Parent/Adult Child Estrangement & How to Heal

Voor sommige ouders en hun volwassen kinderen is het vakantieseizoen niet de warme, liefdevolle familietijd die andere families op dit moment ervaren. Dat komt door ouder / volwassen kind vervreemding, een fenomeen dat psycholoog en ouder Joshua Coleman, Ph.D zegt is uitgegroeid tot een stille epidemie in de Verenigde Staten.

Voor het doel van dit artikel, ouder/volwassen kind vervreemding verwijst naar een volwassen kind dat ervoor kiest om zich te vervreemden van een of beide ouders (en niet de omgekeerde situatie). Omdat we verschillende jongvolwassenen hebben gecoacht die minimaal met hun ouders communiceren, is het een belangrijk onderwerp voor ons. En ook een ingewikkeld onderwerp!

Helaas hebben onze vervreemde jongvolwassen coachingklanten niet zoveel vooruitgang geboekt in coaching als ze hadden kunnen doen als ze een gezondere relatie met hun ouder(s) hadden gehad. Daarom willen we wat informatie over dit belangrijke onderwerp met u (als ouder) delen – of met andere ouders die u kent en met wie u dit artikel deelt.

Ik zal beginnen met een overzicht van ouder/volwassen kind vervreemding. En dan zal ik je vertellen over slechts een hulpmiddel (onder vele) die ouders kunnen gebruiken om vervreemding te helpen transformeren in een kans voor zelfgroei.

Wat is ouder/volwassen kind vervreemding?

Verstranning tussen ouder en volwassen kind doet zich voor wanneer een volwassen kind iets over het huidige of vroegere gedrag van zijn ouder zo ongemakkelijk of kwetsend voor hem vindt, dat hij besluit het meeste of alle contact met de ouder te verbreken.

Het concept van attributietheorie staat centraal bij het begrijpen van vervreemding. Het volwassen kind heeft de neiging het gedrag van de ouder te verklaren in termen van “karaktertrekken”, maar verklaart zijn eigen gedrag in termen van “omstandigheden”.

Hier volgt een typisch scenario. De ouder geeft een mening of advies aan zijn volwassen kind in een poging om behulpzaam te zijn. Echter, de volwassen kind voelt dat de ouder is veroordelend, kritisch, of controlerend. Bijgevolg schrijft het volwassen kind het gedrag van de ouder toe aan “problematische” persoonlijkheidskenmerken, in plaats van aan hun (het volwassen kind) eigen gedrag. Het volwassen kind besluit dat de ouder niet zal veranderen en dat het het beste is om het contact gewoon te verbreken. Geloven dat de ouder niet kan of wil veranderen is wat verzoening zo moeilijk maakt!

Interessant is dat wanneer het volwassen kind hetzelfde oordelende, kritische of controlerende gedrag ten opzichte van de ouder vertoont, hij of zij zijn of haar eigen gedrag vaak toeschrijft aan de omstandigheden.

Het volwassen kind vindt bijvoorbeeld dat het het recht heeft om de ouder te bekritiseren omdat “ik een moeilijke periode doormaakte en jij me veroordeelde en me beschaamd liet voelen”. Of “Ik kon je de laatste twee maanden niet terugbellen omdat ik het erg druk had. Je bent zo veeleisend en controlerend! Je houdt er geen rekening mee hoe druk ik het heb!”

Wat veroorzaakt ouder/volwassen kind vervreemding?

Hoewel de attributietheorie centraal staat bij het begrijpen van ouder/volwassen kind vervreemding, kunnen tientallen dingen bijdragen aan het probleem. Hier zijn er slechts een paar van.

Culturele Normen

Hoewel veel volwassen kinderen nog steeds nauw communiceren met hun ouders, komt het de laatste jaren vaker voor dat volwassen kinderen onafhankelijke, niet-traditionele levensstijlen leiden waarin ze simpelweg niet het gevoel hebben dat ze hun ouders “nodig hebben”. Hun volwassen vrienden zijn vaak hun “uitverkoren familie”. Echtgenoten of “significante anderen” kunnen de overtuiging versterken dat ze echt niet met hun ouders hoeven te communiceren.

Reconstructief geheugen

Parenten weten vaak niet hoe hun kinderen gebeurtenissen uit hun kindertijd hebben ervaren toen ze opgroeiden of toen ze volwassen werden. Een ouder kan bijvoorbeeld vinden dat zijn kind een moeilijke gebeurtenis heel goed heeft verwerkt toen die plaatsvond. Het kind uitte geen angsten of frustraties tegenover de ouder. Maar toen het kind volwassen werd, werd de herinnering vervormd. Het volwassen kind besloot dat zijn ouder hem misbruikte of mishandelde. Dit leidt tot hun beslissing om niet langer contact te houden met hun ouder(s). Helaas geloven therapeuten soms in een “gereconstrueerde” versie van de gebeurtenis en moedigen zij het volwassen kind aan om het contact met de ouders te verbreken.

