Heeft u zich ooit afgevraagd wanneer de kalveren hun vlekken verliezen? Herten zijn rustig en toch lastig in de natuur – echt beschermend voor hun reekalf, al moeten ze hun baby’s soms achterlaten als ze op zoek zijn naar voedsel.
De reekalfjes zijn afhankelijk van hun ouders als het gaat om hun groei en ontwikkeling in een natuurlijke habitat.
In de beginfase van het leven van een reekalfje zijn hun geurklieren bijvoorbeeld nog niet goed ontwikkeld, zodat ze afhankelijk zijn van het voedsel van hun moeder. Afgezien daarvan, een ander ding dat verdwijnt als een reekalf zich ontwikkelt, zijn hun vlekken.
De witte vlek van een reekalf
Wanneer ze geboren worden, kunt u talrijke witte vlekken op hun roodbruine vacht zien. Gewoonlijk zijn er twee rijen witte vlekken aan weerszijden van de achterkant van de nek tot aan de staart van het reekalf.
En in elke rij zijn er ongeveer 30 tot 40 vlekken verspreid over het lichaam van het reekalf. Er kunnen echter meer vlekken zijn door variaties in grootte en vorm.
Deze vlekken zijn duidelijk en merkbaar bij alle jonge reekalfjes. Wat men over hun witte vlekken moet weten, is dat hun pels helemaal niet helemaal wit is.
Het is gebleken dat de witte vlek alleen het bovenste deel van elke pelsstreng overheerst. Aan de buitenkant zijn wel waarneembare witte vlekken te zien, maar de wortels van elke streng hebben geen witte kleur.
Omdat de witte kleur niet op de wortels zelf aanwezig is, zullen de witte vlekken op den duur verdwijnen. De vraag is wanneer.
Nadeel
Omdat ze zich niet kunnen verdedigen, zijn reekalfjes goed in het verbergen van zichzelf. Hun vacht past bij hun omgeving waardoor ze bijna onzichtbaar zijn.
Het gevlekte patroon is echter niet goed voor camouflage in sommige gebieden zoals grasachtige plaatsen.
Eerste Bestaan
Makelijk genoeg zijn jonge kalveren in hun eerste paar dagen na de geboorte een totale kreupele. Gedurende de hele dag wordt ongeveer 90 tot 95 procent van de tijd doorgebracht liggend in hun ‘bedjes’, hoewel er momenten zijn dat ze opstaan om hun lichaampjes te strekken, om vervolgens naar andere plekken te gaan waar ze (weer) rustig kunnen slapen.
Tijdens de eerste anderhalve maand zwerven ze meestal rond en kiezen ze hun slaapplek binnen een kleine straal weg van de vorige plek.
De houding van een reekalfje, wanneer het in bed ligt, is ofwel gekruld in een strakke cirkel of neergelegd met de kop omhoog om hen gemakkelijk te waarschuwen wanneer er gevaar is.
Wanneer een reekalf wat kracht krijgt, begint het nu zijn moeder over korte afstanden te volgen en begint het de huidige omgeving te verkennen.
Bescherming van het reekalf
Het leven in het bos is een uitdaging door de vele roofdieren die op hen jagen en hen willen voeden. Zoals hierboven vermeld, heeft een jong hert vlekken over zijn hele lichaam om hen te helpen camoufleren voor roofdieren. Hun gevlekte vacht versmelt met hun omgeving.
Het moeder hert maakt meerdere slaapplaatsen voor hun kalveren, zelfs als het bos uitgestrekt is. Het moederhert blijft het grootste deel van de tijd weg van het jonge reekalf om geen roofdieren aan te trekken en komt alleen terug als ze haar baby op een van de slaapplaatsen wil voeden.
Waarom blijft moederhert het grootste deel van de tijd weg van het jonge reekalf? Dat is omdat een roofdier een volwassen hert kan opsporen door zijn geur. Een jong reekalf daarentegen is geurloos, waardoor het minder gevoelig is om te worden opgespoord.
Het is zelfs zo dat hun lichaam helemaal geen geur heeft – een effectieve manier om zich te beschermen door geen roofdieren naar hun locatie te lokken. Als een reekalf de eerste week overleeft, heeft het een goede kans om volwassen te worden.
Hoe lang houden babyherten hun vlekken?
De reekalfjes behouden hun witte vlekken 90 tot 120 dagen na de geboorte; heel nuttig voor hun overleving. Na die tijd verdwijnen de vlekken van hun lichaam.
Eenmaal verdwenen, komt er een glanzende bruinachtige vacht voor in de plaats. Een dikkere vacht vervangt de vorige vacht van het reekalfje als de witte vlekken langzaam vervagen. Het doel van de dikkere vacht is dat ze de winter kunnen overleven.
Ontdekken van de volwassenheid
Als ze ongeveer twee weken oud zijn, beginnen de reekalfjes te experimenteren met voedsel, waardoor ze in staat zijn hun soort vegetatie te bepalen.
De reekalfjes leren eten door hun moeder te observeren terwijl ze aan het eten zijn. Ze leren welk voedsel veilig is om te eten en welk niet. Ze leren ook uit zichzelf terwijl ze in het bos snuffelen.
Nadat ze twee maanden oud zijn, is hun 4-kamer maag volledig ontwikkeld, en kunnen ze nu overleven zonder de melk van hun moeder.
Moederdieren blijven echter voor hun kalveren zorgen tot ze vier tot vijf maanden oud zijn, of langer, afhankelijk van de moeder.
Spelen en ontwikkeling
Zoals u misschien al weet, laten tekenfilms zien dat kalveren speels zijn (zoals in de Disney-film Bambi). In de echte wereld zie je hetzelfde.
Spelen maakt deel uit van de lichamelijke en sociale ontwikkeling van een reekalf. Dergelijke activiteiten helpen hen hun spieren te versterken en hun reflexen te verbeteren, wat van pas komt als ze aan roofdieren moeten ontsnappen.
Tijdens hun speeltijd rennen ze naar hun moeder en nodigen haar uit om te spelen. Deze keer zal de moeder gehoorzamen en enkele uren deelnemen aan het achtervolgingsspel.
Naast de fysieke ontwikkeling helpt spelen de reekalfjes ook bij het opbouwen van hun gedrag, waardoor ze hun plaats in de sociale orde zullen innemen. Deze gedragingen kunnen worden geërfd van hun moeder, maar meestal zullen ze het leren door het observeren van hun omgeving als geheel.
Gedragingen zoals schijngevechten, geurmarkering en agressieve houdingen maken deel uit van het zijn van een volgroeid volwassen hert.
Voor mannetjes traint het spelen hen om de basisvaardigheden te verwerven voor de ontwikkeling van hun gedrag, zodat ze later in hun leven met succes kunnen concurreren om fokrechten.
Conclusie
Kennis van de vroege stadia van het leven van een hert is een uitstekende basis voor degenen die graag op hen jagen. U weet nu wanneer reekalfjes hun vlekken verliezen.
Nu bent u zich ervan bewust dat er voor hen, om te overleven, enkele veranderingen nodig zijn om zich aan hun omgeving aan te passen. En door de moeder en een dosis sociale interacties met andere dieren, kan een eens kwetsbaar schepsel uitgroeien tot een volgroeid volwassen hert.