Oorsprong in de Gouden Eeuw
De details van Wonder Woman’s oorsprong zijn in de loop der jaren vele malen veranderd, maar het basisprincipe is grotendeels hetzelfde gebleven. Het vliegtuig van U.S. Air Force piloot Steve Trevor stort neer op het onbekende Paradise Island, de thuisbasis van de legendarische Amazones. De ravenharige Prinses Diana vindt Trevor, en de Amazones zorgen ervoor dat hij weer gezond wordt. Er wordt een toernooi gehouden om te bepalen wie de piloot mee terug mag nemen naar “Man’s World”, maar Diana mag niet meedoen. Vermomd als ze is, doet ze mee aan de wedstrijden, wint ze en krijgt het kostuum van Wonder Woman. Diana neemt Trevor mee terug naar de Verenigde Staten in haar onzichtbare vliegtuig, en ze neemt de geheime identiteit van Diana Prince aan. Als Prince wordt ze al snel Trevor’s assistente, en Trevor – net als een omgekeerde Lois Lane – realiseert zich nooit dat zijn collega en de superheldin die hem steeds komt redden dezelfde persoon zijn.
In de eerste 40 jaar van haar avonturen droeg Wonder Woman een opvallend rood lijfje met een gouden adelaar, een blauwe rok met witte sterren (snel vervangen door een blauwe korte broek met sterren), rode laarzen met een witte middenstreep en bovenrand, een gouden riem en tiara, en armbanden aan elke pols. De armbanden konden kogels of andere projectielen afweren, en aan haar gordel hing een magische gouden lasso, die iedereen die eraan gebonden was dwong de waarheid te vertellen of haar bevelen op te volgen. Haar krachten waren onder meer een enorme kracht en snelheid, een bijna onkwetsbaarheid voor lichamelijk letsel, en een formidabele strijdvaardigheid. Soms vertoonde ze ook het vermogen om met dieren te praten.
Wonder Woman was om vele redenen populair bij de lezers. In een land dat werd overspoeld door de Tweede Wereldoorlog was haar onwrikbare patriottisme welkom. Mannelijke lezers genoten van de avonturen van een schaars geklede vrouw die werd getekend in de stijl van een van Esquire magazine’s Varga Girl pinups en die vaak werd vastgebonden door mannelijke of vrouwelijke schurken. Critici, met name de anti-comics polemist Frederic Wertham, zouden de aandacht vestigen op het overwicht van bondage in Wonder Woman verhalen, maar Marston beweerde dat dergelijke scènes toespelingen waren op suffragistische beelden. (Deze verdediging was echter niet geloofwaardig, omdat het concept van “liefdevolle onderwerping” aan het gezag alomtegenwoordig was in zowel Wonder Woman strips als in Marston’s persoonlijke leven). Vrouwelijke lezers hielden van de serie omdat het een sterke en zelfverzekerde vrouw voorstelde die vaak sprak over de kracht van het vrouw-zijn en de behoefte aan vrouwelijke solidariteit. In een industrie waar superheldinnen de neiging hadden om gebruikt te worden voor kaaskoek of als hulpjes bij hun machtigere en populairdere mannelijke tegenhangers, stond Wonder Woman op zichzelf.
In tegenstelling tot Superman of Batman, de andere leden van wat bekend zou worden als DC’s “drie-eenheid”, zou Wonder Woman nooit een bijzonder gedenkwaardige galerij van schurken ontwikkelen. Onder haar hardnekkige vijanden waren de katachtige Cheetah, de torenhoge Giganta, de tovenares Circe, en de telepaat Dr. Psycho, wiens mentale krachten een sinistere omkering waren van Marston’s “liefdevolle onderwerping” credo. Wonder Woman verscheen niet alleen in haar eigen twee titels, maar was ook een prominent lid van de Justice Society of America in All Star Comics.