Scheiding

Zelfs bij “vriendschappelijke” scheidingen heeft een kind soms het idee dat een of beide ouders de ander slechte dingen hebben aangedaan. Naarmate deze overtuiging zich in het denken van het volwassen kind nestelt, kan hij of zij zich geleidelijk – of abrupt – van een of beide ouders terugtrekken.

Geestesziekten

Volgens de National Alliance on Mental Illness (NAMI) begint de helft van de psychische aandoeningen voor de leeftijd van 14 jaar, en ontwikkelt 75% van de psychische aandoeningen zich voor de leeftijd van 24 jaar. Wanneer een volwassen kind een bipolaire stoornis, een borderline persoonlijkheidsstoornis of een andere ernstige psychische aandoening heeft, kan zijn of haar relatie met zijn of haar ouder(s) dramatisch veranderen. Het volwassen kind kan wantrouwend, paranoïde of depressief worden. Ze kunnen besluiten dat de beste manier om ongewenste ouderlijke inbreng te vermijden, is om zich terug te trekken uit de relatie.

Geen eenduidige oorzaak voor vervreemding ouder/volwassen kind

In veel gevallen is er niet een eenduidige oorzaak voor vervreemding. Voor meer volledige informatie over de vele oorzaken van ouder/volwassen kind vervreemding (evenals strategieën voor genezing), raden wij u aan het boek van Dr. Coleman te lezen, When Parents Hurt, Compassionate Strategies When You and Your Grown Child Don’t Get Along.

Wanneer en hoe vindt vervreemding tussen ouders en volwassen kinderen plaats?

Het kan snel gebeuren – zelfs van de ene op de andere dag! Of het kan geleidelijk gebeuren over een periode van jaren. Hoe dan ook, wanneer een volwassen kind de vervreemding initieert, overvalt dat veel ouders volkomen. Dat is waarschijnlijk het meest complexe, frustrerende en verbijsterende aspect van het probleem.

De vervreemding tussen ouders en volwassen kinderen begint meestal aan het eind van de tienerjaren of in de twintiger jaren. Het is echter niet ongebruikelijk dat het gebeurt als het volwassen kind in de 30 is. Soms gebeurt het zelfs later. Hoe langer het volwassen kind vervreemd blijft, hoe groter de kans dat de relatie tussen ouder en volwassen kind verbroken blijft.

In veel gevallen is er sprake van een “gedeeltelijke vervreemding.” Dat is een gezond teken, want er is geen totale afsluiting. Het volwassen kind reageert op enkele ouderlijke outreach en / of daadwerkelijk initieert outreach met de ouder af en toe.

Helaas, of er nu sprake is van gedeeltelijke of volledige vervreemding tussen ouder en volwassen kind, de relatie is vaak nooit meer helemaal hetzelfde.

Wanneer een volwassen kind een ouder afwijst, veroorzaakt dat een diepe, hartverscheurende wond. Er is bijna niets zo kwetsend voor een ouder als afwijzing door hun eigen kind. Dit is vooral het geval in gevallen waarin de ouder jarenlang de hand uitstrekt, en het volwassen kind nauwelijks of helemaal niet reageert.

Wanneer er wel weer contact komt, weet de ouder niet of hij er volledig op kan vertrouwen dat het afsnijden niet meer zal gebeuren. In feite, als een volwassen kind eenmaal een vervreemding heeft geïnitieerd, is het heel gebruikelijk dat gedeeltelijke of volledige vervreemding opnieuw voorkomt (vaak zonder waarschuwing).

Is ouder/volwassen kind vervreemding de schuld van de ouders?

Dr. Coleman zegt dat de meeste ouders die zijn hulp inroepen bij het helen van hun vervreemde ouder/volwassen kind relatie liefdevolle, goedbedoelende ouders zijn. Dit geldt zeker voor de vervreemde ouders wier jongvolwassen kinderen wij hebben gecoacht. Zij hebben gewoonlijk veel offers gebracht in tijd en geld, en zij hebben gedurende een lange periode tedere, liefdevolle zorg gegeven aan hun kind. Ze hebben meestal hun best gedaan om hun kind een goed thuis en een goede opleiding te geven en hen te helpen met een succesvolle start als volwassene. Maar onderweg is er iets misgegaan.

Natuurlijk maken alle ouders fouten. Geen enkele ouder is perfect! Wanneer een vervreemd volwassen kind een legitieme klacht indient, is het belangrijk voor de ouder om te luisteren met een open geest, nederig te zijn, hun fouten te erkennen, en het goed te maken. Als een ouder niet bereid is om deze dingen te doen, kan hij zeker verwachten dat de vervreemding voortduurt.

En natuurlijk zijn er ook ouders die iets vreselijks verkeerd hebben gedaan – zoals kinderverwaarlozing of zelfs kindermishandeling. Onder die omstandigheden is vervreemding begrijpelijker. Maar waarom zou een volwassen kind geen gezonde relatie willen met een ouder die niet verwaarloost of mishandelt, maar gewoon zijn of haar best heeft gedaan om het kind op te voeden?

Is het niet natuurlijk voor volwassen kinderen om onafhankelijk te zijn?

Zeker! Het is natuurlijk (en gezond!) dat volwassen kinderen (vooral jongvolwassen kinderen) enige afstand bewaren tussen henzelf en hun ouders.

