HerhalingEdit
Herhaling is het belangrijkste komische element en wordt vaak gebruikt in combinatie met andere elementen om deze te versterken. De “callback” in de komedieschrijfkunst – waarbij een uitspraak of thema wordt herhaald als clou of afsluiting van een scène – is een klassiek voorbeeld van de spanning en ontlading die mogelijk zijn door herhaling. Het is ook de basis voor “Engelsman, Ier, en Schot”-grappen, waar herhaling wordt gebruikt om een modus operandi op te zetten en spanning op te bouwen voordat de Ier (meestal verondersteld de domme te zijn) zorgt voor de oplossende juxtapositie.
Hyperbool, of overdrijvingEdit
Hyperbool, een overstatement, is een stijlfiguur waarin uitspraken overdreven of extravagant zijn. Het kan worden gebruikt om sterke gevoelens of een sterke indruk weer te geven of te beïnvloeden.
UnderstatementEdit
Een understatement is een stijlfiguur waarbij uitspraken opzettelijk worden afgezwakt. Het kan worden gebruikt om de nonchalance (of vergeetachtigheid) van de spreker aan te geven met betrekking tot een vaak belangrijke of anderszins opmerkelijke situatie. Het resulteert vaak in ironie wanneer bijvoorbeeld de reactie van de spreker op een gebeurtenis niet overeenkomt met hoe de toeschouwer verwacht dat de spreker zal reageren.
Double entendreEdit
Een double entendre is een gesproken zin die op twee manieren kan worden opgevat. De eerste, letterlijke betekenis is een onschuldige, terwijl de tweede, figuurlijke betekenis vaak ironisch of gewaagd is en van het publiek enige aanvullende kennis vereist om de grap te begrijpen.
PunEdit
Een woordspeling bestaat uit een opzettelijke verwarring van gelijksoortige woorden of zinsdelen voor een humoristisch effect, hetzij humoristisch of serieus. Een woordspeling kan berusten op de veronderstelde gelijkwaardigheid van meerdere gelijksoortige woorden (homonymie), van verschillende betekenisnuances van één woord (polysemie), of van een letterlijke betekenis met een metafoor.
JuxtapositieEdit
Juxtapositie is een literaire techniek die het publiek ertoe brengt twee elementen met elkaar te vergelijken, simpelweg omdat ze naast elkaar zijn geplaatst. Wanneer de vergelijking onverwacht is, ontstaat er ironie. In sommige gevallen kan dit worden gecreëerd door grammaticale ambiguïteit. Bijvoorbeeld succes en mislukking.
Vergissing van identiteitEdit
De vergissing van identiteit (vaak van een tweeling voor een ander) is een eeuwenoud komisch apparaat dat door Shakespeare in verschillende van zijn werken wordt gebruikt. De vergissing kan zowel een opzettelijke daad van misleiding zijn als een ongeluk. Moderne voorbeelden zijn The Parent Trap, The Truth About Cats and Dogs, Sister, Sister, en de films van Mary-Kate en Ashley Olsen
TabooEdit
Er zit een bevrijdend element in iets zeggen dat niemand anders zou zeggen in een beschaafde omgeving. Walgelijk of politiek fout zijn voor een publiek kan een publiek verrassen en choqueren (bijv. grappen over pedofielen).
Comic timingEdit
Comic timing is het gebruik van pacing en delivery om de effectiviteit van comedy te vergroten. Vaak lassen schrijvers en vertolkers van komedies een dramatische pauze of beat in om het publiek in staat te stellen de subtekst van de komische situatie of grap te onderscheiden. Daarnaast kunnen komieken een lach creëren door snelle en langzame timing naast elkaar te zetten, zoals George Carlin deed in zijn routine “Seven Words You Can’t Say On Television”.
SlapstickEdit
Slapstick is een vorm van komedie met overdreven fysiek geweld. Slapstick werd veel gebruikt door Buster Keaton, Charlie Chaplin, Laurel en Hardy, de Keystone Kops, de Three Stooges. Slapstick komt ook veel voor in tekenfilms zoals Tom and Jerry en Looney Tunes.
StereotypeEdit
Stereotypen in humor zijn wanneer een overdreven en ongenuanceerde versie van een persoon of een groep mensen wordt gebruikt om het origineel belachelijk te maken.