De eerste Gay Pride Parade in Philadelphia vond plaats in 1972 en liep van Rittenhouse Square naar Independence Park. Drie jaar na Stonewall kreeg Philadelphia zijn eigen pride day-viering, en het evenement werd in die vorm voortgezet tot 1976. Sinds het begin in datzelfde jaar heeft PGN verslag gedaan van de verschillende pride parades en rally’s in Philadelphia. Hier volgt een terugblik van jaar tot jaar op het begin van de pride-vieringen in onze stad, zoals gerapporteerd in de krant.
1976: De Mummers band leidde de parade, die begon en eindigde op Rittenhouse Square. Na de parade bleef de menigte luisteren naar toespraken van Leonard Matlovich, dominee Freda Smith, Shirley Segal, de moeder van PGN-uitgever Mark Segal, en de moeder van PGN-medewerker Bill Haught. Mevrouw Haught zei: “Het wordt tijd dat de ouders van homo’s uit de kast komen en hun kinderen steunen.” Mark Segal las een proclamatie voor van Gov. Milton Shapp die de Gay Pride Month in Pennsylvania afkondigde. Het was de eerste landelijke proclamatie voor Gay Pride Month in Pennsylvania. De dag werd afgesloten met een pride dance gegeven door Philly’s Metropolitan Community Church.
1977: Er vond geen officiële parade plaats, maar in juli marcheerden 400 mensen van Broad en Spring Garden Streets naar JFK Plaza. De bijeenkomst werd gesponsord door de organisatie Philadelphians for Gay Rights. Tijdens de bijeenkomst werd pionier Frank Kameny gearresteerd toen hij een pamflet met de titel “Wat heeft Jezus gezegd over homoseksualiteit?” wilde overhandigen aan een fundamentalistische dominee. Kameny, die leden van de Civil Affairs Squad van de politie kende, werd rustig vrijgelaten zonder te zijn gearresteerd. De arrestatie van Kameny was de eerste arrestatie in de geschiedenis van de LGBT-burgerrechtenbeweging in Philadelphia.
1978: 300 mensen woonden een “gay pride picknick” bij op het Belmont Plateau. Aanwezige organisaties waren onder meer de Walt Whitman Democratic Club en een Interreligieuze Coalitie. De aanwezigen keken naar pantomimen van Gale Russo, aten gezond voedsel, en socialiseerden. Een Duitse TV-producer nam het evenement op voor een documentaire.
1979: Op de 10e verjaardag van de Stonewall Rellen, hield Philly een “Stonewall to San Francisco” thema viering op JFK Plaza, inclusief een wake bij kaarslicht voor Harvey Milk en PGN medewerker Jan Sergenko, die zelfmoord had gepleegd na het slachtoffer te zijn van een groepsverkrachting. Het 500-koppige evenement had gratis kinderopvang en gebarentolken. Onder de sprekers bevonden zich de activisten Karla Jay en Allen Young, en de katholieke LGBT-groep Dignity leidde de menigte in gebed. Mensen werden aangemoedigd om hun eigen versnaperingen mee te brengen. Gouverneur Dick Thornburgh tekende een staatsproclamatie voor de Pride Week, maar burgemeester Frank Rizzo weigerde er een van de stad uit te vaardigen. De woordvoerder van Rizzo zei dat het evenement “de stad of haar inwoners niet promootte.”
1980: Er werd geen parade of feest gehouden in Philadelphia. Volgens een kort artikel van PGN-medewerkers: “Geen van de vele homogroepen in Philadelphia kon het onderling eens worden: geen van onze “leiders” wil leiden…dus wordt de Gay Pride Day van Philadelphia dit jaar gehouden in Atlantic City.” Atlantic City vierde de pride in de vorm van een block party op Snake Alley.
1981: In mei deed de PGN een oproep voor organisatoren voor Philadelphia Gay Pride ’81, maar er kwam geen inhoudelijke reactie. Er vond geen officiële viering plaats in Philadelphia. De PGN berichtte over verschillende groepen die bussen charterden van Philadelphia naar New York Pride. De bussen werden vaak gesponsord door lokale bars en clubs.
1982: Een Lesbian/Gay Pride Fair vond plaats op 10 juli in Tanney Park (24th and Spruce Streets). Het evenement, dat werd georganiseerd door het Gay and Lesbian Pride Committee, werd nauwelijks bezocht en veel groepen die een stand hadden gekocht, kwamen niet opdagen.
1983: Net als in de drie voorgaande jaren was er geen officiële pride parade. Verschillende artikelen in het 1983 Pride nummer van PGN gaven commentaar op hoe problemen, waaronder de nabijheid van New York, de wens voor een Philadelphia parade hadden gedempt. Er waren wel andere evenementen in Philadelphia tijdens Pride Month, waaronder een viering van het 10-jarig bestaan van de vele lokale LGBT-organisaties die zich na Philly’s eerste pride in 1972 hadden gevormd.
