Lycaon, in de Griekse mythologie, een legendarische koning van Arcadië. Volgens de overlevering was hij een goddeloze en wrede koning die Zeus, de koning der goden, probeerde te verleiden tot het eten van mensenvlees. De god liet zich niet misleiden en verwoestte in woede de aarde met de zondvloed van Deucalianus, volgens Ovidius’ Metamorfosen, Boek I. Lycaon zelf werd in een wolf veranderd.
Het verhaal van Lycaon werd blijkbaar verteld om een buitengewone ceremonie, de Lycaea, uit te leggen die ter ere van Zeus Lycaeus op de berg Lycaeus werd gehouden. Volgens Plato (Republiek, Boek VIII) zou deze ceremonie gepaard gaan met mensenoffers en lycantropie (het aannemen van de gedaante van een wolf). De Griekse reiziger Pausanias impliceert dat de rite in de 2e eeuw na Christus nog steeds werd beoefend.
Een tweede Lycaon was een zoon van Priam, die door Achilles werd gedood in een van de meest gedenkwaardige scènes in de Ilias van Homerus (Boek XXI, regels 34 e.v.). Een derde Lycaon was een zoon van Ares die door Heracles werd gedood.