De West Indische lamantijn is, net als alle zeekoeien, een herbivoor. Hij graast voornamelijk van zeegrassen en brengt daarom het grootste deel van zijn tijd door in zeegrasvelden. Zoals bij de meeste herbivoren zijn de hersenen van deze lamantijn zeer klein in verhouding tot zijn lichaamsgrootte, waarschijnlijk omdat hij geen complexe jachtstrategieën hoeft te ontwikkelen om een prooi te vangen. Hij gebruikt zijn dikke, zeer wendbare lippen om zeegras uit de zachte sedimenten te trekken waarin het groeit.
Zoals alle zoogdieren planten West-Indische lamantijnen zich voort via inwendige bevruchting en baren ze grote jongen, die ze verzorgen. Een moeder-kalfpaar blijft tot twee jaar bij elkaar voordat het kalf enige onafhankelijkheid ontwikkelt. Volwassen West-Indische lamantijnen hebben geen natuurlijke roofdieren, maar jonge dieren kunnen worden gegeten door grote kusthaaien.
West-Indische lamantijnen geven de voorkeur aan warm water en ondergaan lange, jaarlijkse migraties tussen warme, winterse gebieden en productieve, zomerse gebieden. Overwinteringsgebieden zijn sommige warme bronnen, kustzeeën in de tropen, en kunstmatige warme gebieden veroorzaakt door elektriciteitscentrales aan de kust.
Er zijn twee erkende ondersoorten van de West-Indische lamantijnen: de Florida lamantijn (Trichechus manatus latirostris) en de Antilliaanse lamantijn (Trichechus manatus manatus). De andere twee verschillende soorten lamantijnen komen voor in Brazilië en in Afrika.
De West-Indische lamantijn geniet in het grootste deel van zijn verspreidingsgebied enige of volledige wettelijke bescherming, maar wordt op sommige plaatsen nog bejaagd en wordt in het grootste deel van zijn verspreidingsgebied bedreigd door vernietiging van habitats, aanvaringen met boten en onbedoelde vangst in visserijen die op andere soorten vissen. Botsingen met boten vormen waarschijnlijk de grootste bedreiging voor deze soort, omdat zij veel voorkomt in gebieden waar plezierboten varen en trage, slechte zwemmers zijn. De populaties zijn op sommige plaatsen uitgedund en op andere regionaal uitgestorven, en wetenschappers menen dat de West-Indische lamantijn kwetsbaar is voor uitsterven. Zonder zorgvuldig beheer van de menselijke activiteiten die deze soort bedreigen, zou hij op meer plaatsen verloren kunnen gaan.
Leuke weetjes over West-Indische lamantijnen
1. West-Indische lamantijnen wegen tot 544 kg en worden ongeveer 3 meter lang.1
2. West-Indische lamantijnen eten elke dag 15 procent van hun lichaamsgewicht aan zeegras en vegetatie. Dat kan oplopen tot 150 pond voedsel per dag.
3. West-Indische lamantijnen trekken in de winter naar warmere wateren omdat blootstelling aan temperaturen lager dan 68 graden Fahrenheit dodelijk kan zijn.
4. West-Indische lamantijnen dwalen af en toe in zoetwaterrivieren en bronnen.
5. West-Indische lamantijnen brengen 10 tot 12 uur per dag slapend door.
6. West-Indische lamantijnen kunnen tot 20 minuten onder water hun adem inhouden, maar komen meestal om de paar minuten boven voor lucht.
7. West-Indische lamantijnen zwemmen met een gemiddelde snelheid van 3 tot 5 mijl per uur (4.8-8 km per uur).2
Engage Youth with Sailors for the Sea
Oceana heeft de handen ineengeslagen met Sailors for the Sea, een organisatie voor oceaanbehoud die zich inzet voor educatie en betrokkenheid van de wereldwijde bootgemeenschap. Sailors for the Sea heeft het KELP (Kids Environmental Lesson Plans) programma ontwikkeld om de volgende generatie van oceaan stewards te creëren. Klik hier of hieronder om praktische zeewetenschappelijke activiteiten voor kinderen te downloaden.