Zo vertellen volwassen kinderen hun ouders bijvoorbeeld niet hoeveel ze uitgeven of wat ze kopen, hun studieresultaten, hoeveel alcohol ze drinken, of zelfs met wie ze uitgaan of breken. Het is normaal voor jonge volwassenen om grenzen te trekken tussen henzelf en hun ouders. Zo komen ze er zelf wel uit – en worden ze volwassen!

Maar vervreemding is anders. Per definitie, ouder / volwassen kind vervreemding is wanneer volwassen kinderen hun ouders af te snijden van alle of bijna alle contact.

Transforming Parent/Adult Child Estrangement

Parent/adult child estrangement klinkt behoorlijk somber. En dat is het ook! Maar er is hoop.

In een recent artikel, noemde ik een gratis positieve psychologie app genaamd Bliss. Het heeft verschillende oefeningen die, als je ze regelmatig doet, helpen je geluksniveau te verhogen: Dankbaarheid oefening, Best PossibleFuture, Could Be Worse, Honoring People, Drie goede dingen, enz.

Een van de beste Blisse-oefeningen om te helpen bij ouderlijke vervreemding heet “Transforming Problems”. Als je je bezwaard voelt door vervreemding tussen ouders en volwassen kinderen, kan de app je door een 3-stappen proces leiden om het probleem te transformeren. Wanneer u een “oppepper” nodig hebt of een herinnering aan hoe ver u al gekomen bent met het oplossen van uw ouderlijke vervreemding, kunt u uw vorige “Problemen transformeren” items bekijken.

3 Stappen – Probleem, Kans en Antwoord

Laten we eens kijken hoe een ouder zijn/haar oudervervreemding probleem zou kunnen transformeren, met behulp van de Bliss app “Transformeren van Problemen” instructies:

Stel een probleem vast.

Start met het identificeren van het enkele probleem dat u het meest dwarszit. Het kan een bron van stress, ongemak, woede of verdriet zijn.

Voorbeeld Probleem: Hoe behulpzaam ik mijn volwassen zoon ook ben en hoezeer ik ook probeer een hechte relatie met hem op te bouwen, hij wordt nooit echt warm. Ik voel me vaak verdrietig dat ik niet de consequent open, warme, vriendschappelijke relatie met hem kan hebben die ik zou willen.

Hoe is dit probleem een kans om te groeien?

Hoe kan het omgaan met dit probleem u helpen een beter mens te worden? Welke nieuwe vaardigheden zou het u kunnen helpen ontwikkelen? Zijn er tastbare voordelen verbonden aan een effectieve aanpak van het probleem?

Een voorbeeld van groeimogelijkheid: Veel ouders hebben hetzelfde probleem als ik. Deze ervaring met mijn zoon heeft mijn begrip en empathie verdiept voor anderen die te maken hebben met ouderlijke vervreemding. Het heeft me ook geholpen om nieuwe vaardigheden te ontwikkelen om voor mezelf te zorgen en meer te leren over de manier waarop mijn zoon wil dat ik met hem communiceer.

Hoe kies je om te reageren?

Hoe kies je om op de situatie te reageren? Welke waarden en sterke punten zult u in uw reactie gebruiken?

Een voorbeeld van een reactie op het probleem: Ik probeer geduldig te zijn en met liefde en mededogen te reageren. Ik heb ook geleerd om GEEN reactie van mijn zoon te verwachten als ik zou willen dat hij reageert. Ik kan niet bepalen wanneer of hoe hij zal reageren. Ik kan alleen mijn eigen gedrag bepalen. Ik werk echter hard aan het ontwikkelen van andere belangrijke relaties in mijn leven, zodat mijn leven vol vreugde en betekenis is. En ik doe ook aan zelfcompassie-oefeningen. Ik weet dat ik een goed mens ben, en ik kan anderen de hand reiken wanneer mijn zoon niet reageert.

Compassievolle strategieën

Om te genezen, moeten ouders die vervreemd zijn van een volwassen kind compassievol en geduldig zijn met zichzelf, maar ook met hun volwassen kind. Er zijn geen garanties dat een ouder zal de relatie die ze willen met hun volwassen kind te hebben.

Er zijn echter een heleboel strategieën die ouders kunnen leren en toepassen die zullen helpen. Het zal wat tijd kosten – misschien een lange tijd. Maar een betere relatie met je volwassen kind is het wachten waard!

We moedigen ouders die vervreemd zijn van hun volwassen kinderen aan om professionele hulp te zoeken door enkele van de strategieën in When Parents Hurt te lezen en uit te voeren, door je aan te melden voor de webinars van dr. Coleman, of door betrokken te raken bij een online steungroep voor vervreemde ouders. Ze kunnen ook contact willen leggen met andere vervreemde ouders via https://www.rejectedparents.net/ of lid worden van een lokale steungroep.

Zoals gebruikelijk kunt u contact met ons opnemen voor een gratis consult om uit te vinden hoe onze coaching- en beoordelingsdiensten nuttig voor u kunnen zijn. Ik wens u een gelukkig en vredig 2019!