1984: Geen parade of manifestatie, maar wel een diapresentatie over de homogeschiedenis door PGN-medewerker Tommi Avicolli Mecca, een lesbisch en homoseksueel filmfestival, een kamermuziekconcert door homoseksuele en lesbische componisten, en een expositie van homoseksuele en lesbische kunst. De gemeenteraad verwierp een wetsvoorstel om de Gay Pride Week in Philadelphia uit te roepen, wat de Lesbian and Gay Task Force ertoe aanzette op te roepen tot “een zichtbare demonstratie van trots”, waarmee wellicht de weg wordt vrijgemaakt voor een toekomstige parade. Rev. Joseph Gilbert, voorganger van de Metropolitan Community Church, zei: “Niemand kan de Gay Pride verslaan behalve de homo’s zelf.”
1985: De Lesbian and Gay Task Force hield een “maand van activiteiten” voor Gay and Lesbian Pride. Net als het jaar daarvoor was er een Artists For Pride ’85-tentoonstelling (drie keer zo groot als het kunstevenement van 1984), de plaatselijke première van “Warren”, een van de eerste toneelstukken over HIV/AIDS, en voorlichtingsprogramma’s op acht verschillende tv- en radiozenders. De programma-onderwerpen waren o.a. homo en lesbische jongeren, geestelijke gezondheid, burgerrechten, en oudere homo’s en lesbiennes.
1986: De evenementen waren grotendeels vergelijkbaar met voorgaande jaren, met inbegrip van Artists for Pride- en Poets for Pride-tentoonstellingen. Alle radio- en televisiestations in de regio werden opgeroepen een pride public service announcement uit te zenden. Verschillende stations zonden de PSA uit tijdens prime time uren. De “Busrit naar New York March” was een van de evenementen. Burgemeester Wilson Goode gaf een proclamatie uit voor de Pride Week in Philadelphia, die gedeeltelijk luidde: “Ondanks en misschien wel vanwege de verwoestende realiteit en impact van AIDS op de lesbische en homoseksuele gemeenschap, is het belangrijk om deze kansen aan te grijpen om krachten, prestaties en bijdragen te vieren.”
1987: Kanaal 12 WHYY kondigde een reeks programma’s aan om Pride Month te herdenken, waaronder een fictief drama van Gertrude Stein, een documentaire over homo ouderschap, en documentaires over Rita Mae Brown en The Life and Times of Harvey Milk. Het wordt verondersteld de eerste keer te zijn dat een lokaal TV-netwerk een bericht verstuurde om de herdenking van Pride Month aan te kondigen. De stad hield nog steeds geen pride parade of rally, maar zette veel van de evenementen van voorgaande jaren voort.
1988: Het jaarlijkse Pride Arts Festival groeide uit tot 22 dagen en bevatte een eerbetoon aan de Afro-Amerikaanse homoseksuele schrijver James Baldwin, die eerder in het jaar overleed. Burgemeester Goode vaardigde opnieuw een gay pride proclamatie uit. Angel Ortiz was de enige gemeenteraadslid die de proclamatie verdedigde tijdens de wekelijkse raadsvergadering. Francis Rafferty, die in het verleden fel gekant was tegen de proclamatie, maakte opnieuw bezwaar en gaf homo’s de schuld van de verspreiding van AIDS. Net als in voorgaande jaren bracht PGN verslag uit over de vele Amerikaanse steden die pride marsen en rally’s hielden. Philadelphia was er niet bij.
1989: Twintig jaar na Stonewall en 10 jaar na de laatste officiële parade in Philadelphia, hervatte de stad opnieuw haar gay pride parade en rally. Om 12 uur ’s middags op 18 juni marcheerden 1.000 mensen van 10th en Spruce naar JFK Plaza. De parade werd georganiseerd door Robert Rowland en de bijeenkomst door de Lesbian and Gay Task Force. Bill Wood werd benoemd tot grand marshal van de parade. Onder aanvoering van de Philadelphia Freedom Band hielden de deelnemers borden vast met onder andere de tekst “I’m Proud of these Wings, Thatcher,” verwijzend naar gemeenteraadslid Thatcher Longstreth, een tegenstander van de parade. Een aantal mensen droeg roze driehoeken ter ere van homoseksuele slachtoffers van de Holocaust. Sprekers op de bijeenkomst waren onder andere Angela Bowen, redacteur van BlackOut, de nieuwsbrief van de Nationale Coalitie van Zwarte Lesbiennes en Homo’s, en gemeenteraadslid Angel Ortiz, die een gay pride resolutie in de Raad introduceerde en deze voor de eerste keer zag aangenomen worden. Later dat jaar werd de organisatie die Philly Pride Presents werd opgericht, en sindsdien hebben we onze jaarlijkse parade en viering gehad.