nodig is om gisting tegen te gaan, werd niet aan het staal toegevoegd. Fermentatie had de hoeveelheid alcohol in het monster kunnen doen toenemen, waardoor het resultaat ongeldig werd. In maart 1990 werd hij vrijgesproken van tweedegraads criminele baldadigheid, van het besturen van een vaartuig onder invloed en van roekeloos in gevaar brengen; hij werd echter wel veroordeeld wegens nalatigheid bij het lozen van olie, kreeg een boete van 50.000 dollar en werd veroordeeld tot 1.000 uur taakstraf. Na acht jaar van uiteindelijk onsuccesvolle beroepen, begon hij in 1999 met zijn taakstraf.
Als gevolg van het ongeval schorste de kustwacht van de Verenigde Staten in 1991 zijn kapiteinslicentie voor een periode van negen maanden.