Opmerking van de redacteur: De meningen in deze blogpost zijn uitsluitend die van de auteur.
Er is veel gezegd over de inspiratie van de oude Irokezen “Grote Vredestichter” bij het planten van de zaden die hebben geleid tot de vorming van de Verenigde Staten van Amerika en haar representatieve democratie.
De Irokezen Confederatie, gesticht door de Grote Vredestichter in 11421, is de oudste levende participerende democratie op aarde2. In 1988 bracht de Senaat van de V.S. hulde met een resolutie3 waarin stond: “De confederatie van de oorspronkelijke 13 koloniën tot één republiek werd beïnvloed door het politieke systeem dat door de Iroquois Confederatie was ontwikkeld, evenals veel van de democratische beginselen die in de grondwet zelf waren opgenomen.”
De volkeren van de Iroquois Confederatie, ook bekend als de Six Nations, noemen zichzelf de Haudenosaunee, (spreek uit als “hoo-dee-noh-SHAW-nee”). Het betekent “volkeren van het langhuis”, en verwijst naar hun lange, met schors bedekte langhuizen waarin vele families woonden. Toen de eerste Europese ontdekkingsreizigers hen in het begin van de zeventiende eeuw ontmoetten, was dit een verfijnde en bloeiende samenleving van meer dan 5000 mensen.
Grafische afbeelding van longhouses in Haudenosaunee-nederzettingen. Uit Native America, aflevering twee, getiteld Nature to Nations.
De Iroquois Confederatie bestond oorspronkelijk uit vijf afzonderlijke naties – de Mohawks, die zichzelf Kanienkehaka noemden, of “mensen van het flint land”, de Onondaga, “mensen van de heuvels”, de Cayuga, “waar ze de boten aan land brengen”, de Oneida, “mensen van de staande steen”, en de Seneca, “de mensen van de grote heuvel”, die in de noordoostelijke regio van Noord-Amerika leefden. Het Tuscarora-volk, “mensen van het hemd”, migreerde in 1722 naar het land van de Irokezen.
“De Grote Vredestichter4 bracht vrede onder de vijf volken,” aldus Oren Lyons in een interview met Bill Moyers in 1991. Lyons is de vertrouwenspersoon van de Turtle Clan van de Seneca Naties, en lid van zowel de Onondaga als de Seneca naties van de Irokezen Confederatie.
Op dat moment waren de naties van de Irokezen verwikkeld in voortdurende conflicten tussen stammen. De kosten van de oorlog waren hoog en hadden hun samenlevingen verzwakt. De Grote Vredestichter en de wijze Hiawatha, opperhoofd van de Onondaga stam, dachten na over hoe zij het beste vrede tussen de volken konden brengen. Zij reisden naar elk van de vijf volken om hun ideeën voor vrede uit te wisselen.
Een raadsvergadering werd bijeengeroepen, en Hiawatha presenteerde de Grote Wet van Vrede. Deze verenigde de vijf volken in een Volkenbond, de Irokezenbond, en werd de basis voor de grondwet van de Irokezenbond.5
“Elk volk behield zijn eigen leiderschap, maar ze kwamen allemaal overeen dat over gemeenschappelijke zaken zou worden beslist in de Grote Raad van Stamhoofden,” zei Lyons6. “Het concept was gebaseerd op vrede en consensus in plaats van op strijd.”
GEDELATEERDE VIDEO | Traditionele Wampum Riemen Marcus Hendricks zet de traditie van het met de hand maken van Wampum kralen voort.
Hun grondwet, opgetekend en levend gehouden op een twee rijige wampum gordel7, bevatte veel concepten die vandaag de dag bekend zijn bij de burgers van de Verenigde Staten.
|
Iroquois Confederatie en de Grote Wet van Vrede
|
Grondwet van de Verenigde Staten
|
|---|---|
|
Beperkt leden om meer dan één office in de Confederatie te bekleden.
|
Artikel I, lid 6, clausule 2, ook bekend als de onverkiesbaarheidsclausule of de emolumentenclausule, verbiedt leden van het Congres die in functie zijn, om door de federale regering ingestelde offices te bekleden, terwijl het leden van de uitvoerende of rechterlijke macht ook verboden is om in het Amerikaanse Huis of de Senaat te dienen.
|
|
Opzet van processen om leiders binnen de Confederatie af te zetten
|
Artikel II, lid 4 luidt: “De president, vice-president en alle civiele Officers van de Verenigde Staten zullen uit hun ambt worden ontzet bij afzetting wegens, en de veroordeling van, hoogverraad, omkoperij of andere zware misdaden en overtredingen.”
|
|
Benoemt twee takken van de wetgevende macht met procedures voor het goedkeuren van wetten
|
Artikel I, lid 1, of de Vesting Clauses, luidt: “Alle wetgevende bevoegdheden hierin toegekend, zullen worden toegekend aan een Congres van de Verenigde Staten, dat zal bestaan uit een Senaat en een Huis van Afgevaardigden.” Vervolgens worden hun wetgevende bevoegdheden uiteengezet.
