Neil deGrasse Tyson, (geb. 5 oktober 1958, New York, New York, V.S.), Amerikaans astronoom die de wetenschap populariseerde met zijn boeken en veelvuldige optredens op radio en televisie.
Waar is Neil deGrasse Tyson het meest bekend om?
Neil deGrasse Tyson is het meest bekend om zijn popularisering van de wetenschap met boeken als The Pluto Files (2009) en door zijn frequente optredens op televisie als talkshowgast of als gastheer van zijn serie over wetenschap, Cosmos: A Spacetime Odyssey (2014).
Wat was de opleiding van Neil deGrasse Tyson?
Neil deGrasse Tyson deed zijn bachelorstudie natuurkunde aan Harvard University (1980). Hij behaalde een mastergraad (1983) in astronomie aan de Universiteit van Texas in Austin en een mastergraad en een doctorsgraad (1989 en 1991, respectievelijk) in astrofysica aan de Universiteit van Columbia.
Tyson was negen jaar oud toen zijn interesse in astronomie werd aangewakkerd door een bezoek aan het Hayden Planetarium in het American Museum of Natural History in New York City. Tyson behaalde in 1980 een bachelorgraad in natuurkunde aan de Harvard Universiteit in Cambridge, Massachusetts, en in 1983 een mastergraad in astronomie aan de Universiteit van Texas in Austin. Hij begon met het schrijven van een vraag-en-antwoord column voor het populaire astronomie tijdschrift StarDate van de Universiteit van Texas, en materiaal uit die column verscheen later in zijn boeken Merlin’s Tour of the Universe (1989) en Just Visiting This Planet (1998).
Tyson behaalde vervolgens een master (1989) en een doctoraat in de astrofysica (1991) aan de Columbia University, New York City. Hij was postdoctoraal onderzoeker aan de Princeton University van 1991 tot 1994, toen hij in dienst trad bij het Hayden Planetarium als stafwetenschapper. Zijn onderzoek had betrekking op problemen in verband met de galactische structuur en evolutie. Hij werd waarnemend directeur van het Hayden Planetarium in 1995 en directeur in 1996. Van 1995 tot 2005 schreef hij maandelijkse essays voor het tijdschrift Natural History, waarvan sommige werden gebundeld in Death by Black Hole: And Other Cosmic Quandaries (2007), en in 2000 schreef hij een autobiografie, The Sky Is Not the Limit: Adventures of an Urban Astrophysicist. Zijn latere boeken omvatten Astrophysics for People in a Hurry (2017) en Letters from an Astrophysicist (2019).
Als directeur van het Hayden Planetarium hield Tyson toezicht op een volledige vervanging van de faciliteit, die in 2000 werd geopend. De nieuwe opstelling van het planetarium verdeelde de hemellichamen van het zonnestelsel in groepen. Pluto werd niet ingedeeld bij de aardse planeten of de joviaanse planeten, maar werd gegroepeerd bij de Kuipergordelobjecten. Die beslissing (zes jaar voordat de Internationale Astronomische Unie Pluto als dwergplaneet aanwees) bleek nogal controversieel, en Tyson werd overstelpt met boze brieven. Hij schreef over die ervaring in The Pluto Files: The Rise and Fall of America’s Favorite Planet (2009), waarin hij een deel van de sentimentele gehechtheid aan Pluto’s planethood toeschrijft aan culturele factoren zoals het feit dat Pluto de enige planeet is die door een Amerikaan is ontdekt (astronoom Clyde Tombaugh) en dat het populaire tekenfilmfiguurtje de hond van Mickey Mouse ernaar is vernoemd.
Naast zijn vele boeken was Tyson een bekend popularisator van de wetenschap op televisie en radio. Hij was regelmatig te zien in talkshows als The Daily Show with Jon Stewart en The Colbert Report. In 2004 was hij gastheer van de vierdelige televisieserie Origins, waarin de oorsprong van het heelal, sterren, planeten en leven werd onderzocht. Van 2006 tot 2011 was hij de gastheer van de televisieserie NOVA scienceNOW, en vanaf 2009 was hij ook gastheer van het wekelijkse radioprogramma StarTalk. Vanaf 2015 was Tyson voorzitter van een televisie talkshow gebaseerd op zijn radioprogramma. Deze werd uitgezonden op het National Geographic Channel. In 2014 was hij gastheer van de televisieserie Cosmos: A Spacetime Odyssey, een “voortzetting” (zoals hij het zelf noemde) van de populaire serie Cosmos (1980) van astronoom Carl Sagan. Hij trad ook af en toe op als zichzelf in films en op televisie. Hij sprak de stem in van een denkbeeldige wezel in de kinderanimatiefilm Ice Age: Collision Course (2016).