Robert De Niro – Biografie

Horoscoop : Steenbok
Robert De Niro heeft, vermoedelijk, goede vrienden. Maar verwacht niet dat je over hen hoort, of over de ster zelf. De notoire privé-icoon is een “Acteur”, geen beroemdheid. En alleen omdat hij de laatste tijd in een paar komedies speelt – scoort met Analyze This en mist met The Adventures Of Rocky & Bullwinkle – denk niet dat hij soft is geworden.
Robert De Niro werd op 17 augustus 1943 in New York City geboren als zoon van Robert De Niro Sr, een abstract expressionistisch kunstenaar, en Virginia Admiral, een schilder. Robert was acteur vanaf zijn tiende en trad op als de Laffe Leeuw in een lokale productie van De Tovenaar van Oz. Na de middelbare school ging hij studeren bij gerenommeerde figuren uit de theaterwereld.
De Niro bloeide op onder de voogdij van Lee Strasberg – een van de grootste krachten in method acting – en vervolgens aan de befaamde Stella Adler Studio of Acting. Hij betaalde zijn tol op Broadway, maar ontpopte zich al snel als een meester in vermomming, die zijn rollen in een reeks veelgeprezen films volledig in zich opnam. Na een aantal kleine filmrollen nam de carrière van de inwoner van Manhattan een hoge vlucht met Bang The Drum Slowly uit 1973 – waarvoor hij een New York Film Critics Circle Award won – en Mean Streets, zijn eerste film met de gevierde regisseur Martin Scorsese. De Niro ging op weg naar Academy Award glorie in 1975, toen hij een trofee voor Beste Acteur in een Bijrol won voor het vervolg op The Godfather. Oscarnominaties volgden in 1977 voor Taxi Driver en opnieuw in 1979 voor The Deer Hunter. Hij nam de prijs voor Beste Acteur mee naar huis voor Raging Bull uit 1980 – waarvoor hij 60 pond aankwam – en een decennium later werd hij opnieuw genomineerd voor het huilerige Awakenings van Robin Williams en Cape Fear uit 1992.
Scorsese – die de legendarische acteur in acht films regisseerde, waaronder Taxi Driver uit 1976, zegt dat De Niro “niet naar je kijkt; hij houdt rekening met je”. En dat is misschien wel het geheim van zijn indrukwekkende optredens en lange levensduur. Zijn staying power is ook gestimuleerd door een nieuwe carrière als de koning van de komedie in hits als Meet The Parents met Ben Stiller en het vervolg daarop, Meet The Fockers.
In tegenstelling tot sommige van zijn even gewaardeerde tijdgenoten is De Niro ook bijzonder productief, met alleen al 24 films in de jaren negentig. Hij heeft ook aan de andere kant van de camera gewerkt, en maakte zijn regiedebuut met de goed ontvangen film A Bronx Tale uit 1993.
Vaak intimiderend op het scherm, heeft De Niro in het echte leven de neiging om lange pauzes te laten vallen terwijl hij blijkbaar zijn toespraak bewerkt, een gewoonte waarvan men denkt dat die voortkomt uit zijn afkeer van interviews. “Ik geloof dat het werk voor zichzelf moet spreken,” zegt de notoir op zijn hoede zijnde acteur. “Laat me doen wat ik doe, en je kunt me beoordelen op basis van mijn werk in plaats van dat ik mijn werk uitleg.”
Hij hanteert een soortgelijke aanpak voor zijn privéleven, en zorgt ervoor dat het privé blijft. Hij trouwde in 1976 met actrice Diahnne Abbott en twee jaar later kreeg het stel samen één kind, Raphael. Het paar was 12 jaar samen en Robert adopteerde later Drena, Diahnne’s dochter uit een eerder huwelijk, voordat het paar uiteindelijk scheidde.
In 1996 kregen hij en zijn voormalige vriendin Toukie Smith een tweelingzoon door kunstmatige inseminatie. Het paar was jaren eerder uit elkaar gegaan, maar hij had ermee ingestemd om de kinderen te verwekken. Het jaar daarop liep hij door het gangpad met voormalig model en stewardess Grace Hightower. De relatie verliep niet zonder slag of stoot, het paar ging uit elkaar en kwam verschillende keren weer bij elkaar, maar ondanks de moeilijke tijden zijn ze tot op de dag van vandaag bij elkaar gebleven. Ze hebben samen één kind, een zoontje genaamd Elliott.
De acteur-ondernemer – hij is eigenaar van New Yorks trendy Tribeca Grill en TriBeCa Film Center plus Nobu London in de Britse hoofdstad naast andere outfits – lijkt tegenwoordig minder terughoudend, een verandering die hij toeschrijft aan zijn komedie werk. “Je bent vrij omdat je geen beperkingen of restricties hebt. Het is onnozel. Gekke, dwaze dingen,” legt hij uit.