Wskazania
Antagoniści receptora muskarynowego (MRA) to grupa leków, których działanie polega na kompetycyjnym blokowaniu odpowiedzi cholinergicznej, objawiającej się wiązaniem przez acetylocholinę (ACh) receptorów muskarynowych na zewnątrzwydzielniczych komórkach gruczołowych, komórkach mięśnia sercowego i komórkach mięśni gładkich. Dlatego MRA są silnie zaangażowane w przywspółczulny układ nerwowy i działają na różne typy receptorów muskarynowych, co skutkuje szerokim wachlarzem wskazań klinicznych.
Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) obejmuje grupę chorób płuc, które mają tę samą patofizjologię polegającą na obturacji dróg oddechowych. Choroby te obejmują rozedmę płuc, bronchiektazę, astmę i przewlekłe zapalenie oskrzeli. W POChP, zwiększona aktywność przywspółczulna przez nerw błędny powoduje zwiększone wydzielanie ACh. Wysokie stężenie ACh działa na mięśnie gładkie oskrzeli i podśluzówkowe komórki gruczołowe, powodując nasilenie stanu zapalnego oskrzeli, zlepianie się śluzu i zwężenie mięśni gładkich oskrzeli. Dlatego też część terapii POChP skupia się na blokowaniu wzrostu ACh na receptorach muskarynowych na mięśniach gładkich oskrzeli w drogach oddechowych. W związku z tym w terapii POChP stosuje się MRA, takie jak ipratropium. Ipratropium jest zatwierdzonym przez Food and Drug Administration (FDA) inhalatorem MRA, który łagodzi indukowaną przez błędnik obturację dróg oddechowych poprzez konkurencyjne hamowanie receptorów muskarynowych na mięśniach gładkich oskrzeli.
Organofosforany to substancje chemiczne, które działają jako inhibitory acetylocholinoesterazy, prowadząc do hiperstymulacji cholinergicznych receptorów nikotynowych i muskarynowych z powodu zwiększonego poziomu ACh. Typowe scenariusze, które wiążą się z toksycznością fosforoorganiczną obejmują spożycie przez dzieci, próby samobójcze i rolników, którzy są narażeni na działanie fosforoorganicznych pestycydów. Ponadto, organofosforany mogą być stosowane jako środki nerwowe w bioterroryzmie. Toksyczność fosforoorganiczna objawia się jako efekt hiperstymulacji receptorów muskarynowych: biegunka, diaforeza, zwiększone oddawanie moczu, mioza, skurcz oskrzeli, bradykardia, wymioty, łzawienie i ślinotok. Toksyczność fosforoorganiczna powoduje również zwiększoną hiperstymulację receptorów nikotynowych, co prowadzi do porażenia mięśni. Natychmiastowe podanie zatwierdzonego przez FDA MRA znanego jako atropina leczy cholinergiczne muskarynowe efekty uboczne toksyczności fosforoorganicznej. Atropina łagodzi oznaki i objawy toksyczności muskarynowej fosforoorganicznej poprzez działanie jako kompetycyjny antagonista receptora muskarynowego.
Anestezjolodzy często używają mRA w odwracaniu działania niedepolaryzujących środków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe (NMBA) po zabiegu chirurgicznym. Neostygmina jest najczęstszym środkiem stosowanym do odwracania działania niedepolaryzujących NMBA i działa poprzez hamowanie acetylocholinesterazy, co powoduje zwiększenie ilości ACh w złączu nerwowo-mięśniowym. Klinicyści mogą podawać glikopyrrolat MRA, aby złagodzić muskarynowe działania niepożądane wynikające ze zwiększonej ilości ACh po podaniu neostygminy. Glikopyrrolat minimalizuje muskarynowe działania niepożądane neostygminy, takie jak ślinotok, łzawienie, biegunka, bradykardia i skurcz oskrzeli. Dlatego też neostygmina z glikopyrrolatem pozwala przezwyciężyć porażenie mięśni szkieletowych wywołane niedepolaryzującym NMBA bez ujawnienia się cholinergicznych, muskarynowych działań niepożądanych. Ponadto atropina i glikopyrrolat są środkami MRA stosowanymi przez anestezjologów w celu wywołania rozszerzenia oskrzeli w postępowaniu w ciężkim, opornym na leczenie skurczu oskrzeli. Takie wysiłki obejmują 100% tlenu z wentylacją ręczną, pogłębienie znieczulenia poprzez podanie bolusa dożylnego (IV) propofolu lub ketaminy oraz podawanie albuterolu.
Inne wskazania dotyczące środków MRA obejmują zastosowanie w leczeniu choroby Parkinsona, nudności, choroby lokomocyjnej, nietrzymania moczu i zespołu jelita drażliwego.
.