|
|
Geeft aan wie de bevoegdheid heeft de oorlog te verklaren
|
Artikel I, sectie 8, clausule 11, ook bekend als de oorlogsclausule, geeft het Congres de bevoegdheid “de oorlog te verklaren, brieven van Marque en Reprisal te verlenen, en regels vast te stellen betreffende de gevangenneming te land en te water;”
|
|
Het creëren van een machtsevenwicht tussen de Iroquois Confederatie en individuele stammen
|
De diffgerende taken die zijn toegewezen aan de drie takken van de regering van de V.S.Amerikaanse regering: Wetgevende (Congres), Uitvoerende (President), en Rechterlijke (Hooggerechtshof) macht in evenwicht te brengen en te scheiden in de regering.
|
In 1744 hield de Onondaga leider Canassatego een toespraak waarin hij de twistende 13 koloniën aanspoorde zich te verenigen, zoals de Iroquois hadden gedaan bij de ondertekening van het Verdrag van Lancaster. Deze culturele uitwisseling inspireerde de Engelse kolonist Benjamin Franklin tot het afdrukken van Canassatego’s toespraak.
“Wij bevelen van harte Unie en een goede Overeenkomst tussen u onze Broeders aan,” had Canassatego gezegd. “Wees het nooit oneens met elkaar, maar behoud een strikte vriendschap voor elkaar, en daardoor zullen jullie, net als wij, sterker worden. Onze wijze voorvaderen hebben een unie en vriendschap tussen de vijf naties ingesteld; dit heeft ons formidabel gemaakt; dit heeft ons een groot gewicht en gezag gegeven bij onze naburige naties. Wij zijn een machtige Confederatie; en, door dezelfde methodes in acht te nemen die onze wijze Voorvaderen hebben gevolgd, zult u nieuwe Kracht en Macht verwerven; daarom wat u ook overkomt, val nooit uit elkaar met een ander.”
Hij gebruikte een metafoor dat vele pijlen niet zo gemakkelijk gebroken kunnen worden als één. Dit inspireerde de bundel van 13 pijlen die door een adelaar worden vastgehouden in het Grootzegel van de Verenigde Staten.
Het Grootzegel van de Verenigde Staten ca. 1917 – 1919
Franklin verwees naar het Iroquois-model toen hij zijn Plan of Union8 presenteerde op het Albany-congres in 1754, dat werd bijgewoond door vertegenwoordigers van de Iroquois en de zeven koloniën. Hij nodigde de leden van de Grote Raad van de Irokezen uit om het Continentaal Congres in 1776 toe te spreken.
Het Indiaanse bestuursmodel dat rechtvaardig is en altijd aan de behoeften van de komende zevende generatie zal voldoen, is ontleend aan de Confederatie van de Irokezen. Het principe van de zevende generatie schrijft voor dat beslissingen die vandaag worden genomen, moeten leiden tot duurzaamheid voor zeven generaties in de toekomst. En inheemse volken in Noord-Amerika waren en zijn voor het grootste deel georganiseerd volgens democratische principes die zich richten op het scheppen van sterke verwantschapsbanden die leiderschap bevorderen waarbij eer niet wordt verdiend door materieel gewin maar door dienstbaarheid aan anderen.
In de vlakten was het een grote eer om je paarden aan de armste leden van de stam te geven. De potlatch die in het Noordwesten van de Pacific nog steeds wordt toegepast, is een ander voorbeeld van het vrijwillig herverdelen van rijkdom onder hen die het minst hebben.
En de Iroquois? Zij leven nog steeds met hun eigen grondwet en regering. Hun voorbeeld was de aanzet tot de verspreiding van democratische instellingen over de hele wereld, zoals te zien is in “Nature to Nations”, aflevering twee van de PBS-serie Native America.
Terri Hansen is een onafhankelijk journalist met bijlagen in Indian Country Today, YES! Magazine, The Revelator, Pacific Standard, VICE, Earth Island Journal en anderen. Ze woont voornamelijk in de wildernis van de Pacific Northwest. Ze is lid van de Winnebago stam en een niet-geregistreerde Cherokee. Ze doet sinds 1990 verslag van inheemse stammenkwesties en sinds 2009 van mondiale inheemse kwesties. Chat met haar op Twitter @TerriHansen
1) Johansen, B. E. (1995). Datering van de Iroquois Confederatie. Akswesane Notities Nieuwe Reeks, 1, 62-63. Retrieved November 30, 2018
2) De redactie van Encyclopaedia Britannica. (2018, 4 okt.). Irokezen Confederatie. Encyclopedia Britannica. Retrieved November 30, 2018
3) Verenigde Staten. Select Committee on Indian Affairs. (1988). H. Con. Res. 331. Op 20 november 2018
5) Murphy, G. (1997). Modern History Sourcebook: The Constitution of the Iroquois Confederacy. Fordham University. Op 27 november 2018
ontleend.
6) Ely Parker 1770-1844. Retrieved on November 27, 2018
7) Iroquois Constitution. Parson’s College. Retrieved on November 27, 2018
8) Tansill, C.C. (1927). Albany Plan van Unie 1754. Documenten Illustratief van de Vorming van de Unie van de Amerikaanse Staten Huisdocument Nr. 393. Government Printing Office. Yale Law School. Retrieved on November 29, 2018
National Archives. (2018, 24 sept. ). De grondwet van de Verenigde Staten: A Transcription. Retrieved on November 29, 2018
Walker, G. (2016, Aug. 5). Grondwet van de Iroquois Naties. Retrieved on November 27, 2018