Ed Kemper nam zijn eerste leven toen hij 10 jaar oud was. Zoals Biografie beschrijft, begroef het kind een familie kat levend. Toen hij 13 was, slachtte hij een tweede kat af met een mes. Het kind had duidelijk hulp nodig, maar zijn ouders waren er niet op voorbereid om die te bieden. De tiener trok kort bij zijn vader in, maar werd uiteindelijk afgewezen, volgens Psychology Today. Daarna woonde hij bij zijn grootouders. Kemper verafschuwde zijn grootmoeder, die hij later beschuldigde van misbruik. Dus schoot hij haar op 15-jarige leeftijd dood “om te zien hoe het voelde.” Daarna vermoordde hij zijn grootvader om hem de gruwel van de ontdekking van de dood van zijn vrouw te besparen.
Diagnose paranoïde schizofrenie, Kemper bracht de rest van zijn jeugd door in een detentiecentrum voor geesteszieke criminelen. Hij werd vrijgelaten toen hij 21 was en ging, tegen het advies van een deskundige in, weer bij zijn mishandelende moeder wonen. In de drie jaar die volgden maakte hij op brute wijze een einde aan het leven van zes studentes, zijn moeder en haar beste vriendin. Net zoals hij had gedaan met de poppen van zijn zussen, onthoofdde Kemper zijn slachtoffers.
De vrouw die hem het leven gaf, en – in Kemper’s gedachten – dat leven ruïneerde, zou zijn laatste slachtoffer zijn. Kemper herinnerde zich: “Ik zei: ‘Het gaat niet meer gebeuren met meisjes. Het moet tussen mij en mijn moeder blijven.” Hij sloeg haar dood met een klauwhamer en, zoals hij het uitdrukte, “vernederde” haar levenloze lichaam. Nadat hij zich had overgegeven aan haar resten, waarschuwde hij de politie voor wat hij had gedaan.
Dus ja, Ed Kemper leeft nog, maar wat een ziek en verwrongen leven is het geweest.