Opdracht:
Hoe heeft de derde golf van het feminisme de rol van de vrouw in de Verenigde Staten veranderd?
Terug naar boven.
Achtergronden:
Volgens het Merriam-Webster woordenboek wordt feminisme gedefinieerd als de theorie van de politieke, economische en sociale gelijkheid van deze seksen. De feministische beweging, ook bekend als de Vrouwenbevrijdingsbeweging, is de laatste 100 jaar een voortdurende strijd geweest. De geschiedenis van de vrouw is er een van onderwerping geweest. Huwelijken werden ooit gearrangeerd en van vrouwen werd verwacht dat zij gehoorzaam waren aan hun echtgenoten. Vrouwen werkten gewoonlijk niet buitenshuis en werden geacht kinderen op te voeden. Mary Wollstonecraft was de eerste feministe toen ze A Vindication of the Rights of Women publiceerde in 1792, waarin ze pleitte voor de “sociale en morele gelijkheid van de seksen”. (Wikipedia). In 1848 begon de zeventig jaar durende strijd voor het vrouwenkiesrecht. Het Negentiende Amendement, dat vrouwen het recht gaf om te stemmen, werd in 1920 geratificeerd. Deze strijd voor gelijkheid werd later de “eerste golf van feminisme” genoemd. De “tweede golf” begon in het begin van de jaren zestig en liep door tot het eind van de jaren tachtig. In deze golf streefden vrouwen naar meer gelijkheid met mannen en naar meer zeggenschap voor vrouwen over hun lichaam en bescherming tegen fysiek geweld.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog namen meer dan zes miljoen vrouwen actief deel aan de beroepsbevolking. Meer dan drie miljoen vrouwen werkten voor het Rode Kruis en meer dan 200.000 vrouwen dienden in het leger. Aan het eind van de oorlog werden vrouwen ontslagen van de posities die zij tijdens de oorlog hadden bekleed. Vrouwen werden weer teruggeworpen in het leven van huisvrouw. In 1949 schreef de Franse schrijfster en filosofe Simone de Beauvoir haar boek De tweede sekse, waarin ze de vrouw voor het eerst als een ander lichaam afschilderde, niet als een gelijke van de man. Ze legde uit dat er een hiërarchie was en dat vrouwen door sterotypering op een lager niveau stonden. Ze stelde ook dat vrouwen een gevoel van “mysterie” om zich heen hadden en als “anders” werden afgeschilderd. Ze stelde ook dat dit waar was op andere gebieden, zoals ras, klasse en religie, maar dat het overheersend was in de manier waarop mannen vrouwen stereotypeerden. Het zou nog jaren duren voordat haar werk een inspiratiebron zou worden voor de vrouwenbevrijdingsbeweging. Tegen het einde van de jaren 1950 werden vrouwen ontevreden over hun plaats in de maatschappij en het onvermogen om werk te krijgen en gelijkheid te bereiken. Mensen werden mondiger en streefden naar gelijkheid onder alle mensen. De Food and Drug Administration keurde het eerste orale anticonceptiemiddel voor vrouwen goed. Ze waren het jaar daarop beschikbaar voor vrouwen. Dit werd de eerste stap in de bevrijdingsbeweging. In 1961 richtte president Kennedy de Commissie voor de Status van Vrouwen op om kwesties in verband met vrouwen te onderzoeken en voorstellen te doen over onderwerpen als werkgelegenheid, sociale zekerheid, onderwijs en belastingwetten. In die tijd groeide de belangstelling voor de rechten van de vrouw. Ook de rechtbanken kregen te maken met zaken die betrekking hadden op de reproductieve rechten van vrouwen. De commissie stelde vast dat er discriminerende maatregelen tegen vrouwen werden genomen.
In 1963 wijzigde de federale regering de Equal Rights Act. Deze moest ervoor zorgen dat op sekse gebaseerde loondiscriminatie tussen mannen en vrouwen in dezelfde werkomgeving werd verboden. Het jaar daarop ondertekende president Johnson de Civil Rights Act van 1964. In 1965 werd de Equal Employment Opportunity Commissioners (EEOC) aangesteld om de Civil Rights Act te handhaven.
