Jeśli mieszkasz w zalesionym obszarze, zagrożenie boreliozy przenoszące kleszcze jelenia czai się w swoim podwórku może sprawić, że dwa razy pomyśleć o pozwalając dzieci i zwierzęta domowe wychodzić na zewnątrz, aby grać. Jednak Ty i Twoja rodzina nie musicie być więźniami tych kłopotliwych szkodników. Kiedy jesteś uzbrojony w odpowiednie fakty i rozwiązania lecznicze, możesz zyskać kontrolę nad populacją kleszczy jeleniowatych na swoim podwórku i uspokoić swój umysł.
MITY O KLESZCZACH JELENIOWATYCH
Istnieje całkiem sporo mitów na temat kleszczy jeleniowatych i ich zachowań. Odkryj jak dużo wiesz o tych szkodnikach odpowiadając na następujące stwierdzenia typu prawda-fałsz:
1. Kleszcze jeleni giną po silnym mrozie lub zamarznięciu.
Fałsz. Kleszcze jelenie czarnonogie mogą przetrwać silne mrozy. W rzeczywistości, stają się one bardziej aktywne po pierwszym mrozie.1 Wiadomo, że kleszcze jeleniowatych potrafią przetrwać w niskich temperaturach, zapakowane pod śniegiem.2
2. Kleszcze jeleniowatych nie są widoczne gołym okiem.
Fałsz. Podczas gdy nie można zobaczyć żadnego kleszcza w stadium larwy, można zobaczyć kleszcza jelenia w stadium nimfy i osobnika dorosłego. W stadium nimfy większość kleszczy wygląda jak małe, czarne plamki lub ziarenka maku.1
3. Kleszcze jelenie rodzą się z chorobą z Lyme.
Fałsz. Kleszcze jeleni nie przenoszą boreliozy, gdy się wylęgną; stają się nosicielami po zjedzeniu wspólnych gryzoni, w tym myszy polnych. Myszy polne rozpoczynają łańcuch choroby z Lyme, ponieważ są nosicielami patogenu, który prowadzi do rozwoju choroby.3 Kiedy kleszcz jeleni żeruje na myszy będącej nosicielem, połyka patogen i ulega zakażeniu.3 Kleszcze jeleni przenoszą również inne choroby bakteryjne, w tym anaplazmozę,4 boreliozę miyamotoi5 i babeszjozę, chorobę wywoływaną przez pasożyta atakującego czerwone krwinki.6
Fałsz.