- A: Ongedifferentieerd
- B: Vrouwelijk
- C: Mannelijk
- D: Vrouwelijk
- E: Mannelijk
- F: Vrouwelijk
De uitwendige geslachtsorganen van zowel de mannetjes als de vrouwtjes hebben een vergelijkbare oorsprong. Zij ontstaan uit de genitale knobbel die zich anterieur aan de cloacale plooien vormt (woekerende mesenchymale cellen rond het cloacale membraan). Het caudale aspect van de cloacale plooien wordt verder onderverdeeld in de posterieure anale plooien en de anterieure urethrale plooien. Bilateraal van de plooi van de urethra worden de genitale zwellingen (tuberkels) zichtbaar. Deze structuren zijn de toekomstige scrotale zwellingen en de labia majora bij respectievelijk mannetjes en vrouwtjes.
De genitale tuberkels van een acht weken oud embryo van beide geslachten zijn identiek. Ze hebben allebei een eikelgebied, dat later de glans clitoridis (vrouwtjes) of glans penis (mannetjes) zal vormen, een urogenitale plooi en groef, en een anale knobbel. Met ongeveer tien weken lijken de uitwendige geslachtsorganen nog op elkaar. Aan de basis van de eikel bevindt zich een groef die bekend staat als de coronale sulcus of corona glandis. Hier zal de toekomstige voorhuid aanhechten. Net voor de anale knobbel versmelten het caudale uiteinde van de linker- en rechterplooi van de urethra tot de raphe urethralis. Het laterale deel van de genitale knobbel (de laterale knobbel genoemd) groeit in de lengterichting en is bij beide geslachten ongeveer even lang.
Menselijke fysiologieEdit
De mannelijke uitwendige geslachtsorganen omvatten de penis, de mannelijke urinebuis, en het scrotum. De uitwendige geslachtsorganen van de vrouw omvatten de clitoris, de grote schaamlippen en de kleine schaamlippen, die samen de vulva worden genoemd. De uiterlijke kenmerken van de uitwendige geslachtsorganen lopen bij verschillende mensen sterk uiteen.
De meeste wetenschappers en geleerden zijn het erover eens dat de eikel clitoris en de eikel penis elk zo’n 7.000 gevoelszenuweinden bevatten. Er was een studie uit 1999 waarin een groep wetenschappers beweerde dat de clitoris meer zenuwuiteinden heeft dan de penis; dit is echter weerlegd met recentere studies. Het verschil is dat de eikel clitoris ze samenpakt in een volume dat slechts ongeveer een tiende is van dat van de eikel penis. Bovendien heeft de glans clitoridis een grotere variabiliteit in cutane corpusculaire receptordichtheid (1-14 per 100× high-powered veld) dan de eikel penis (1-3 per 100× high-powered veld). Deze concentratie van zenuwen maakt de glans clitoridis gevoeliger dan de glans penis. Als gevolg daarvan kunnen veel vrouwen ongemak – zelfs pijn – voelen bij meer dan een zachte aanraking.