Dit was echter niet het geval. Vrouwen werden op de werkplek niet eerlijk behandeld en de EEOC was niet in staat de Civil Rights Act te handhaven. Dus, in juni 1966, tijdens haar deelname aan de Derde Nationale Conferentie van de Commission on the Status of Women in Washington, D.C., richtte BettyFriedan samen met achtentwintig vrouwen de National Organization for Women (NOW) op. Het doel van de organisatie was “actie te ondernemen om vrouwen volledig te laten participeren in de hoofdstroom van de Amerikaanse samenleving nu, met het uitoefenen van alle privileges en verantwoordelijkheden daarvan in een werkelijk gelijkwaardig partnerschap met mannen”.
Naarmate het jaar vorderde, groeide het ledental van NOW. Tegen de tijd dat de organisatie in 1967 werd opgericht, bedroeg het aantal leden 1037. Naarmate het aantal leden toenam, namen ook de demonstraties, bijeenkomsten, petities en dergelijke toe, die bedoeld waren om de verspreiding van informatie over het doel van de groep te bevorderen. Ze boycotten in 1968 de Miss America Schoonheidswedstrijd in Atlantic City om te laten weten dat de waarde van vrouwen niet afhing van hun uiterlijk. NOW was al snel betrokken bij meerdere rechtszaken tegen bedrijven die het recht van vrouwen op gelijke kansen op werk schonden.
Als resultaat van dit harde werk en deze toewijding, waren zij een sterke stem in het herzien van het Gelijke Rechten Amendement. Het ging niet langer om het recht om te stemmen, maar het werd de strijd om erkend te worden als burger en als persoon. In 1972 was het Equal Rights Amendment door beide huizen van het Congres goedgekeurd en ter ratificatie naar de staten gestuurd. Dit was een grote stap op weg naar de bevrijding van de vrouw. De National Organisation for Women zette haar werk voor vrouwenrechten voort. Er werden taskforces opgericht ter ondersteuning van het recht op abortus en bescherming van slachtoffers van verkrachting. Nieuwe wetgeving, als gevolg van door NOW gesteunde rechtszaken, werd ingediend ter bescherming van het slachtoffer in een geval van lichamelijk geweld. Een van die zaken was die van Joanne Little, in 1975. Mevrouw Little zat in de gevangenis voor een misdrijf van inbraak en diefstal. Tijdens haar verblijf in de gevangenis werd zij seksueel misbruikt door een andere gevangene en uit zelfverdediging doodde zij haar aanvaller. Ze werd vrijgesproken van deze aanklacht, die een precedent schiep voor slachtoffers van aanranding.
Tegen het einde van 1979 telde de National Organization for Women 100.000 leden. In 2008 heeft NOW 500.000 leden en 550 afdelingen in alle 50 staten en het District of Columbia. De organisatie strijdt nog steeds voor de rechten van vrouwen en zorgt ervoor dat de organisatie trouw blijft aan de idealen van haar oprichters.
Terug naar boven.
Tijdlijn:
- 1949- Simone de Beauvoir’s boek, Het Tweede Geslacht, werd gepubliceerd in de Verenigde Staten. De term “vrouwenemancipatie” werd voor het eerst in het boek gebruikt.
- 1960 – De Federal Food and Drug Administration keurde de anticonceptiepil goed. Ze kwamen het jaar daarop op de markt.
- 1961 – President Kennedy richtte de President’s Commission on the Status of Women op onder voorzitterschap van Eleanor Roosevelt.
- 1963 – De Equal Pay Act van 1963 werd gewijzigd. Deze verbood op sekse gebaseerde loondiscriminatie tussen mannen en vrouwen in dezelfde bedrijfstak die soortgelijk werk verrichten.
- 1963 – Betty Friedan publiceerde The Feminine Mystique. Het boek stelde de overtuiging ter discussie dat vrouwen gelukkig waren met hun huwelijken en met het moederschap.
- 1964 – De Civil Rights Act van 1964 werd aangenomen door het Congres en ondertekend door president Johnson. Deze verbood discriminatie in de werkomgeving op basis van geslacht.
- 1965 – De Equal Employment Opportunity Commissioners (EEOC) werden aangesteld om toezicht te houden op de handhaving van de Civil Rights Act.
- 1965 – Executive Order 11246 van president Johnson beval “federale agentschappen en federale aannemers om ‘affirmatieve actie’ te ondernemen om discriminatie op het werk tegen te gaan”.
- 1966 – Omdat de EEOC niet in staat was om de Civil Rights Act te handhaven, vormden 28 vrouwen de National Organization for Women (NOW). BettyFriedan werd tijdens de oprichtingsconferentie in Washington D.C. gekozen tot de eerste nationale presidente van de organisatie.
- 1967 – De Nationale Organisatie voor Vrouwen werd formeel opgericht. Het aantal leden steeg tot 1035.
- 1968 – Honderd vrouwen protesteerden tegen de Miss America Beauty Page, omdat deze “fysieke aantrekkelijkheid en charme als de belangrijkste maatstaf voor de waarde van een vrouw” promootte. (Sawhney)
- 1971 – Het aanvankelijke Gelijke Rechten Amendement (in zijn oorspronkelijke vorm) passeerde het Huis van Afgevaardigden.
- 1972 – Het Gelijke Rechten Amendement passeerde de Senaat en werd doorgestuurd om door de staten te worden geratificeerd. Dit was een belangrijke overwinning voor de vrouwenrechtenbewegingen.
- 1973 – Rechter Harry A. Blackmun schreef de beslissing voor Rowe vs. Wade die abortussen in het eerste trimester legaliseerde.
- 1973 – NOW’s Task Force on Rape werd opgericht om verkrachting te herdefiniëren als een misdrijf van geweld tegen vrouwen en om wetten op te stellen die verkrachting en de behandeling ervan tijdens het proces behandelen.
- 1974 – De eerste “March for Life” pro-life bijeenkomst tegen abortus vond plaats in Washington D.C. De mars werd georganiseerd door Nellie Gray.
- 1975 – Joanne Little wordt vrijgesproken van de moord op Clarence Alligood. Dit schept een precedent voor het recht van het verkrachtingsslachtoffer op zelfverdediging in zaken van aanranding.
- 1978 – In augustus betoogden meer dan 100.000 mensen in Washington D.C. om de termijn te verlengen voor de ratificatie van de ERA.
- 1979 – De Nationale Organisatie voor Vrouwen was 100.000 leden sterk.
Terug naar boven.
Gerelateerde websites
- Geschiedenis van de moderne vrouwenbevrijdingsbeweging: Een mooie verzameling artikelen over de bevrijdingsbeweging.
- From Suffrage to Women’s Liberation: Feminism in Twentieth Century America door Jo Freeman.
- The Feminist Chronicles: Een informatieve tijdlijn van gebeurtenissen en documenten van NOW.
- Documenten van de Vrouwenbevrijdingsbeweging-Duke Special Collections: Een grote collectie documenten over de bevrijdingsbeweging. De meeste gaan over de onderwerpen van radicale oorsprong.
- CEDAW:Verdrag voor de rechten van de vrouw:Details over het verdrag van de Verenigde Naties om discriminatie tegen vrouwen uit te bannen en het ratificatieproces.
- Nationale Organisatie voor Vrouwen: Biedt een geschiedenis van de organisatie, informatie over belangrijke personen en details over de gebeurtenissen van vandaag.
- Women’s Rights: A Journey Around the World: Details over vrouwenrechten in de Verenigde Staten en elders in de wereld.
- The 3rd WWWave: Biedt informatieve artikelen over de tweede en derde golf van het feminisme.
- Suite101.com: Derde Golf Feminisme: Persoonlijke Empowerment domineert de Feministische Filosofie: Biedt kenmerken van de derde golf.
- Feminist Majority Foundation
- Feminist Theory Website at Virginia Techl
- The ERA
- Internet Women’s History Sourcebook
- The National Women’s History Project
- The Third Wave Foundation die zich richt op jongere vrouwen
Terug naar boven.
Aanbevolen boeken
- Tegen onze wil: Men, Women and Rape: Susan Brownmiller (1975)
Dit boek bracht in eerste instantie lichamelijke misdaden tegen vrouwen aan het licht. - In Our Time: Memoir of a Revolution: Susan Brownmiller (1999)
Dit boek is een persoonlijke memoires van de tweede golf van het feminisme. - The Second Sex: Simone de Beauvoir (1953)
Dit boek bedacht de term vrouwenbevrijding en was een grote motivator voor de beweging. - America’s Women: Gail Collins (2003)
Dit boek beschrijft de verandering van de rol van de vrouw door de jaren heen. Het begint met de verloren koloniën en gaat door de bevrijdingsbeweging. - Feminist Fantasies: Phyllis Schlafly
Dit boek is de tegenovergestelde kijk op de vrouwenbeweging. Deze politieke activiste was het sterk oneens met de feministische beweging en streed tegen deERA.
Terug naar boven.
Gerelateerde gebeurtenissen
- Simone de Beauvoir
- Betty Friedan
Terug naar boven.